Το ημι-αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Ντ. Χ. Λώρενς «Γιοι και εραστές» μεταφέρθηκε για πρώτη – και ως σήμερα μοναδική – φορά στον κινηματογράφο το 1960 από τον Τζακ Κάρντιφ (ακολούθησαν δύο μίνι σειρές για τη βρετανική τηλεόραση, η μία το 1981 και η άλλη το 2003). Οταν γύρισε την ταινία, που είναι η πέμπτη του, ο Κάρντιφ ήταν ήδη ένας καταξιωμένος διευθυντής φωτογραφίας που είχε υπηρετήσει το όραμα πολλών σκηνοθετών, κυρίως των Μάικλ Πάουελ – Εμεριχ Πρέσμπουργκερ, με τους οποίους συνεργάστηκε (μεταξύ άλλων) στα «Κόκκινα παπούτσια», στο «Ζήτημα ζωής και θανάτου» και στον «Μαύρο Νάρκισσο». Για τον «Νάρκισσο» βραβεύθηκε με το Οσκαρ φωτογραφίας που είναι το μοναδικό του. Ο Κάρντιφ είχε επίσης υπάρξει συνεργάτης του Τζον Χιούστον («Η Βασίλισσα της Αφρικής») αλλά και του Αλφρεντ Χίτσκοκ στην ταινία «Εφτά χρόνια χωρισμού», γνωστή και ως «Στον αστερισμό του Αιγόκερω».
Καθήμενος ωστόσο στην καρέκλα του σκηνοθέτη, ο Κάρντιφ υπέγραψε μάλλον συμβατικές – έως και άχρωμες – ταινίες· άρτιες όμως σε όλους τους τεχνικούς τομείς. Οι «Γιοι και εραστές» είναι αναμφισβήτητα η καλύτερη ταινία που σκηνοθέτησε δεκατέσσερα χρόνια προτού εγκαταλείψει τη σκηνοθεσία για να επιστρέψει στη διεύθυνση φωτογραφίας. Ασφαλώς η επιδεξιότητα και η εμπειρία των καταπληκτικών Τρέβορ Χάουαρντ και Γουέντι Χίλερ που υποδύονται τους γονείς της ιστορίας αρκούν για να ανεβάσουν την ταινία στα ύψη. Ιδιαίτερα η Χίλερ είναι εξαιρετική στον ρόλο της καταπιεστικής μητέρας που αναγκάζει τον γιο της να εγκαταλείψει τις καλλιτεχνικές σπουδές του για να παραμείνει προσηλωμένος κοντά της (τον γιο υποδύεται ο Ντιν Στόκγουελ, παιδί-θαύμα στο Χόλιγουντ των δεκαετιών του ’40 και του ’50 και ο μόνος Αμερικανός στη διανομή του «Γιοι και εραστές»).
Στην εποχή της η ταινία του Κάρντιφ γνώρισε επιτυχία. Εκπροσώπησε τη Βρετανία στο Φεστιβάλ των Καννών του 1960 (δεν κέρδισε κάποιο βραβείο) και απέσπασε επτά υποψηφιότητες για Οσκαρ: καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, διασκευασμένου σεναρίου, α´ ανδρικού ρόλου (Χάουαρντ), β´ γυναικείου ρόλου για τη Μαίρη Ουρ (η οποία αντικατέστησε την Τζόαν Κόλινς), σκηνικών και φωτογραφίας. Ολως περιέργως αγνοήθηκαν οι καλύτερες ερμηνείες της ταινίας, της Χίλερ και του Στόκγουελ, η σχέση των οποίων είναι η καρδιά των κινηματογραφικών «Γιων και εραστών». Τελικά το φιλμ κέρδισε μόνον ένα Οσκαρ και ήταν το αναμενόμενο: στην κατηγορία της καλύτερης φωτογραφίας την οποία υπογράφει ο Φρέντι Φράνσις, ένας οπερατέρ που όπως και ο Κάρντιφ ασχολήθηκε αργότερα επίσης με τη σκηνοθεσία.
