Εχει διαπιστωθεί ότι τα πρώτα είδη θηλαστικών ζούσαν για λόγους αυτοπροστασίας τις νυχτερινές ώρες. Νέα ευρήματα δείχνουν ότι την ίδια τακτική και συμπεριφορά ακολουθούσαν και οι πρόγονοι των θηλαστικών γεγονός που εξέπληξε την επιστημονική κοινότητα.
Φίλοι του σκοταδιού
Τα πρώτα είδη θηλαστικών έκαναν την εμφάνιση τους παράλληλα με την εμφάνιση των δεινοσαύρων. Αυτά τα πρώτα είδη ήταν μικρού μεγέθους και έτσι για να προστατευθούν επέλεξαν να κρύβονται στη διάρκεια της μέρας και να κυκλοφορούν μετά την δύση του ηλίου. Ομάδα ερευνητών ανακάλυψε ευρήματα που δείχνουν ότι και τα προγονικά είδη των θηλαστικών τα οποία ζούσαν πριν τους δεινοσαύρους στη Γη είχαν παρόμοια συμπεριφορά. Είχαν δηλαδή επιλέξει να ζουν και κινούνται είτε την νύχτα είτε στο φως της χαραυγής. Τα προγονικά είδη των θηλαστικών έζησαν στην Πέρμια περίοδο περίπου 100 εκ. έτη πριν την εμφάνιση των δεινοσαύρων.
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι αυτά τα είδη ευδοκιμούσαν σε όλο τον πλανήτη και υπήρχαν φυτοφάγα αλλά και σαρκοφάγα είδη. Τη νέα θεωρία ανέπτυξαν ερευνητές από διάφορα ακαδημαϊκά ιδρύματα αλλά και μουσεία των ΗΠΑ μελετώντας τον μηχανισμό όρασης μιας οικογένειας ερπετών που ζούσαν την Πέρμια περίοδο και είναι γνωστά ως «συναψίδες». Πρόκειται για είδη που θεωρούνται μακρινοί συγγενείς των θηλαστικών.
Οπως φαίνεται η όραση αυτών των ζώων ήταν προσαρμοσμένη στις νυχτερινές συνθήκες. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι πρόγονοι των θηλαστικών πιθανώς επέλεξαν να ζουν τις νυκτερινές ώρες επειδή η θερμοκρασία έπεφτε και ήταν πιο δροσερά και όσον αφορά τους σαρκοβόρους προγόνους μας ένας επιπλέον λόγος για να κινούνται στο σκοτάδι ήταν ότι κατάφερναν να παγιδεύουν ευκολότερα θηράματα. Τέτοια κυνηγετική συμπεριφορά δείχνουν μεγάλα αιλουροειδή όπως οι λεοπαρδάλεις και οι τίγρεις που συνηθίζουν να αναζητούν τροφή τις νυκτερινές ώρες. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Proceedings of the Royal Society B».
