Το υγρόν πυρ ήταν ένα πύρινο μείγμα που εκτοξευόταν από τα πλοία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τον 7ο αιώνα. Η φωτιά «κολλούσε» στη σάρκα και δεν μπορούσε να σβηστεί με νερό. Το θανατηφόρο αυτό παρασκεύασμα είχε δημιουργηθεί από μια οικογένεια χημικών και μηχανικών από την Κωνσταντινούπολη και η μυστική συνταγή πέθανε μαζί τους.
Ο Τζον Χάλντον του Πανεπιστημίου του Πρίνστον έχει ωστόσο μια ιδέα: υποπτεύεται ότι επρόκειτο για κάποιο υγρό με βάση το πετρέλαιο το οποίο είχε τροποποιηθεί ώστε να έχει ενισχυμένη δράση. Πιστεύει ότι τα βασικά συστατικά του ήταν ένα εξαιρετικά εύφλεκτο ελαφρύ αργό πετρέλαιο γνωστό ως νάφθα και η ρητίνη πεύκου, η οποία είναι κολλώδης και θα πρέπει να έκανε το μείγμα να καίει περισσότερο και για πιο πολλή ώρα.
Το μυστήριο του υγρού πυρός δεν περιοριζόταν όμως μόνο στα συστατικά του. «Οταν οι εχθροί κατάφερναν να πάρουν στα χέρια τους κάποια τμήματα του εξοπλισμού, απλώς δεν μπορούσαν να βρουν πώς έπρεπε να τα χρησιμοποιήσουν για να αναπαραγάγουν τα ίδια αποτελέσματα» εξηγεί ο κ. Χάλντον. Οι ιστορικοί έχουν το ίδιο πρόβλημα, συμπεραίνουν όμως ότι μια χάλκινη αντλία ίσως ρύθμιζε την πίεση του καυτού πετρελαίου το οποίο στη συνέχεια εκτοξευόταν από ένα στόμιο και αναφλεγόταν. Το 2002 μια εκπομπή του τηλεοπτικού καναλιού National Geographic έκανε μια αναπαραγωγή χρησιμοποιώντας ένα μείγμα ελαφρού αργού πετρελαίου και ρητίνης πεύκου. Η φλόγα τους κατέστρεψε ένα πλοίο μέσα σε μερικά λεπτά.
Οι αβεβαιότητες παραμένουν, εφόσον το μυστικό δεν γράφτηκε ποτέ και πουθενά, όμως η ισχύς του υγρού πυρός είναι πέραν πάσης αμφιβολίας. «Ηταν οπωσδήποτε ένα αποτελεσματικό όπλο τρομοκρατίας» λέει ο κ. Χάλντον.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
