» Δύσκολα θα μπορέσω να ξαναβγάλω δίσκο «
Η πιο χαρακτηριστική περιγραφή για τη θέση της Αρλέτας στο τραγούδι δεν έχει κατατεθεί από κάποιον μουσικοκριτικό αλλά από έναν απλό ακροατή των τραγουδιών της, ο οποίος της είχε πει κάποτε, παρεμβαίνοντας ζωντανά σε ραδιοφωνική εκπομπή όπου εκείνη έδινε συνέντευξη: «Αν το ελληνικό τραγούδι είναι ποτάμι, εσείς βρίσκεσθε από τη μία όχθη του και όλοι οι άλλοι από την άλλη». Η φράση τής άρεσε και έκτοτε τη χρησιμοποιεί. «Αυτό βέβαια με κάνει να φαίνομαι σαν την τρελή του χωριού» παραδέχεται η Αρλέτα, διευκρινίζει όμως: «Εγώ δεν νιώθω καθόλου έτσι. Το τραγούδι σήμερα δεν αποτελεί πια την ουσία, έχει γίνει ένα πρόσχημα: πρόσχημα για να βγουν ωραία παιδιά να χορεύουν, πρόσχημα για να γυριστούν εντυπωσιακά βιντεοκλίπ». Πρόσχημα της παρούσας συνέντευξης, ένας δίσκος με επιλογές του ρεπερτορίου της που κυκλοφορεί σε μερικές ημέρες, περιλαμβάνοντας τραγούδια από το «Μια φορά θυμάμαι» και τον «Λύκο» ως τη «Σερενάτα» και το «Τσάι γιασεμιού».
Πρόκειται για μια συλλογή για την οποία συνεργάστηκαν οι δύο δισκογραφικές εταιρείες στις οποίες η Αρλέτα διήνυσε τη δισκογραφική πορεία της από το 1966 ως το 1996, οπότε και κυκλοφόρησε ο τελευταίος δίσκος της. Για άλλους συναδέλφους της αυτή η έκδοση θα αποτελούσε γεγονός ικανό να τους κινητοποιήσει ώστε να επιχειρήσουν να προβληθούν από τα ΜΜΕ. Η Αρλέτα όμως βρίσκεται (ή θέλει να βρίσκεται), όπως προαναφέρθηκε, στην άλλη όχθη του ποταμού… Συνεντεύξεις με αφορμή το γεγονός δεν θα δώσει, η δε σύμπραξη των δύο δισκογραφικών εταιρειών την αφήνει παγερά αδιάφορη: «Πρόκειται για μια μεταξύ τους εμπορική συμφωνία, όχι για ολοκληρωμένο αφιέρωμα σ’ εμένα. Αν ήταν να μου κάνουν αφιέρωμα, αυτό θα απαιτούσε την έκδοση πάνω από δύο CD και αυτό δεν ενδιαφέρει εμπορικά τις εταιρείες» δηλώνει ευθαρσώς.
Η αλήθεια είναι ότι την ώρα που οι δύο εταιρείες με τις οποίες συνεργάστηκε δισκογραφικά για 30 χρόνια (20 χρόνια στη Lyra και 10 στη Sony) ενώνουν τις δυνάμεις τους για την εν όψει Χριστουγέννων έκδοση του «Best of» της η Αρλέτα βρίσκεται παραγκωνισμένη από τις εταιρείες συνολικά, δεν ανήκει σε καμία από αυτές και αδυνατεί να εκδώσει το όποιο νέο υλικό της. «Εχουν λήξει όλες μου οι… συμβατικές υποχρεώσεις. Σαφέστατα αντιμετωπίζω το σοβαρό ενδεχόμενο να μην δισκογραφήσω ξανά. Δύσκολα θα μπορέσω να εκδώσω επόμενη δουλειά» τονίζει, δεν απογοητεύεται όμως: «Και το «Περίπου», ένας από τους πιο επιτυχημένους δίσκους που έκανα, είχε απορριφθεί τρεις φορές προτού εκδοθεί».
Η τραγουδίστρια όμως αντιμετώπισε τον σκόπελο των δισκογραφικών εμπορικών δεδομένων ακόμη και στις εργασίες της εκείνες που «κατάφεραν» να εκδοθούν: «Το 1996, όταν κυκλοφόρησε ο τελευταίος μου δίσκος με τον τίτλο «Εμπορος Ονείρων», η εταιρεία μού είπε: «Δεν ξέρουμε τι να τον κάνουμε». Εγώ βεβαίως δεν εξεπλάγην διόλου. Τα ίδια τα είχα ξανακούσει και στο παρελθόν, με αφορμή άλλες δισκογραφικές δουλειές μου. Εχω συνηθίσει σε μια αρνητική στάση από πλευράς εταιρειών» λέει η Αρλέτα. Η στάση αυτή έχει σαφώς συμβάλει στην τετραετή δισκογραφική απουσία της. «Τα τελευταία χρόνια έχω μπαφιάσει ακόμη περισσότερο με τα μυαλά των ανθρώπων που βρίσκονται στις δισκογραφικές εταιρείες. Δεν καταλαβαίνουν ότι το να κάνεις έναν δίσκο μπορεί να είναι και τέχνη, όχι μόνο τεχνική. Καλή η τεχνική, αλλά δεν υπάρχει καθόλου χώρος για εμάς τους υπόλοιπους;» διερωτάται.
Γνωρίζει ότι σε όλη τη διάρκεια της πορείας της ένα υπογείως κινούμενο μειοψηφικό κοινό ήταν αυτό που στήριζε τις δουλειές της, ακόμη και όταν τα ραδιόφωνα επικέντρωναν στη «Σερενάτα» ή στο «Μπαρ το Ναυάγιο». «Εγώ ποτέ δεν πίστεψα σε τραγούδια-γάντζους, αυτά που οδηγούν εμπορικά έναν ολόκληρο δίσκο» τονίζει. Ακολουθεί μια άλλη οδό τραγουδιού, αυτήν που ταυτίζει την επιτυχία ενός κομματιού με τη διάρκειά του στον χρόνο και απορρίπτει τις εμπορικές επιταγές της εποχής. «Ζούμε σε μια τρομαγμένη εποχή, όπου λαμβάνουν χώρα εξαιρετικά συντηρητικά πράγματα. Σήμερα όλοι θέλουν να είναι ίδιοι. Το ιδιαίτερο είναι απορριπτέο» τονίζει και σχηματοποιεί το επιχείρημά της: «Η εποχή σού ζητάει να γίνεις μικρός, πλακέ με μια τρύπα στη μέση, όπως το CD, το mini disc και οι λοιποί φορείς της νέας τεχνολογίας. Εγώ αντιθέτως είμαι τεράστια, χοντρή, καθόλου πλακέ και με πολλές τρύπες. Αυτό είναι το πρόβλημά μου!».
