Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους αρχιτέκτονες του 20ού αιώνα, δίπλα στον Λε Κορμπυζιέ και στον Φρανκ Λόιντ Ράιτ. Ο Μις βαν ντερ Ρόε, ολιγομίλητος και στωικός, δεν έπαψε ποτέ να κατέχει αυτή τη θέση· ίσα ίσα οι μελέτες για το έργο του έχουν πολλαπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια ενδεικτικές είναι οι δύο εκτενείς περιοδεύουσες εκθέσεις που εγκαινιάστηκαν πέρυσι στην Αμερική («Mies in America» και «Mies in Berlin»). Η καριέρα του χαρακτηρίστηκε από την αλλαγή της χώρας στην οποία εργαζόταν (από το Βερολίνο μεταφέρθηκε το 1937 στην Αμερική) και από μια σχεδόν ριζική μεταστροφή από τα πρώτα νεοκλασικά του κτίρια στα μεταγενέστερα αφαιρετικά του έργα για τα οποία έγινε διάσημος. Το «less is more» αποτέλεσε μια από τις ξακουστές φράσεις του και οδήγησε σε καθαρά γεωμετρικά και χωρίς διακοσμήσεις κτίρια που εντυπωσιάζουν για τις λεπτομέρειές τους, για τις κομψές τους αναλογίες και για τα πολύτιμα υλικά τους (όνυχας, χρώμιο, μάρμαρο, μπρούντζος). Ο μινιμαλισμός στην αρχιτεκτονική διατήρησε με θρησκευτική ευλάβεια τον Μις ως ίνδαλμά του ο Αλμπέρτο Κάμπο Μπαέζα, ο Τζον Πόσον, ο Ντέιβιντ Τσίπερφιελντ ή ο Ζαν Νουβέλ αποτελούν λίγους μόνο από εκείνους που έχει επηρεάσει, ενώ οι λιτοί του ουρανοξύστες έχουν αντιγραφεί πάμπολλες φορές. Γεννημένος το 1886 στο Ααχεν της Γερμανίας, άνοιξε το δικό του γραφείο στο Βερολίνο το 1912. Το 1927 σχεδίασε ένα από τα πιο διάσημα κτίρια του 20ού αιώνα στη Βαρκελώνη. Το έργο του αυτό, το γερμανικό περίπτερο για τη διεθνή έκθεση του 1929, ήταν πολύ επεισοδιακό: γκρεμίστηκε ύστερα από μερικούς μήνες για να ξανακτιστεί ένα τέλειο αντίγραφό του στην ίδια θέση με εξονυχιστική ακρίβεια το 1986. Αυτό το μικρό περίπτερο (γνωστό ως Barcelona Pavilion) διέθετε επίπεδη οροφή που στηριζόταν σε λεπτές μεταλλικές κολόνες. Τοίχοι από τηνιακό μάρμαρο και όνυχα στέκονταν ελεύθεροι από τα φέροντα στοιχεία και έκρυβαν δυναμικά το εσωτερικό του χώρου και τα δάπεδα από τραβερτίνη. Τα υπόλοιπα έργα του ακολούθησαν αυτή τη σπαρτιατική λιτότητα (μουσεία, κατοικίες, γραφεία, ουρανοξύστες, πανεπιστήμια) και έφθασαν ένα μοναδικό βαθμό απλότητας ανάμεσά τους ξεχώρισαν η κατοικία Φάρνσγουορθ (1950), μια ριζοσπαστική κατοικία που περιτριγυριζόταν από γυαλί και ο ουρανοξύστης Seagram (1958) στη Νέα Υόρκη. Επιπλέον, ο Μις σχεδίασε και μερικά από τα πιο κορυφαία έπιπλα που σχεδιάστηκαν από αρχιτέκτονα τον περασμένο αιώνα: Οι καρέκλες του Barcelona ή οι MR20 με τις χαρακτηριστικές καμπύλες τους αποπνέουν αφάνταστη χάρη και αποτελούν πια σύμβολα υψηλού γούστου που εμφανίζονται μαγικά σε πολλές κατοικίες και δημόσια κτίρια.
