Η εξαφάνιση των μεγάλων ζώων που ζούσαν στο βόρειο ημισφαίριο και ειδικότερα στις αρκτικές περιοχές αποτελεί διαχρονικά πεδίο έρευνας των ειδικών. Κατά καιρούς έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες για την εξαφάνιση αυτών των ζώων. Διεθνής ομάδα ερευνητών αναλύοντας ευρήματα από την Αρκτική ανέπτυξε μια νέα θεωρία που συσχετίζει την εξαφάνιση των μεγάλων ζώων με την εξαφάνιση μέρους της τοπικής χλωρίδας.

Η χαρτογράφηση

Για την εξαφάνιση αυτών των μεγάλων ζώων, κυρίως των μεγάλων θηλαστικών όπως τα μαμούθ και οι ρινόκεροι με τρίχωμα, έχουν κατά καιρούς υποδειχθεί διάφοροι υπεύθυνοι. Πιθανότερος ένοχος θεωρείται ο άνθρωπος που όταν έφτασε στις αρκτικές περιοχές κυνήγησε ανηλεώς αυτά τα ζώα, αλλά έχουν διατυπωθεί και άλλες θεωρίες όπως η πτώση ενός αστεροειδή.

Ερευνητές με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης ανέλυσαν και συνέκριναν το DNA από εκατοντάδες ιζήματα του μόνιμου στρώματος πάγου διαφόρων περιοχών της Αρκτικής με το DNA των μεγάλων ζώων που ζούσαν εκεί. Οι ερευνητές κατάφεραν να χαρτογραφήσουν τη σύνθεση της χλωρίδας των αρκτικών περιοχών και τις μεταβολές που καταγράφηκαν σε αυτήν τα τελευταία 50 χιλιάδες έτη.

Οι χαμένες πρωτεΐνες

Σύμφωνα με τους ερευνητές την εποχή που ζούσαν στις αρκτικές περιοχές τα μεγάλα ζώα η χλωρίδα αποτελούνταν σε μεγάλο ποσοστό από διάφορα είδη αγριολούλουδων που ήταν πλούσια σε πρωτεΐνες και τα μεγάλα ζώα τρέφονταν κυρίως με αυτά τα φυτά. Ομως όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές πριν από 25 χιλιάδες έτη η αρκτική χλωρίδα άρχισε να μεταβάλλεται αργά αλλά σταθερά σε μια διαδικασία που διήρκεσε περί τα 15 χιλιάδες έτη. Στο τέλος αυτής της μεταβολής πριν από περίπου δέκα χιλιάδες έτη τα αγριολούλουδα, πλούσια σε πρωτεΐνες, είχαν πλέον εξαφανιστεί στις αρκτικές περιοχές. Με δεδομένο ότι την ίδια ακριβώς περίοδο καταγράφεται και η εξαφάνιση των μεγάλων ζώων οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα δύο γεγονότα ή αν προτιμάτε οι δύο εξαφανίσεις συνδέονται μεταξύ τους.

«Από τη δική μου τουλάχιστον σκοπιά έχουμε πλέον μια πολύ αξιόπιστη εξήγηση του τι συνέβη. Πιστεύουμε ότι η βασική αιτία της μαζικής εξαφάνισης των μεγάλων ζώων δεν είναι ο άνθρωπος» αναφέρει ο Εσκε Βίλερσερβ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Οι ερευνητές σημειώνουν ότι πιθανότατα ο άνθρωπος συνέβαλε με το κυνήγι στην εξαφάνιση των μεγάλων ζώων αλλά τονίζουν ότι ο πληθυσμός τους είχε ήδη συρρικνωθεί πάρα πολύ όταν ο άνθρωπος άρχισε να τα κυνηγά. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».