Δύο νέες μελέτες σε δελφίνια και λύκους, ενισχύουν την πεποίθηση ότι και τα ζώα έχουν… ονόματα! Στην περίπτωση των πρώτων φάνηκε ότι τα κήτη χρησιμοποιούν ένα μοναδικό «σφύριγμα» για να καλέσουν τον κάθε «φίλο» τους, ενώ και οι λύκοι φάνηκε να διαθέτουν την προσωπική τους ταυτότητα υπό μορφή ουρλιαχτού.
«Βουτιά» στην επικοινωνία των δελφινιών
Τη μελέτη γύρω από την ιδιαίτερη επικοινωνία των δελφινιών πραγματοποίησαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Σεντ Άντριους. Όπως αναφέρουν οι ίδιοι με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences», το κάθε δελφίνι «σφυρίζει» με διαφορετικό τρόπο. Όταν λοιπόν κάποιο δελφίνι μιμηθεί τον τρόπο του σφυρίγματος κάποιου άλλου, τότε εκείνο ανταποκρίνεται σαν να το… φωνάζει με το όνομά του.
«Τα δελφίνια ζουν σε ένα περιβάλλον μακριά από τη στεριά, όπου δεν υπάρχουν σημεία αναφοράς, οπότε χρειάζονται έναν τρόπο ώστε να μπορούν να παραμένουν μαζί ως ομάδα» εξηγεί ο δρ Βίνσεντ Γιάνικ, από το τμήμα Έρευνας των Θαλάσσιων Θηλαστικών του σκωτσέζικου πανεπιστημίου.
«Τα συγκεκριμένα ζώα, δηλαδή, ζουν σε ένα περιβάλλον όπου χρειάζονται έναν πολύ αποτελεσματικό τρόπο επικοινωνίας προκειμένου να μπορέσουν να διατηρήσουν επαφή μεταξύ τους» προσθέτει ο ειδικός.
Στο πλαίσιο της μελέτης τους, οι ερευνητές ηχογράφησαν τα «σφυρίγματα» επικοινωνίας σε μια ομάδα άγριων ρινοδέλφινων και προχώρησαν στην καταγραφή της ηχητικής «υπογραφής» του κάθε μέλους της ομάδας.
Στη συνέχεια, με τη βοήθεια ειδικών ηχείων αναπαρήγαγαν υποθαλάσσια τον ήχο του κάθε δελφινιού ξεχωριστά για να δουν τι θα συνέβαινε.
«Επαναλάβαμε την ηχητική “υπογραφή” των δελφινιών της ομάδας, ενώ παίξαμε και άλλους ήχους από το ρεπερτόριό τους, όπως επίσης και τους ήχους άλλων ομάδων – δελφινιών που δεν είχαν συναντήσει ποτέ τα συγκεκριμένα κήτη» εξηγεί ο δρ Γιάνικ.
Διαπίστωσαν λοιπόν, ότι τα δελφίνια ανταποκρίνονταν μόνο στο άκουσμα του προσωπικού τους ήχου. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα δελφίνια αντιδρούν όπως και ο άνθρωπος: όταν ακούνε το όνομά τους, απαντούν.
Επισημαίνουν τέλος ότι η συγκεκριμένη δεξιότητα ενδεχομένως να αναπτύχθηκε ώστε να βοηθήσει τα δελφίνια να παραμένουν σε ομάδες στο αχανές τους περιβάλλον.
«Τις περισσότερες φορές, τα δελφίνια δεν βλέπονται μεταξύ τους, ούτε χρησιμοποιούν υποθαλάσσια την αίσθηση της όσφρησης _ η οποία είναι πολύ σημαντική για τη διαδικασία της αναγνώρισης στα θηλαστικά. Επίσης δεν συχνάζουν σε ένα συγκεκριμένο μέρος, δεν έχουν φωλιές ή καταφύγια στα οποία επιστρέφουν» υπογραμμίζει ο δρ Γιάνικ.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι η πρώτη φορά που μελέτη έχει καταφέρει να δείξει κάτι τέτοιο. Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι κάποια είδη παπαγάλων χρησιμοποιούν συγκεκριμένους ήχους για να φωνάξουν τους «φίλους» τους.
Ουρλιάζοντας το όνομά σου
Στην περίπτωση της δεύτερης μελέτης γύρω από την επικοινωνία των λύκων, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Νότιγκχαμ Τρεντ, στη Βρετανία, ανέπτυξαν ένα λογισμικό για την ανάλυση της έντασης και του τόνου του ουρλιαχτού τους.
Το εν λόγω λογισμικό θα μπορούσε μελλοντικά, να βοηθήσει τους ειδικούς ως προς τον εντοπισμό των ζώων, γεγονός που παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη διατροφική αλυσίδα της φύσης.
Δοκιμάζοντας το «έξυπνο» σύστημα σε 67 ηχογραφήσεις 10 γκρίζων λύκων, οι ερευνητές είδαν ότι η ταυτοποίηση ζώου-ουρλιαχτού ήταν 100% ακριβής. Φάνηκε λοιπόν ότι το κάθε ζώο έχει ένα μοναδικό «τραγούδισμα» γεγονός που επιτρέπει τον διαχωρισμό του ανάμεσα στις κραυγές μιας ολόκληρης αγέλης.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο «Bioacoustics», τα ουρλιαχτά των άγριων ζώων μπορούν να ταξιδέψουν μέχρι οκτώ χιλιόμετρα και χρησιμοποιούνται κυρίως για την προστασία της περιοχής τους από αντίζηλους αλλά και για να διατηρείται η επαφή ανάμεσα στα μέλη της αγέλης.
