Πριν από 145 έως 100 εκατομμύρια χρόνια, ο νεογέννητος Ατλαντικός ήταν μια στενή, κλειστή και ρηχή λεκάνη. Μεγάλες ποσότητες νερού από αυτόν τον αρχαίο ωκεανό βρέθηκαν παγιδευμένες στο υπέδαφος της Βιρτζίνια στις ανατολικές ΗΠΑ, και βρέθηκαν να περιέχουν δύο φορές περισσότερο αλάτι από ό,τι οι σημερινές θάλασσες.
Το προϊστορικό νερό βρίσκεται παγιδευμένο μέσα σε πετρώματα σε βάθος 1,7 χιλιομέτρων κάτω από τον κόλπο Τσέσαπικ Μπέι, μια περιοχή με μεγάλο γεωλογικό ενδιαφέρον, καθώς εκεί βρίσκεται ένας κρατήρας διαμέτρου 80 χιλιομέτρων ο οποίος σχηματίστηκε από την πρόσκρουση ενός μεγάλου αστεροειδή πριν από 35 εκατομμύρια χρόνια.
Παρά τη συμπίεση που υπέστησαν από την πρόσκρουση τα πετρώματα της περιοχής, το νερό του νεογέννητου Ατλαντικού παραμένει μέσα τους, αναφέρουν στο περιοδικό «Nature» ερευνητές της αμερικανικής γεωλογικής υπηρεσίας USGS.
Τι έδειξαν τα ευρήματα
Η ερευνητική ομάδα συνέλεξε δείγματα από γεωτρήσεις, μέτρησε την περιεκτικότητά τους σε αέριο ήλιο και μελέτησε τα μικροσκοπικά απολιθώματα στα ιζήματα μέσα στα οποία βρέθηκε το νερό. Οι αναλύσεις έδειξαν ότι τα ιζήματα αυτά εναποτέθηκαν λίγο έξω από μια αρχαία ακτή πριν από 100 έως 145 εκατ. χρόνια.
Η περιεκτικότητα των δειγμάτων νερού σε αλάτι είναι σχεδόν διπλάσια σε σχέση με το νερό των σημερινών ωκεανών, αυτό όμως δεν προκαλεί έκπληξη: Ο Ατλαντικός ήταν τότε ρηχός και περικλειόταν από ξηρά, ενώ το κλίμα της Γης ήταν πολύ θερμότερο από ό,τι σήμερα. Οι παράγοντες αυτοί επιτάχυναν την εξάτμιση και αύξησαν έτσι την αλατότητα του ωκεανού.
