Αν ανοίξετε ένα πολυκαιρισμένο βιβλίο Ιατρικής του περασμένου αιώνα, αυτές τις ασθένειες δεν θα τις βρείτε, όσο κι αν τις αναζητήσετε. Πρόκειται για νέες «επιδημίες» που έχουν εκκολαφθεί στο χωνευτήρι της lifestyle εποχής μας. Οι ρυθμοί της σύγχρονης ζωής και η εποχή της εικόνας έχουν… βάλει στόχο το πρόσωπο, τα πόδια και τα χέρια μας.
ΝΕΥΡΩΜΑ ΜΟΡΤΟΝ
Το τίμημα του δωδεκάποντου
Η «επαγγελματική» ευσυνειδησία των περισσοτέρων εργαζομένων κυριών επιβάλλει να περπατούν τις περισσότερες ώρες της ημέρας περίπου 10 ή και 12 εκατοστά παραπάνω από το κανονικό ύψος τους. Μπορεί τα τακούνια να προσθέτουν ομορφιά σε μια γυναίκα, προσθέτουν όμως και προβλήματα. Το «νεύρωμα Μόρτον» είναι πλέον μια συχνή νόσος του πολιτισμού. Πρόκειται για κάκωση από υπέzρχρηση των δακτύλων και συναντάται σε αθλητές, χορευτές αλλά καιστις κυρίες που επιμένουν να μην κατεβαίνουν από τις γόβες τους καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Τρανό παράδειγμα, η πρόσφατη περιπέτεια της Βικτόρια Μπέκαμ (δεξιά). Οι γιατροί τής συνέστησαν να αποφύγει για κάποιο χρονικό διάστημα τα ψηλά και στενά παπούτσια ώστε να μην υποχρεωθεί να κάνει εγχείρηση. Δεν είναι λίγα και τα παραδείγματα όπου μοντέλα έχασαν την ισορροπία τους κατά τη διάρκεια πασαρέλας και έπεσαν, προσφέροντας ενδιαφέρον θέαμα. Οι τραυματισμοί μοντέλων είναι πλέον συχνό φαινόμενο, ενώ και το κίνημα που αντιτάχθηκε στα εξαιρετικά ψηλά τακούνια που σχεδίαζε ο Αλεξάντερ Μακ Κουίν βρήκε αρκετές να το ακολουθούν με φανατισμό στις αρχές του περασμένου Ιανουαρίου. Ανάμεσά τους τα φωτομοντέλα Αbbey Lee Κershaw, Νatasha Ρoly και Sasha Ρivovarova.
Ο χειρουργός ορθοπαιδικός κ. Αντώνης Αγγουλές αναφέρει ότι προκαλείται από «επαναλαμβανόμενες κινήσεις έκτασης των δακτύλων, με αποτέλεσμα να συμπιέζεται και να τραυματίζεται συνήθως το 2ο και το 3ο πελματικό νεύρο. Είναι συχνό σε γυναίκες 40-50 ετών, σε υπαλλήλους γραφείων, σε άτομα που κάνουν δημόσιες σχέσεις και οφείλουν να ακολουθούν συγκεκριμένο dress code, και οφείλεται συνήθως σε παρατεταμένη ορθοστασία. Αν μια κυρία ανακουφίζεται αμέσως μόλις βγάζει τα παπούτσια τηςκαι αν τείνει να τρίβει την περιοχή, τότε ίσως να πρόκειται για ένδειξη ότι υποφέρει από το συγκεκριμένο νεύρωμα. Το κύριο σύμπτωμα είναι ένας καυστικός πόνος που μπορεί να αντανακλά στο μπροστινό μέρος του ποδιού».
Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ
Συνιστάται η χρήση μαλακών πελμάτων κάτω από τα μετατάρσια, ενώ τακούνι ως 2-3 εκατοστά μόνο είναι ευεργετικό. Επίσης να αποφεύγονται τα στενά υποδήματα, καθώς δημιουργούν παραμορφώσεις. Να επιλέγουμε παπούτσια που να σέβονται την ανατομία του ποδιού. Τα τακούνια δεν είναι για όλες τις ώρες.
ΕΙΡΗΝΗ ΝΤΑΪΦΑ
«Με τραβάει το τακούνι…»
« Η σχέση που έχω με τα τακούνια μουείναι ερωτική, μαγική, ψυχαναγκαστική» παραδέχεται η κυρία Ειρήνη Νταϊφά, γνωστή εφοπλίστρια και κόρη του ιστορικού προέδρου του Ολυμπιακού, Σταύρου.
«Δεν φοράω ποτέ κάτω από 12 πόντους και μάλιστα από νωρίς το πρωί. Με τραβάει ό,τι έχει να κάνει με το τακούνι:Είναι το μεγάλο μου φετίχ. Το ξέρω ότι μπορεί να μου δημιουργήσει ένα σωρό προβλήματα, αλλά μου αρέσει τόσο πολύ να βλέπω τον εαυτό μου πάνω σε τακούνια, που δεν αντιμετωπίζω κανένα πρόβλημα. Εχω μάθει να περπατάω τόσο καλά με τα τακούνια μου και νιώθω ότι αλλάζει η στάση του ποδιού και όλο το περπάτημά μου, τόσο που αν με βάλεις με φλατθα χοροπηδήξω». ΠΛΑΣΤΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ
Η γοητεία του αιώνιου κάλλους
Οι φωτογραφικές μηχανές αστράφτουν, οι κάμερες πέφτουν πάνω τους και οι κοσμικές κυρίες που λούζονται από το φως των προβολέων χαμογελούν αυτάρεσκα. Στις επίμονες ερωτήσεις των δημοσιογράφων, του τύπου «Πού οφείλεται η ομορφιά σας;», απαντούν: «Εχω καλό DΝΑ»!
Ολοι θυμόμαστε την εικόνα του Μάικλ Τζάκσον τα τελευταία χρόνια της ζωής του, την υπερμεγεθυμένη Ντόλι Πάρτον, την… 20άρα Μαντόνα, τον σχεδόν αποκρουστικό Μίκι Ρουρκ, την πρώτη διδάξασα Σερ, την Τζόσελιν Γουαϊλντεστάιν, η οποία παραμορφώθηκε τόσο που, όταν ο σύζυγός της τής ζήτησε διαζύγιο, ένας από τους λόγους που επικαλέστηκε ήταν ότι αδυνατούσε να αναγνωρίσει τη γυναίκα που παντρεύτηκε!
Λίγοι είναι εκείνοι που πιστεύουν πλέον ότι η αρυτίδωτη ομορφιά είναι αιώνια και ότι θα αποχαιρετήσουν τον μάταιο τούτο κόσμο μαζί της… Οι κυρίες έχουν τινάξει τις πιστωτικές τους όχι στα μαγαζιά (το μπότοξ των 70s) αλλά στο κρεβάτι του πλαστικού. Οι περιπτώσεις γυναικών εθισμένων στη «σιδερωμένη» επιδερμίδα, που μπορεί να τους χαρίσει μια καλή πλαστική και ένα συνεπές μπότοξ (σχεδόν κάθε χρόνο), είναι πια πολλές εκατοντάδες.
Η Ελένη Ν., 58 ετών, προσφάτως έκανε μπότοξ, ενέσεις με υαλουρονικό οξύ και χημικό πίλινγκ. Η αίσθηση και η σχέση της με τον εαυτό της έχει αλλάξει και υποστηρίζει ότι, αν είχε τα απαιτούμενα χρήματα, θα είχε κάνει πολύ νωρίτερα ακόμη και πλαστική επέμβαση: «Πάντα επικροτούσα τις γυναίκες που το τολμούσαν και φαίνονταν λαμπερές σε όποια ηλικία και αν τις έβλεπα (σσ. αναφέρει τα ονόματα πολύ μεγάλων ηθοποιών και τραγουδιστριών). Την ίδια ηλικία έχουμε. Εγώ γιατί δείχνω έτσι και εκείνες σαν 20χρονες; Επειδή εκείνες είναι διάσημες και εγώ νοικοκυρά; Πού πουλάνε καλά γονίδια να πάρω κι εγώ; ». Από τότε που παρενέβη στην εξωτερική της εικόνα απέκτησε καλύτερη σχέση με τον εαυτό της και τους γύρω της. «Αν είχα χρήματα όχι μόνο θα το έκανα κάθε χρόνο, θα έκανα και χειρουργείο. Εφθασα στο σημείο να θέλω να μου κόψουν τον λαιμό, ήθελα να μου φορέσουν κουκούλα, είχα ψυχολογικές μεταπτώσεις, δεν ήθελα να βγω, να δω τους φίλους μου… Δεν έβλεπα αυτό που ήθελα να βλέπω» τονίζει και συμπληρώνει: «Είμαι πλέον μια καρακουκλάρα και θέλω να μείνω έτσι όπως ήμουν, να κρατήσω αυτό που είχα στα 30 μου. Οι φίλοι μουμού έλεγαν ότι δεν έχω τίποτε, ότι είμαι όμορφη. Εχω επτά καθρέπτες στο σπίτι μου, δεν βλέπω;» αναρωτιέται δυνατά.
Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ
Αγαπήστε τον εαυτό σας με τις ρυτίδες του.
ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑ
Η νόσος του γραφείου
Η ασθένεια της εποχής είναι σίγουρα η τενοντίτιδα. Παλαιότερα μπορεί να προτιμούσε κυρίως μουσικούς, τενίστες και οδοντοτεχνίτες. Σήμερα προτιμά ιδιαίτερα υπαλλήλους γραφείου, δημοσιογράφους και νεαρά παιδιά! Συνδέεται μάλιστα άμεσα με τη χρήση του υπολογιστή, τη λάθος τοποθέτηση των χεριών σε σχέση με το πληκτρολόγιο, αλλά και την αποστολή SΜS από το κινητό. Με αυτόν τον τρόπο οι τένοντες (ινώδεις ιστοί που συνδέουν τους μυς με τα οστά) καταπονούνται και δημιουργείται φλεγμονή στην περιοχή. Συνοδεύεται από πρήξιμο, πόνο και δυσκολία στην κίνηση. Αν δεν αποδώσει λίγος πάγος και ακινησία ορισμένων ωρών, είναι ώρα να καταφύγουμε στον γιατρό. Μπορείτε να προλάβετε την τενοντίτιδα (αν αναγνωρίζετε τον εαυτό σας σε μια από τις παραπάνω κατηγορίες) με άσκηση, ξεκούραση και τεντώματα κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Η Χριστίνα Τ., 30 ετών, εργάζεται σε εκδοτική εταιρεία και για αρκετές ώρες το ποντίκι του ΡC αποτελεί προέκταση του χεριού της: «Πριν από λίγα χρόνια, όταν άκουγα συναδέλφους να λένε ότι δεν μπορούν να εργαστούν γιατί πονάει το χέρι τους, πίστευα ότι απλώς χρησιμοποιούν αυτό ως δικαιολογία για “κοπάνα”. Ωσπου μια μέρα οι μικρές κατά καιρούς ενοχλήσεις στα χέρια μεταμορφώθηκαν σε έναν εξαιρετικά δυνατό πόνο. Πονούσα τόσο πολύ ώστε, νομίζοντας ότι έχω κάτι κακό, πήγα στα επείγοντα ενός νοσοκομείου, όπου ο ορθοπεδικός μού είπε ότι έχω τη νόσο του τενίστα (τενοντίτιδα). Πήρα μια κούτα αντιφλεγμονώδη και, παρ΄ ότι υπέφερα από τους πόνους, επέστρεψα στο γραφείο, θεωρώντας ότι κανείς δεν θα με πίστευε. Εκτοτε οι πόνοι επανέρχονται κατά περιόδους, ανάλογα με τον φόρτο της δουλειάς. Πάντως προσπαθώ να ακολουθώ τις οδηγίες του γιατρού, όσον αφορά τη σωστή στάση του σώματος και τον περιορισμό της αποστολής SΜS από το κινητό».
Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ
Αν ανήκετε στην κατηγορία εκείνων που λόγω της ενασχόλησης με τον υπολογιστή ή με τα SΜS υποφέρουν από πόνους, αλλάξτε το πληκτρολόγιό σας με ένα εργονομικό (αυτά που αποκαλούμε «κυματιστά» δηλαδή) και προτιμήστε mousepad με σιλικονούχες προεξοχές οι οποίες θα προσαρμόζονται στον καρπό σας. «Εργονομικό» φροντίστε να είναι και το ποντίκι σας, ενώ για τις περιπτώσεις εκείνες όπου η τενοντίτιδα προήλθε από αποστολή SΜS ξαναδείτε τα προγράμματα που προσφέρουν οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας και δώστε έμφαση σε εκείνα που προσφέρουν αρκετές ώρες ομιλίας. Θα δείτε διαφορά σε τρία τουλάχιστον σημεία (χέρι, τσέπη, σύσφιγξη των σχέσεων με τους φίλους σας)!
ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ
Περιποίηση με παρενέργειες
Τα νέα συστατικά (φαγητών, καλλυντικών κ.ά.) που έχουν εισβάλει στη ζωή μας, τα οποία κατά κύριο λόγο συντίθενται χημικά σε εργαστήρια, έχουν προκαλέσει έξαρση στις αλλεργίες. Περισσότερα από 30 καινούργια αλλεργιογόνα έχουν μπει στη ζωή μας τα τελευταία 30 χρόνια, μερικά εκ των οποίων δεν έχουν ακόμη καταγραφεί επισήμως, αφού πρέπει να περάσει κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα για να διαπιστωθεί ότι όντως προκαλούν αλλεργίες.
Οι καλλυντικές σειρές δεν φέρνουν μαζί τους μόνο ένα νέο υπέροχο δέρμα. Κάποιες από αυτές φέρνουν και δερματικές αλλεργίες, τις οποίες όλο και συχνότερα τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζει ο αλλεργιολόγος κ. Παναγιώτης Κωνσταντινόπουλος. «Περιέχουν πληθώρα χημικών ουσιών και γι΄ αυτό δημιουργούν προβλήματα. Μπορεί να εξυπηρετούν τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν, αλλά το πιο πιθανό είναι ότι θα προκαλέσουν αλλεργικές αντιδράσεις στο δέρμα. Ακόμη καιτα νέα λάτεξ γάντια που χρησιμοποιούν οι γιατροί στο χειρουργείο, τα οποία δημιουργήθηκαν για να επιτύχουν καλύτερη εφαρμογή και άρα καλύτερα αποτελέσματα στον ασθενή, δημιουργούν συχνά τα τελευταία χρόνια δερματίτιδα επαφής».
Αλλεργία προέρχονται και από σιλικονούχα επιθέματα την τελευταία εικοσαετία: «Οι επιπτώσεις της έξαρσης των πλαστικώνέρχονται σιγά σιγά στην επιφάνεια, αφού ένα καινούριο προϊόν ή ουσία χρειάζεται εύλογο χρονικό διάστημα για να ευαισθητοποιήσει έναν οργανισμό».
Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ
Δερματικά τεστ όποτε θεωρούμε ότι υπάρχει σχετικό ζήτημα είναι η άμεση λύση, ενώ με ειδική ανοσοθεραπεία (εμβολιασμό) επιτρέπεται στον ασθενή να τρώει τα φαγητά που του προκαλούν αλλεργία χωρίς περαιτέρω αντιδράσεις.
ΤΡΟΜΟΦΟΒΙΑ
Είμαι ασφαλής;
Με τις καταγεγραμμένες φοβίες να αγγίζουν και ίσως να ξεπερνούν τις 600, είναι πιθανόν να μην υπάρχει πεδίο του φόβου που ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν έχει κληθεί να διαχειριστεί. Η φοβία που καταγράφεται μαζικά κυρίως την τελευταία δεκαετία είναι η τρομοφοβία (terrorphobia).
Σύμφωνα με τον κ. Κωνσταντίνο Σταμπουλίδη, κλινικό ψυχολόγο, πρόκειται για μια φοβία που γιγαντώνεται με τη βοήθεια των ΜΜΕ: «Η δραματική ηχητική επένδυση, οι εντυπωσιακές εικόνες και η δραματικά χρωματισμένη φωνή του εκφωνητή που καλούνται να ντύσουν κάθε φορά το θέμα τηλεοπτικάανάγουν αυτή τη φοβία σε μια πολυαισθητηριακή εμπειρία». Χωρίς να είναι ακριβώς καταχωρισμένη στα ιατρικά λεξικά, η τρομοφοβία «είναι ένα δυσάρεστο φοβικό συναίσθημα που νιώθουμε μπροστά σε μια μη ρεαλιστική απειλή τρομοκρατικής επίθεσης, έχει επιδημικό χαρακτήρα και εξαπλώνεται με μεγάλη ταχύτητα. Υπήρχε και στο παρελθόν, αλλά σε μικρότερο βαθμό, ιδιαίτερα στα δικτατορικά καθεστώτα, αφού είχε διαπιστωθεί ότι ο τρομοκρατούμενος είναι χειραγωγήσιμος. Να σημειώσουμε ότι οι ενοχικοί επιδεικνύουν μεγαλύτερη ροπή στην τρομοφοβία, γιατί τη βλέπουν σαν μια μορφή εξαγνισμού μέσα από την τιμωρία» . Δεν είναι τυχαίο που τέτοια περιστατικά τρομοφοβίας απαντώνται συχνότερα στην Αμερική, μια χώρα με έντονο ιστορικό επεκτατισμού τα τελευταία χρόνια.
Τι έχει να κερδίσει κάποιος όμως διοχετεύοντας αυτή τη φοβία; «Να τιθασεύσει τη μάζα και εν συνεχεία να της πουλήσει το συναίσθημα της ασφάλειας,ενισχύοντας ιδιαίτερες μορφές οικονομίας, από μη καταναλωτικά αγαθά ως και νέα καταναλωτικά προϊόντα.Ο τρόμος ασκεί μεγάλη γοητεία στον άνθρωπο, οπότε και όταν δεν υπάρχει, η ανθρώπινη φύση μάς επιβάλλει να τον κατασκευάζουμε και να τον αναζητούμε στα παραμύθια, στις ταινίες, στα βιντεοπαιχνίδια κ.α. ». Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ
Ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης αυτής της φοβίας είναι η εξοικείωσή μας μαζί της με προοδευτική έκθεση στο αντικείμενο του φόβου. Εξάλλου, είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, τα ΜΜΕ (τα οποία και γιγάντωσαν αυτή τη φοβία μας) τείνουν να μας αποευαισθητοποιήσουν μέσω της διαρκούς έκθεσής μας σε εικόνες καταστροφής.
