Το 2015 τελειώνει και οι Γιορτές έφτασαν. Κι όπως συμβαίνει αιώνες αιώνων τώρα, θα ποτίσουμε τις ελπίδες μας με τη χαρά των δώρων. Αλλά… σαν τι δώρα να χαρίσουμε εφέτος; Θα κάνουμε έναν αντιπερισπασμό στη δύσκολη ερώτηση αποκαλύπτοντάς σας ποιο είναι το δώρο που αναμένεται «να κάνει θραύση» εφέτος στις ΗΠΑ: Drones! Για όσους δεν έχουν ξανακούσει τον όρο θυμίζω ότι είναι τα τηλεκατευθυνόμενα αεροπλανάκια και ελικοπτεράκια. Αν εξαιρέσει κανείς τα στρατιωτικά «ντρόουνς», που κατασκοπεύουν έως και φονεύουν επιλεκτικά, όλα τα υπόλοιπα υπάγονται στις ειρηνικές κατηγορίες των ιπτάμενων παιχνιδιών και των ιπτάμενων βιντεοκαμερών. Οι προβλέψεις των αναλυτών αγοράς υποστηρίζουν ότι στις Γιορτές που έρχονται θα πουληθούν στις ΗΠΑ γύρω στις 400.000 τηλεκατευθυνόμενα, ενώ στο διεθνές πεδίο το σύνολο των πωλήσεων αναμένεται να φθάσει ως την Πρωτοχρονιά στα 4,3 εκατομμύρια τηλεκατευθυνόμενων ιπτάμενων συσκευών (αύξηση 167% από το 2014). Πού οφείλεται αυτή η φοβερή καταναλωτική δυναμική; Στο ότι τα τηλεκατευθυνόμενα έπαψαν πια να είναι απλά μηχανάκια ερασιτεχνικού πιλοταρίσματος και μεταβλήθηκαν σε ιπτάμενες βιντεοκάμερες. Η έλξη που ασκούν έχει να κάνει με τη δυνατότητα του κατόχου τους να φωτογραφίζει ή να βιντεοσκοπεί τη φύση, τον εαυτό του ή τους άλλους, με την οπτική ελευθερία που είχαν κάποτε μόνον οι διαθέτοντες ελικόπτερο σκηνοθέτες.

Οι προβλέψεις των αναλυτών αγοράς υποστηρίζουν ότι στις γιορτές που έρχονται θα πουληθούν στις ΗΠΑ γύρω στις 400.000 drones, ανεβάζοντας το σύνολο όσων πουλήθηκαν σε όλη τη χρονιά στις 700.000. Κάποιοι μάλιστα υπερθεματίζουν, ανεβάζοντας τον συνολικό αυτόν αριθμό στο 1 εκατομμύριο. Στο διεθνές πεδίο, το σύνολο των πωλήσεων αναμένεται να φθάσει ως την Πρωτοχρονιά στα 4,3 εκατομμύρια τηλεκατευθυνόμενων ιπτάμενων συσκευών (αύξηση 167% από το 2014).

Πιθανότατα ήδη θα αναρωτιέστε «τι μας νοιάζει εμάς» για το νέο χόμπι των Αμερικανών. Μας νοιάζει, όχι μόνο γιατί βλέπουμε όλο και συχνότερα τέτοια τηλεκατευθυνόμενα και στη χώρα μας, αλλά και γιατί από εφέτος θα… πάψουν να θεωρούνται παιχνίδια ή τηλεχειριζόμενες βιντεοκάμερες. Θα είναι ιπτάμενα ρομπότ με τεχνολογικές δυνατότητες αδιανόητες ως χθες.
Πτητικές καινοτομίες


Οι οφθαλμοφανείς διαφορές μεταξύ των στρατιωτικών drones και των ερασιτεχνικών τηλεκατευθυνόμενων βιντεοκαμερών εντοπίζονται στο ότι τα πρώτα είναι μεγαλύτερα, πετούν μακρύτερα και για περισσότερο χρόνο και μεταφέρουν πολύ μεγαλύτερο βάρος (ως και βόμβες). Γι’ αυτό και η διαφορά στην τιμή τους είναι κολοσσιαία. Εκατοντάδες χιλιάδες ως και εκατομμύρια ευρώ τα πρώτα, 40 ευρώ ως 5.000 ευρώ τα δεύτερα. Ενώ όμως τα πρώτα έχουν πολύ περιορισμένο εύρος εφαρμογών (κατασκοπεία, δολοφονία), τα δεύτερα ανακαλύπτουν καθημερινά νέα πεδία δράσης. Και όταν η διεθνής πελατεία που τα περιμένει αριθμεί πλέον εκατομμύρια ανθρώπους, η καινοτομία των «μικρών» αποκτά πια πληθώρα κινήτρων.
Το πρώτο πρόβλημα που ζήτησε επιτακτική λύση όταν τα τηλεκατευθυνόμενα πέρασαν από τα χέρια των επαϊόντων ερασιτεχνών σε εκείνα των «παιδιών κάθε ηλικίας» ήταν το ζήτημα της ευκολίας τηλε-οδήγησης: τα ατυχήματα από αποτυχημένες απογειώσεις και προσγειώσεις ήταν ως τώρα ανησυχητικά πολλά.
Το δεύτερο πρόβλημα ήταν εκείνο της σχεδόν αυτόνομης πτήσης, όπου η συσκευή θα κατευθύνεται προς τον προορισμό της αναγνωρίζοντας και αποφεύγοντας όλα τα φυσικά ή τεχνητά εμπόδια που τυχόν παρεμβάλλονται.
Το τρίτο ζητούμενο ήταν να υπάρξει η δυνατότητα ασφαλούς αεροπλοΐας όλων αυτών των συσκευών, με σύστημα ανάλογο εκείνου των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας που υπάρχει για τα επανδρωμένα αεροπλάνα και ελικόπτερα.
Το τέταρτο θέμα ήταν αυτό που… πραγματικά θα μεταλλάξει τις τηλεκατευθυνόμενες ιπτάμενες βιντεοκάμερες σε ιπτάμενα ρομπότ: το ζήτημα της «εξυπνάδας», της αυτόνομης δηλαδή δυνατότητας επεξεργασίας σημάτων και λήψης αποφάσεων από την ίδια την ιπτάμενη συσκευή.
Και για τα τέσσερα αυτά ζητήματα παρουσιάστηκαν καινοτόμες λύσεις τη χρονιά που μόλις τελειώνει. Και, μάλιστα, αρκετές από αυτές τις έχουν ήδη ενσωματώσει οι γνωστότεροι κατασκευαστές τηλεκατευθυνόμενων ελικοπτέρων στα μοντέλα που θα μοσχοπουληθούν στις εφετινές γιορτές. Ας τις δούμε μία-μία.

Η ευκολία χειρισμού


Οι πρώιμοι χρήστες τηλεκατευθυνόμενων χρειάζονταν πολλές ώρες δοκιμαστικής πτήσης για να συνηθίσουν τον χειρισμό της ειδικής κονσόλας τηλεκατεύθυνσης. Ηταν κάπως οικεία μόνον σε όσους είχαν περάσει πολλές «ώρες πτήσης» στα σχετικά βιντεοπαιχνίδια προσομοίωσης ή ήταν ήδη πιλότοι. Το ότι έπρεπε ταυτόχρονα να ελέγχουν και την πτήση και τη λήψη της βιντεοκάμερας έκανε το έργο τους ακόμη πιο δύσκολο. Και το βάρος της κονσόλας τηλεχειρισμού ήταν επίσης αρνητικό για τους χομπίστες, που είχαν συνηθίσει πια το μικρό βάρος και τον όγκο των ψηφιακών φωτογραφικών μηχανών και βιντεοκαμερών. Οπότε, οι κατασκευαστές τηλεκατευθυνόμενων έστρεψαν, αρχικά, τις προσπάθειές τους στην υποκατάσταση της κονσόλας από τα κινητά τηλέφωνα ή τις ταμπλέτες των υποψήφιων πελατών. Τα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά, καθόσον μάλιστα μείωσαν και το κόστος αγοράς των συσκευών. Ομως τα ατυχήματα από αδέξιους χειρισμούς συνέχισαν να είναι πολλά, σε σημείο που διοργανωτές ανοιχτών εκδηλώσεων ανά τον πλανήτη –όπως ποδοσφαιρικών αγώνων –άρχισαν να απαγορεύουν την πτήση τέτοιων συσκευών πάνω από τις εκδηλώσεις τους.

Τo Phantom 3 Pro της DJI, με 1.230 ευρώ, είναι το αγαπημένο των επαγγελματιών

Εφέτος, η μεγαλύτερη κατασκευάστρια τηλεκατευθυνόμενων στον κόσμο, η κινεζική DJI, εμφάνισε μια νέα σειρά μοντέλων που κάνουν τον χειρισμό σχεδόν παιχνίδι: τα μοντέλα Phantom 3, Phantom 3 Advanced και Phantom3 Professional(www.dji.com/products/phantom) έχουν προ-προγραμματισμένα σχέδια πτήσης, τόσο για αρχάριους όσο και για προχωρημένους χειριστές. Οι συσκευές αυτές μπορούν να απογειώνονται πλέον μόνες τους, να πετούν με αυτόματο πιλότο, να ακολουθούν τον χρήστη στην πορεία τους (Follow me –αν π.χ. κάνει ποδήλατο ή τρέχει με μοτοσικλέτα), να κατευθύνονται σε συγκεκριμένα σημεία που ορίζει ο χειριστής (Waypoints –χάρη στην επικοινωνία τους με το δορυφορικό σύστημα γεωεντοπισμού GPS), να περιστρέφονται γύρω από ένα ενδιαφέρον θέμα λήψης (Orbit –π.χ. τροχιά γύρω από έναν ουρανοξύστη) και να επιστρέφουν αυτόματα στο σημείο εκκίνησης, είτε όταν το ζητήσει ο χρήστης είτε αν τυχόν χαθεί το σήμα ασύρματης επικοινωνίας.

Παρόμοιες ευκολίες χειρισμού έχουν υιοθετήσει και άλλοι κατασκευαστές, αλλά η αμερικανική 3D Robotics ήταν εκείνη που ανέβασε τον πήχη σε επίπεδα ευκολίας «σκηνοθετικού ελικοπτέρου»: στο νέο μοντέλο της, 3DR Solo (3drobotics.com/solo-drone/), ενσωματώνει αφενός λειτουργία αυτο-βιντεοσκόπησης (Selfie) και αφετέρου λήψη από «ιδεατή γέφυρα» μεταξύ επιλεγόμενων σημείων (Cable Cam).
H γαλλική εταιρεία Parrot δεν μπορεί ακόμη να καυχηθεί για τέτοιες ευκολίες χειρισμού πτήσης. Αλλά έχει από πέρυσι παρουσιάσει, με το μοντέλο Bepop (www.parrot.com/products/bebop-drone/), κάτι ιδιαίτερο: τον χειρισμό της συσκευής μέσω μάσκας εικονικής πραγματικότητας (VR). Πρόκειται για τις μάσκες που έγιναν ευρέως γνωστές εφέτος, μετά την παρουσίαση του Cardboard VR kit από την Google, του Morpheus VR από τη Sony και της –παλαιότερης όλων –Oculus Rift. Ουσιαστικά, αυτή η μείξη τηλε-λήψης και εικονικής πραγματικότητας προς το παρόν επιτρέπει σε κάποιον απλώς «να βλέπει άμεσα ό,τι βλέπει η συσκευή του». Σύντομα όμως θα του επιτρέπει να φορά μια μάσκα και με κινήσεις των ματιών και του κεφαλιού του να απογειώνει την τηλε-κάμερα, να «ταξιδεύει μαζί της» ως την… κορφή του Ολύμπου και να βιντεοσκοπεί τον Μύτικα από οπτικές γωνίες που δεν θα είχε διαθέσιμες ούτε αν είχε πραγματικά αναρριχηθεί σώματι ο ίδιος ως εκεί! Το μόνο που δεν μπορώ να εγγυηθώ είναι το τι θα συμβεί στη συσκευή του αν, καθώς περιστρέφεται εικονικά γύρω από την πέτρινη κορφή, ζαλιστεί ή… του έρθει να φταρνιστεί. Οσοι αναγνώστες έχουν ήδη αναρριχηθεί στον Μύτικα μάλλον συμμερίζονται την ανησυχία μου.
Η αυτονομία πτήσης


Η πτήση με «αυτόματο πιλότο» παρέχει μια κάποια ξεγνοιασιά μόνον εφόσον η συσκευή πετά σε ανοιχτούς ορίζοντες, χωρίς φυσικά εμπόδια. Επομένως, η πτήση μέσα σε εσωτερικούς χώρους θα ήταν καταδικασμένη να είναι σπορ μόνο για πραγματικούς δεξιοτέχνες του είδους. Ομως, οι τεχνολογικές καινοτομίες των τηλεκατευθυνόμενων ακολουθούν κατά πόδας εκείνες των κινητών τηλεφώνων. Ετσι, η DJI ενσωμάτωσε στα μοντέλα της σειράς Phantom 3 οπτικούς και υπερηχητικούς αισθητήρες που ανιχνεύουν διαρκώς τον χώρο κάτω από τη συσκευή και εντοπίζουν τα όποια εμπόδια (τεχνολογία Vision Positioning).
Κακά τα ψέματα όμως, οι αισθητήρες αυτοί δεν είναι ακριβώς ραντάρ και δεν επαρκούν για τις συνθήκες πτήσης σε εξωτερικούς χώρους με μεγάλη ταχύτητα. Για κάτι τέτοιο θα χρειάζονταν οι ακριβοί και βαριοί αισθητήρες οπτικής τηλεμετρίας με ακτίνες λέιζερ, οι Lidar, που χρησιμοποιούνται στα αεροσκάφη. Τι θα συμβεί λοιπόν αν η ταπεινή συσκευή σας «χωθεί στο δάσος» και πετάξει ανάμεσα στα δένδρα;
Μια αποτελεσματική και, μάλιστα, δωρεάν λύση παρουσίασε στις αρχές Νοεμβρίου 2015 ένας διδακτορικός φοιτητής του ΜΙΤ, ονόματι Αντριου Μπάρι: ανέπτυξε έναν αλγόριθμο στερεοσκοπικής όρασης που ανιχνεύει τα όποια εμπόδια σε «πραγματικό χρόνο» (realtime). Το κατόρθωσε αυτό χρησιμοποιώντας την ίδια την κάμερα του τηλεκατευθυνόμενου και επιλέγοντας «κατάλληλα σημεία» σε κάθε καρέ βιντεολήψης για να μετρά αποστάσεις αντικειμένων σε μια ακτίνα 10 μέτρων γύρω από το τηλεκατευθυνόμενο. Αυτή η οπτική διασταύρωση και εξαγωγή «πληροφορίας βάθους» γίνεται με την απίστευτη ταχύτητα των 8,3 χιλιοστών του δευτερολέπτου ανά καρέ, αλλά προϋποθέτει λήψεις με 120 καρέ ανά δευτερόλεπτο (άρα οι κάμερες των μελλοντικών τηλεκατευθυνόμενων θα χρειαστεί να αναβαθμιστούν). Για όποιον ενδιαφέρεται, ο αλγόριθμος του Μπάρι διατίθεται ήδη ως Ανοιχτό Λογισμικό από το https://github.com/andybarry/flight.
Η «ιπτάμενη εξυπνάδα»


Μια διαφορετική προσέγγιση λύσης στο πρόβλημα της αυτονομίας πτήσης παρουσίασε επίσης τον Νοέμβριο η γνωστή κατασκευάστρια γραφικών καρτών υπολογιστών, NVidia. Σε μια πλακέτα μεγέθους πιστωτικής κάρτας, βάρους 200 γραμμαρίων και διαστάσεων 11x11x2,6 εκατοστών χώρεσε (κρατηθείτε): έναν υπολογιστή «νευρωνικών δικτύων» που εμπερικλείει επεξεργαστή ARMA47 (64-bit), GPU NVidia Maxweel 256 πυρήνων και ταχύτητας 1 TerraFLOP, μνήμη RAM 4GB με ταχύτητα 25,6 Gigabit/sec, μνήμη ηλεκτρομαγνητικής αποθήκευσης 16 GB eMMC, Wi-Fi, Bluetooth, λειτουργικό σύστημα Linux και δυνατότητες τεχνητής νοημοσύνης, υπολογιστικής όρασης και δημιουργίας γραφικών αναπαραστάσεων… όλα με την ελάχιστη κατανάλωση ενέργειας. Ο «ενσωματωμένος» αυτός υπολογιστής, ονόματι Jetson TX1, δοκιμάστηκε ήδη σε τηλεκατευθυνόμενο της αμερικανής εταιρείας Kespry, που κατασκευάζει εξειδικευμένα τηλεκατευθυνόμενα για χαρτογράφηση και επίβλεψη ορυχείων. Μετά τις δοκιμές, οι ιθύνοντες της Kespry δήλωσαν περιχαρείς ότι «ως τώρα οι συσκευές μας απλά συνέλεγαν δεδομένα από αέρος. Εφεξής θα μπορούν να αναγνωρίζουν αντικείμενα, δομικά υλικά και οχήματα». Εμπορικά, ο Jetson TX1 θα είναι διαθέσιμος από τις αρχές του νέου έτους.

Σενάρια αυτόματης πτήσης για κάθε είδους λήψη προ-προγραμματίζονται μέσα στα τηλεκατευθυνόμενα

Η εξέλιξη αυτή είναι προπομπός των «έξυπνων» ως και πλήρως ρομποτικών ιπτάμενων συσκευών που θα μας κατακλύσουν σύντομα. Ηδη από τις 2 Νοεμβρίου 2015 η DJI παρουσίασε τη δική της έκδοση υπολογιστή –που της έφτιαξε επίσης η NVidia –υπό την ονομασία Manifold. Τεχνολογικά είναι παρόμοιος του Jetson TX1 αλλά χαμηλότερων προδιαγραφών και τρέχει Ubuntu Linux. Κοστίζει 500 δολάρια και η DJI τον διαθέτει ήδη στο δίκτυο συνεργαζόμενων προγραμματιστών της, για να της ετοιμάσουν τις ειδικές εφαρμογές (apps) που θα κατεβάζουν οι πελάτες της στα κινητά τηλέφωνα και τις ταμπλέτες χειρισμού των μοντέλων της. Μια πρώτη εφαρμογή αυτής της «ιπτάμενης εξυπνάδας» θα γνωρίσουμε στο ειδικό τηλεκατευθυνόμενο που έχει ετοιμάσει η εταιρεία για τους αγρότες: όχι μόνον θα επιβλέπει τα χωράφια, αλλά και θα ψεκάζει τις σοδειές όποτε αυτό «κρίνει» ότι πρέπει!

Οσο για το αν αυτή η πρωτόγνωρη τεχνολογία μείνει μονοπώλιο της NVidia… μην ανησυχείτε: ήδη η Intel και η Qualcomm έχουν ετοιμάσει τις δικές τους πλατφόρμες «ιπτάμενης επεξεργασίας πληροφοριών» και θα τις παρουσιάσουν σύντομα σε μοντέλα ανταγωνιστών της DJI.
Η ασφαλής αεροπλοΐα


Η προοπτική της υπερπτήσης μυριάδων τηλε-συσκευών πάνω από τα κεφάλια μας δεν τρομοκρατεί μόνον όσους θεωρούν ιερό και όσιο τις ιδιωτικές τους στιγμές αλλά και τις αρχές αεροπλοΐας των κρατών. Η έγνοια τους γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτή στις μέρες μας, που δεν ξέρεις από πού θα προκύψει το επόμενο τρομοκρατικό χτύπημα, αλλά είναι αντιληπτή και από την υψηλή πιθανότητα τυχαίου ατυχήματος. Για παράδειγμα, όταν τα τηλεκατευθυνόμενα πετούν με ταχύτητες ακόμη και 60 χλμ. / ώρα και έχουν εμβέλεια ως και 5 χιλιομέτρων, είναι πολύ εύκολο να τα χάσεις από τα μάτια σου, να βρεθούν εκτός εμβέλειας σήματος και… να μπουν στους αεροδιαδρόμους του παρακείμενου αεροδρομίου.
Εννοείται ότι οι μεγαλύτεροι κατασκευαστές τηλεκατευθυνόμενων έχουν ήδη μεριμνήσει για «φραγές υψομέτρου» και «αυτόματη ανάκληση» των συσκευών χωρίς σήμα. Ομως οι Αρχές ζητούν κάτι πολύ πληρέστερο, κάτι ελέγξιμο όσο και τα επανδρωμένα αεροσκάφη και ελικόπτερα. Ως πρώτο βήμα σε κάτι τέτοιο είναι αυτό που ζήτησε πρόσφατα η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Αεροπλοΐας των ΗΠΑ (FAA): η κατάρτιση μητρώου όλων των τηλεκατευθυνόμενων που βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών, βάρους 250 γραμμαρίων και άνω. Το επόμενο βήμα είναι να ενσωματωθούν στα τηλεκατευθυνόμενα χάρτες επιτρεπόμενης αεροπλοΐας –όπως περίπου ενσωματώνονται οι οδικοί χάρτες στα GPS των αυτοκινήτων. Αλλά πώς το κατορθώνεις αυτό;
Η πιο απλή απάντηση ήρθε από μια νεοφυή αμερικανική επιχείρηση, τη Hivemapper (hivemapper.com): αξιοποιώντας τους ψηφιακούς χάρτες της Google Maps, δημιούργησε μια δωρεάν εφαρμογή που κατεβάζεις στο κινητό σου και τη χρησιμοποιείς για τις πτήσεις σου. Εκεί εμφανίζονται όλοι οι απαγορευμένοι χώροι πτήσης, όπως είναι τα αεροδρόμια.
Αυτή η απάντηση αρκεί για τις «ενσυνείδητες πτήσεις». Ποια είναι όμως η άμυνα των προσβαλλόμενων από ασυνείδητους ή και κακόβουλους χειριστές συσκευών;
Η αμερικανική εταιρεία Precision Hawk (www.precisionhawk.com) πρότεινε στην FAA μια λύση αυτοάμυνας που δημιουργεί «κλωβό ασφαλείας» γύρω από κάθε χώρο ή κτίριο που θέλει να προστατευθεί από αερο-εισβολείς. Το σύστημά της –ονόματι LATAS (Low Attitude Traffic and Airspace Safety) –είναι στην ουσία ένα υποκατάστατο των ραντάρ για τα τηλεκατευθυνόμενα. Με κόστος λίγες εκατοντάδες δολάρια, θα ενσωματώνει σε αυτά ένα σύστημα… κινητής τηλεφωνίας τέταρτης γενιάς (4G). Κατά τη διάρκεια της όποιας πτήσης, το LATAS θα στέλνει διαρκώς στην FAA, με μηνύματα SMS, την ακριβή θέση του τηλεκατευθυνόμενου. Η θέση αυτή θα υπολογίζεται τόσο από το GPS που έχουν όλα τα τηλεκατευθυνόμενα όσο και από τριγωνισμό των σημάτων που θα λαμβάνουν οι κεραίες της κινητής τηλεφωνίας. Οπότε, αν η συσκευή παρεκκλίνει προς απαγορευμένη ζώνη, η FAA θα έχει έγκαιρη ενημέρωση. Η Precision Hawk ετοιμάζει τώρα τη μαζική παραγωγή αυτών των «κινητών ραντάρ», αλλά το ερώτημα είναι πώς οι πελάτες θα συναινέσουν σε τόσο μεγάλη επιβάρυνση της τιμής αγοράς.

O κατάσκοπος από τον Αρη
Η «εξυπνάδα» των τηλεκατευθυνόμενων δεν απαιτεί πάντα εξειδικευμένους μικροϋπολογιστές, χωμένους πίσω ή πάνω από τη βιντεοκάμερά τους. Το απέδειξε αυτό η γαλλική Parrot, που στα πάμφθηνα μοντέλα της Bepop και Bepop 2 χώρεσε ένα εκπληκτικό λογισμικό αυτοφωτογράφισης και αυτοβιντεοσκόπησης. Εκπληκτικό τόσο για το τι κάνει όσο και για το από πού προήλθε.
Η ιστορία ξεκίνησε μόλις τον Οκτώβριο του 2015, όταν η NASA δημιούργησε την εταιρεία Neurala, για να εκμεταλλευτεί εμπορικά τις καινοτομίες που είχε αναπτύξει στο πλαίσιο του προγράμματος εξερεύνησης του πλανήτη Αρη, με το γνωστό Curiosity Rover. Μία από τις εφαρμογές λογισμικού που διέθεσε η Neurala (και έσπευσε να αγοράσει η Parrot) ήταν η Neurala Intelligence Engine, που εν πρώτοις αναγνωρίζει πρόσωπα στα καρέ του βίντεο και στη συνέχεια –μέσω αλγορίθμων τεχνητής νοημοσύνης –κατορθώνει να τα ακολουθεί σε μεταβαλλόμενο περιβάλλον.
Το αποτέλεσμα είναι οι χρήστες των συσκευών της Parrot να μπορούν να «στοχοποιούν» κατά τη βιντεολήψη συγκεκριμένο πρόσωπο και να δίνουν εντολή στο τηλεκατευθυνόμενό τους να το ακολουθήσει. Η Parrot διαφημίζει αυτή τη δυνατότητα ως εξελιγμένο «selfie». Στην πράξη, όμως, χάρισε στους απανταχού παπαράτσι, πράκτορες και ντετέκτιβ έναν στόλο αερο-ρουφιάνων με αρειανή προέλευση. Τελικά, ο Μεγάλος Αδελφός θα έχει χιλιάδες μικρά ξαδέλφια…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ