Το πρωί της 17ης Δεκεμβρίου 1903 στο Κίτι Χοκ της Βόρειας Καρολίνας απογειώθηκε ένα όνειρο. Γερακόμορφο, περήφανο, μεγαλοπρεπές, από έλατο και μουσελίνα, με έλικα, τετρακύλινδρη μηχανή 16 ίππων και πηδάλιο. «Φέρτε στο μυαλό σας μια ατμομηχανή που εκτροχιάζεται, σκαρφαλώνει στον αέρα… χωρίς ρόδες, με λευκά φτερά… και θα καταλάβετε τι ήταν αυτό που είδαν τα μάτια μου». Ετσι περιέγραψε την παρθενική πτήση της ανθρωπότητας ένας αυτόπτης μάρτυρας, κάποιος απορημένος έμπορος από το Οχάιο.
Ο 36χρονος Γουίλμπερ και ο κατά τέσσερα χρόνια μικρότερός του Ορβιλ βολτάρισαν για 12 ολόκληρα δευτερόλεπτα πάνω από τα σύννεφα· στα 120 πόδια, για την ακρίβεια. Την ίδια ημέρα ακολούθησαν τρεις ακόμη πτήσεις. Και ο κόσμος μίκραινε, μίκραινε, μίκραινε, ώσπου έγινε κουκκίδα που μπορείς να σκεπάσεις με τον αντίχειρά σου και να γελάσεις μέχρι δακρύων. Το Flyer Ι, το διθέσιο αεροπλάνο των αδελφών Ράιτ, έσχισε τους αιθέρες και εκμηδένισε τον χώρο, τον χρόνο, τη λήθη. Βεβαίως την επόμενη ημέρα μόνο τέσσερις αμερικανικές εφημερίδες ανέφεραν αυτή την πρώτη επιτυχημένη πτήση. Ο κόσμος των αρχών του αιώνα είχε συνηθίσει στα επίγεια. Δεν μπορούσε έτσι εύκολα να πιστέψει ένα τόσο ουρανοκατέβατο όνειρο.
Οσο για τους αδελφούς Ράιτ δεν ήταν παρά δύο αιθεροβάμονες μηχανικοί ποδηλάτων. Ολα ξεκίνησαν το 1878, όταν ο πατέρας τους, επίσκοπος της Ευαγγελικής Εκκλησίας, τους έκανε δώρο ένα ιπτάμενο παιχνιδάκι από φελλό και μπαμπού. Από τότε τα μυαλά τους πήραν… αέρα! Η μόρφωσή τους ήταν υποτυπώδης, αλλά το πάθος τους για τις μηχανές επαρκές. Στην αρχή ασχολήθηκαν με τον σχεδιασμό και την κατασκευή τυπογραφικών μηχανών, ενώ το 1892 αποφάσισαν να ιδρύσουν στο Ντέιτον του Οχάιο τη δική τους εταιρεία κατασκευής ποδηλάτων, Wright Cycle Co., που ήταν τελικά η μόνιμη πηγή κεφαλαίου για τα μετέπειτα εναέρια πειράματά τους.
Η αεροδυναμική δεν άργησε να προσεδαφιστεί στην καθημερινότητά τους. Για πολύ καιρό παρατηρούσαν το πέταγμα των γερακιών. Στο τέλος διαπίστωσαν ότι η κίνησή τους βασιζόταν σε τρεις άξονες, για την ανύψωση και την κάθοδο, την κλίση προς τη μία ή την άλλη πλευρά και τη στροφή προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά. Στηριζόμενοι σε αυτές τις φυσιολατρικές παρατηρήσεις αλλά και στα πειράματα του γερμανού πρωτοπόρου της αεροναυτικής Οτο Λίλιενταλ (ο οποίος πραγματοποίησε πάνω από 2.000 πτήσεις με ανεμόπτερα προτού βρει τραγικό θάνατο στον αέρα το 1896) αποφάσισαν να εμφυσήσουν ζωή στο πρώτο αεροπλάνο με κινητήρα και ελεγχόμενη πτήση. Δεν θα μπορούσαν να έχουν διαλέξει πιο κατάλληλη στιγμή. Η αεροδυναμική, η μηχανική των κατασκευών, ο σχεδιασμός μηχανών και η τεχνολογία των καυσίμων είχαν προλειάνει το έδαφος για μια καθολική απογείωση: μπορούσαν πλέον να συνδυαστούν για την παραγωγή μιας μηχανής που θα αψηφούσε τον αέρα.
Το Flyer Ι το ακολούθησε το αδελφοποιτό Flyer ΙΙ (1904) με ενισχυμένη μηχανή και λίγο αργότερα το Flyer ΙΙΙ (1905), το πρώτο αεροπλάνο που είχε τη δυνατότητα να ελίσσεται σχηματίζοντας ευμεγέθη «οχτάρια» και παραμένοντας σε πτήση για χρόνο μεγαλύτερο από 30 λεπτά. Οι αδελφοί Ράιτ ήταν πλέον έτοιμοι να παραδώσουν το όνειρό τους στον 20ό αιώνα. Μόνο που η προσγείωση ήταν κάπως απότομη. Η επίμονη άρνηση του αμερικανικού στρατού να αποδεχθεί το μεγαλείο της νέας εφεύρεσης αλλά και οι φόβοι για βιομηχανική κατασκοπεία (αρκετοί ανά την Ευρώπη μαθητευόμενοι Ικαροι έσπευσαν να αντιγράψουν τη μυστική «φόρμουλα» και να κατασκευάσουν αεροπλάνα) ανάγκασαν τον Γουίλμπερ και τον Ορβιλ να διακόψουν εντελώς τις πτήσεις για τρία ολόκληρα χρόνια.
Το 1908 σταμάτησαν οι αντιδράσεις. Οι αδελφοί Ράιτ έδωσαν αισίως την άδεια να κατασκευαστούν αεροπλάνα τους στην Ευρώπη, ενώ ταυτόχρονα υπέγραψαν συμβόλαιο με την ηγεσία του στρατού των ΗΠΑ. Υστερα από μια σειρά μυστικές δοκιμαστικές επιδείξεις, ο Γουίλμπερ πραγματοποίησε στο Λε Μαν της Γαλλίας την πρώτη δημόσια πτήση (8 Αυγούστου 1908). Τα επόμενα χρόνια τα δύο αδέλφια συμπλήρωσαν εκατοντάδες ώρες στον αέρα. Μόνο μία εξ αυτών αμαύρωσε τη δόξα της θεόπνευστης εφεύρεσης. Επρόκειτο στην πραγματικότητα για το πρώτο αεροπορικό δυστύχημα. Κατά τη διάρκεια μιας πτήσης στη Βιρτζίνια ο κινητήρας ενός αεροπλάνου με πιλότο τον Ορβιλ παρουσίασε μηχανική βλάβη. Το αεροσκάφος έπεσε, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά ο ίδιος και να σκοτωθεί ο επιβάτης του, ο υπολοχαγός Τ. Ε. Σέλφριτζ.
Ο Γουίλμπερ Ράιτ πέθανε από τύφο το 1912, πολύ προτού οι αεροπορικές εταιρείες καθιερώσουν τα εναέρια γεύματα. Ο Ορβιλ Ράιτ κράτησε ζωντανό το κοινό τους αεροδυναμικό όνειρο ως το 1948. Και οι δύο αδελφοί έμειναν σε όλη τη ζωή τους άγαμοι ισόβιοι εραστές μιας φτερωτής μηχανής. Το μοναδικό αντικείμενο του πόθου τους, το Flyer Ι, βρίσκεται σήμερα στο Εθνικό Μουσείο Αεροναυπηγικής της Ουάσιγκτον.
