Το σκάφος με το οποίο θα πραγματοποιηθεί η πρώτη επανδρωμένη αποστολή σε αστεροειδή, και αργότερα στον Άρη ή στα φεγγάρια του, θα βασιστεί στο σχέδιο της κάψουλας Orion, η οποία δείχνει να αναβιώνει εν μέρει, μετά την απόφαση του Μπαράκ Ομπάμα να αλλάξει τη διαστημική στρατηγική του προκατόχου του.
Το Orion, μια κωνική κάψουλα παρόμοια με τα Soyuz που χρησιμοποιεί μέχρι και σήμερα η Ρωσία, σχεδιάστηκε αρχικά για να μεταφέρει τους Αμερικανούς πίσω στη Σελήνη τη δεκαετία του 2020, όπως προέβλεπε η στρατηγική του τέως προέδρου Τζορτζ Μπους, με την ονομασία Πρόγραμμα Αστερισμός.
Πέρυσι όμως, ο Ομπάμα τερμάτισε το πρόγραμμα για επιστροφή στη Σελήνη, και ανακοίνωσε ότι η NASA θα βάλει πλώρη για πολύ μακρύτερα, πιθανότατα στη Ζώνη των Αστεροειδών, που βρίσκεται ανάμεσα στον Άρη και τον Δία, ή σε κάποιο από τα δύο μικρά φεγγάρια του Άρη.
Αυτό πιθανώς θα συμβεί τη δεκαετία του 2020. Απώτερος προορισμός είναι βέβαια ο ίδιος ο Άρης, ωστόσο η πρώτη επανδρωμένη αποστολή σε άλλο πλανήτη δεν αναμένεται πριν από τη δεκαετία του 2030, ή το πιθανότερο του 2040.
Άγνωστο εξάλλου παραμένει το πότε θα πραγματοποιήσει το παρθενικό του ταξίδι το νέο σκάφος.
Από των Ωρίωνα στο MPCV
Όπως ανακοίνωσε ο διοικητής της NASA Τσαρλς Μπόλντεν, το Orion θα αποτελέσει τη βάση για ένα νέο σκάφος που ονομάζεται προσωρινά Πολυχρηστικό Όχημα Προσωπικού, ή MPCV.
«Παραμένουμε αφοσιωμένοι στην ανθρώπινη εξερεύνηση πέρα από τη χαμηλή γήινη τροχιά και προσμένουμε να αναπτύξουμε μια νέα γενιά συστημάτων που θα μας μεταφέρουν εκεί» δήλωσε ο Μπόλντεν.
Ανέφερε ακόμα ότι η NASA «συνεχίζει επιθετικά» τις εργασίες για την ανάπτυξη του νέου, γιγάντιου πυραύλου με τον οποίο θα εκτοξεύεται το νέο σκάφος. Ο σχεδιασμός του Κογκρέσου προβλέπει ότι ο νέος πύραυλος θα είναι έτοιμος το 2015, ωστόσο η εκτίμηση αυτή έχει αρχίσει να φαίνεται υπεραισιόδοξη.
Στριμωγμένες περιπέτειες
Το νέο σκάφος, μάζας 23 τόνων, θα κατασκευαστεί από τη Lockheed Martin. Θα έχει θέσεις για τέσσερις αστροναύτες και πραγματοποιεί μόνο του αποστολές διάρκειας έως και 21 ημερών. Στην περίπτωση αυτή, το πλήρωμα θα παραμένει στριμωγμένο σε έναν χώρο εννέα κυβικών μέτρων, από τα 19,5 κυβικά μέτρα της συνολικής χωρητικότητας.
Για αποστολές μεγαλύτερης διάρκειας, το MPCV θα συνδέεται με πρόσθετη υπομονάδα διαβίωσης, και τα συστήματά της θα παραμένουν σε κατάσταση αναμονής στο μεγαλύτερο τμήμα του ταξιδιού, εξήγησε ο Νταγκ Κουκ της Διεύθυνσης Αποστολής Εξερευνητικών Συστημάτων της NASA.
Ιδιώτες στον ISS, ίσως και μακρύτερα
Για να μειώσει τα λειτουργικά της έξοδα και να αφοσιωθεί στην ανάπτυξη νέου σκάφους, η NASA παροπλίζει φέτος οριστικά τα τρία εναπομείναντα διαστημικά λεωφορεία, μετά και την ολοκλήρωση της συναρμολόγησης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) σε χαμηλή γήινη τροχιά.
Μετά την τελευταία εκτόξευση του Atlantis το καλοκαίρι, ο στόλος συνταξιοδοτείται και οι ΗΠΑ δεν θα έχουν τη δυνατότητα επανδρωμένων αποστολών.
Αυτό σημαίνει ότι οι αμερικανοί αστροναύτες θα πληρώνουν εισιτήριο στη Ρωσία για να ταξιδέψουν από και προς το τροχιακό συγκρότημα, το οποίο προβλέπεται να παραμείνει σε λειτουργία τουλάχιστον μέχρι το 2020.
Τις μεταφορές φορτίων θα αναλάβουν αρχικά ρωσικά, ευρωπαϊκά και ιαπωνικά μη επανδρωμένα σκάφη. Αργότερα, όμως, γύρω στα μέσα της δεκαετίας, η NASA θα αναθέσει αυτό το έργο σε αμερικανικές ιδιωτικές εταιρείες.
Η υπηρεσία ήδη συγχρηματοδοτεί την ανάπτυξη εμπορικών διαστημικών σκαφών.
Μια από τις εταιρείες που έχουν εξασφαλίσει ένα από τα συμβόλαια, η SpaceX του Έλον Μασκ, υποστηρίζει ήδη ότι το σκάφος της, με την ονομασία Dragon, θα μπορεί τελικά να πραγματοποιεί ιδιωτικές επανδρωμένες αποστολές και πέρα από τη χαμηλή γήινη τροχιά.
