Το «αιώνιο θηλυκό» είθισται να αποτελεί την πέτρα του σκανδάλου, το «αιώνιο αρσενικό» φαίνεται όμως ότι βρίσκεται στη ρίζα της σύγκρουσης – ή τουλάχιστον εκεί το τοποθετούν οι τελευταίες ανακαλύψεις της εξελικτικής ψυχολογίας σύμφωνα με νέα, μεγάλη αναλυτική μελέτη.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ανέλυσαν στοιχεία από προηγούμενες έρευνες και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτό που η κλασική ψυχιατρική συνήθιζε να ονομάζει «ανδρικό ορμέμφυτο» – το σεξουαλικό ένστικτο του αρσενικού – ευθύνεται στην ουσία για τις τόσες αντιπαραθέσεις που διχάζουν τη σύγχρονη κοινωνία: από τη βία στα γήπεδα ως τις θρησκευτικές διαμάχες και τους πολέμους μεταξύ των κρατών.
Το ένστικτο του άνδρα πολεμιστή
Στη μελέτη τους, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Philosophical Transactions of the Royal Society B», οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το «ένστικτο του άνδρα πολεμιστή» αποτέλεσε μια επιτυχημένη στρατηγική επιβίωσης που το ανθρώπινο είδος υιοθέτησε από τα πρώτα βήματά του επάνω στη Γη.
Το βίαιο αυτό ένστικτο, όπως εξηγούν, βοηθούσε τους άνδρες να επικρατήσουν έναντι των ανταγωνιστών τους και να κατακτήσουν το ταίρι που θα εξασφάλιζε τη διαιώνιση των γονιδίων τους, Εξ αιτίας του επεδείκνυαν αφοσίωση στη «φυλή» και αντιμετώπιζαν με επιθετικότητα τα «ξένα» αρσενικά, με έναν τρόπο ανάλογο με αυτόν με τον οποίο οι χιμπατζήδες περιφρουρούν το έδαφός τους.
Αντίθετα, οι γυναίκες είχαν πάντοτε μια πολύ λιγότερο «φιλοπόλεμη» στάση: σε περίπτωση αντιπαράθεσης προτιμούσαν να λύνουν τις συγκρούσεις ειρηνικά, προτάσσοντας την προστασία των παιδιών τους.
«Γραμμένο» στα γονίδια
Η στρατηγική της βίας αποδείχθηκε τόσο επιτυχημένη για την επιβίωση ώστε, όπως υποστηρίζουν κάποιες από τις μελέτες που αναλύθηκαν, πέρασε στα γονίδια μέσω της φυσικής επιλογής. Ετσι οι άνδρες κατέληξαν να είναι από τη φύση τους «φτιαγμένοι» για να είναι φιλοπόλεμοι και έτοιμοι για καβγά με τον κάθε πιθανό αντίπαλο. Σήμερα όμως που οι συνθήκες έχουν αλλάξει, αυτή η αρχέγονη «συνταγή επιτυχίας» δεν φαίνεται πια να λειτουργεί τόσο καλά.
«Η τάση αυτή δεν είναι ίσως τόσο λειτουργική στη σύγχρονη εποχή και μάλιστα συχνά είναι αντιπαραγωγική» σημειώνουν οι ειδικοί, προσθέτοντας ότι στο πέρασμα των χρόνων έχει οδηγήσει, σε μεγαλύτερη κλίμακα, σε πολέμους μεταξύ κρατών και αυτοκρατοριών και, σε μικρότερη, σε αντιπαραθέσεις όπως τα επεισόδια μεταξύ των χούλιγκαν στα γήπεδα ή οι συγκρούσεις μεταξύ συμμοριών.
Σε αυτήν αποδίδεται και η αποτυχία να εξαλειφθεί η αντιπαλότητα από όλες τις κοινωνίες και όλους τους πολιτισμούς. «Ενας λόγος είναι ίσως η δυσκολία που έχουμε στο να αλλάξουμε τη νοοτροπία μας η οποία έχει εξελιχθεί με αυτόν τον τρόπο επί χιλιετίες» τόνισε ο καθηγητής Μαρκ φαν Φουχτ, επικεφαλής της μελέτης. «Η ανάλυσή μας δείχνει ότι ο ανθρώπινος ψυχισμός έχει διαμορφωθεί έτσι ώστε να διαιωνίζει τη σύγκρουση με τους “απ΄έξω”».
