Ιταλοί επιστήμονες εντόπισαν την ύπαρξη ενός δακτυλίου σωματιδίων γύρω από τη Γη. Η ανακάλυψη θεωρείται πολύ σημαντική αφού δεν πρόκειται για σωματίδια της συμβατικής ύλης αλλά για για σωματίδια της «εξωτικής» αντι-ύλης. Οι ερευνητές εντόπισαν την παρουσία μεγάλου αριθμού αντιπρωτονίων τα οποία (θεωρητικώς) θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμα για διαστημόπλοια.

Η αγνωστη «αντι-ζώνη»
Ομάδα ειδικών του Πανεπιστημίου της Ρώμης χρησιμοποιώντας τα δεδομένα που συλλέγει ο δορυφόρος Pamela ο οποίος ανιχνεύει την κοσμική ακτινοβολία, εντόπισε τον δακτύλιο της αντι-ύλης μέσα στις ζώνες ακτινοβολίας Βαν Άλεν.
Τα σωματίδια αντι-ύλης είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστούν και ακόμη δυσκολότερο να μελετηθούν αφού μπορεί να παράγονται μεν κατά τη διάρκεια διάφορων κοσμικών διεργασιών αλλά αμέσως μόλις έρθουν σε επαφή με την «κανονική» ύλη καταστρέφονται.
Όπως φαίνεται, οι αλληλεπιδράσεις στη συγκεκριμένη περιοχή όπου συναντώνται το μαγνητικό πεδίο της Γης με τις ζώνες κοσμικής ακτινοβολίας δημιούργησε ένα κενό μέσα στο οποίο η αντι-ύλη μπορεί να παράγεται αλλά κυρίως να διατηρείται ζωντανή για κάποιο χρονικό διάστημα πριν έρθει σε επαφή με την κανονική ύλη.
Στο παρελθόν είχε εντοπιστεί η παρουσία ποζιτρονίων (η αντι-ύλη των ηλεκτρονίων) σε ζώνες ακτινοβολίας αλλά είναι η πρώτη φορά που εντοπίζονται αντι-πρωτόνια και μάλιστα σε πολύ μεγάλες ποσότητες. Σύμφωνα με τους επιστήμονες τα αντι-πρωτόνια θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμα σε μελλοντικά διαστημόπλοια προσφέροντας μεγαλύτερη αποδοτικότητα στην κίνηση τους.
Οι ζώνες Βαν Άλεν
Γύρω από τη Γη υπάρχουν δύο περιοχές πολύ ισχυρής ακτινοβολίας πουεκτείνονται σε απόσταση από περίπου 3 χιλιάδες χλμ ως περίπου 20 χιλιάδες χλμ από την επιφάνεια της Γης. Ο πρώτοςπου μελέτησε τις περιοχέςαυτές ήταν οκαθηγητής Τζέημς Αλφρεντ Βαν Άλεναπό τον οποίο πήραν και το όνομα τους. Οι ζώνες Βαν Άλεν αποτελούνται από σωματίδια με μεγάλο ηλεκτρικό φορτίο που φέρονται να παγιδεύτηκαν από το γήινο μαγνητικό πεδίο.

Η κάθε ζώνη έχει το σχήμα ενός πελώριου δαχτυλιδιού και η μια βρίσκεται στο εσωτερικό της άλλης. Το ισχυρότερο τμήμα τους βρίσκεται στην εσωτερική ζώνησε απόστασηπερίπου 3.200 χλμ. από την επιφάνεια της Γης. Η προέλευση της εσωτερικής ζώνης πιθανολογείται ότι οφείλεται στην ακτινοβολιακή δράση του Ήλιου, ενώ η ύπαρξη της εξωτερικής ζώνης εικάζεται ότι δεν έχει αποκλειστικά ηλιακήαλλά ευρύτερη κοσμική καταγωγή. Η ισχυρότερη περιοχή τηςεξωτερικής ζώνης βρίσκεται γύρω στα 16.000 χλμ. πάνω από τον Ισημερινό της Γης.