Ενα ποτήρι νερό, μερικά βακτήρια, λίγο αλάτι και… μπορείτε να έχετε ηλεκτρικό ρεύμα για να κινήσετε το αυτοκίνητό σας ως την άκρη της Γης και όχι μόνο. Αμερικανοί ερευνητές ανακάλυψαν μια μέθοδο που μετατρέπει τα βακτήρια που βρίσκονται στο γλυκό και στο θαλασσινό νερό σε πανίσχυρες και αυτοανατροφοδοτούμενες γεννήτριες παραγωγής υδρογόνου.
Υποστηρίζουν ότι η λύση του ενεργειακού προβλήματος ίσως βρίσκεται στις «μικροβιακές ηλεκτρολυτικές κυψέλες» τους. «Το σύστημα αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί οπουδήποτε υπάρχουν λύματα και θαλασσινό νερό και δεν απαιτεί ηλεκτρικό ρεύμα» δήλωσε ο Μπρους Λόγκαν του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, επικεφαλής της σχετικής έρευνας. «Πρόκειται για μια ανεξάντλητη πηγή ενέργειας».
Προς το παρόν βέβαια το κόστος της συγκεκριμένης τεχνολογίας είναι απαγορευτικό για την ευρεία χρήση της, οι επιστήμονες όμως αισιοδοξούν ότι στο μέλλον θα ξεπεράσουν αυτόν τον σκόπελο.
Ρεύμα από τα μικρόβια
Οι μικροβιακές κυψέλες καυσίμων (MFC) δεν είναι καινούργια ιδέα. «Στο περιβάλλον υπάρχουν βακτήρια τα οποία μπορούν να απελευθερώνουν ηλεκτρόνια παράγοντας στην ουσία ηλεκτρισμό καθώς διασπούν οργανικά υλικά» εξήγησε ο κ. Λόγκαν παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα της μελέτης η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences»
Ο ηλεκτρισμός που παράγουν αυτά τα βακτήρια μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να προκαλέσει ηλεκτρόλυση του νερού ώστε να παραγάγει υδρογόνο _ δηλαδή ενέργεια προς πάσα «ανθρώπινη» χρήση _ δεν είναι όμως αρκετός. Ως τώρα έχει «δοκιμαστεί» σε κυψέλες οι οποίες χρειάζονται μια μικρή «ενίσχυση» με συμβατικό ηλεκτρικό ρεύμα για να έχουν μια σχετικά μικρή παραγωγή _ γι’ αυτό και δεν είναι ιδιαίτερα λειτουργικές.
Η ομάδα του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια κατόρθωσε να ξεπεράσει αυτόν το εμπόδιο.
Απεριόριστη ενέργεια στο αλμυρό νερό
«Το επίτευγμα εδώ είναι ότι πλέον δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε μια εξωτερική ηλεκτρική πηγή για να προσφέρουμε την έξτρα ενέργεια στο σύστημα» τόνισε ο κ. Λόγκαν. «Το μόνο που χρειάζεται είναι να προσθέσουμε λίγο γλυκό νερό, λίγο αλμυρό νερό και μερικές μεμβράνες και έχουμε το απαραίτητο ηλεκτρικό δυναμικό».
Ο κ. Λόγκαν και οι συνεργάτες του εκμεταλλεύθηκαν τη «γειτνίαση» του γλυκού και του αλμυρού νερού για να προκαλέσουν «αντίστροφη ηλεκτροδιάλυση» (Reverse Electrodialysis – RED) _ άντλησαν δηλαδή ενέργεια από τις ιοντικές διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στο γλυκό και το αλμυρό νερό.
Η τεχνολογία RED βασίζεται στη χρήση μεμβρανών ανταλλαγής ιόντων _ ως τώρα όμως οι μεμβράνες που απαιτούνταν για να λειτουργήσει ήταν απαγορευτικά πολλές. «Και άλλοι έχουν προτείνει την παραγωγή ηλεκτρισμού με RED» τόνισε ο κ. Λόγκαν «χρειάζονταν όμως πάρα πολλά ζεύγη μεμβρανών ενώ παράλληλα οι συνθήκες για την πρόκληση της επιθυμητής αντίδρασης δεν ήταν καθόλου ευνοϊκές».
Η χρήση του αλμυρού-γλυκού νερού έλυσε όλα αυτά τα προβλήματα. Οι «βακτηριακές μπαταρίες» του κ. Λόγκαν λειτουργούν με μόλις πέντε ζεύγη μεμβρανών. Στα αρχικά πειράματά τους οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τον λευκόχρυσο ως καταλύτη, τώρα όμως δοκιμάζουν άλλα, φθηνότερα υλικά με αρκετή επιτυχία.
Οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι η τεχνολογία των μικροβιακών κυψελών καυσίμων βρίσκεται ακόμη στα σπάργανα, αισιοδοξούν όμως για ακόμη μεγαλύτερες προόδους στο μέλλον.
