«Δεν χρειαζόμαστε μνημόσυνο αλλά όραμα και προοπτική»
Είδε και απόειδε με την αναγωγή στον Σωκράτη και στον Κομφούκιο, στους οποίους εντρυφούσε το καλοκαίρι χωρίς να δει προκοπή (!), και είπε να αλλάξει τροπάριο. Την ώρα λοιπόν που αρματώνεται για να επιστρέψει στον πόλεμο (του επόμενου Ευρωμπάσκετ), ο κ. Κώστας Πετρόπουλος υποβάλλει τον εαυτό του σε ένα (αναγνωστικό) σκωτσέζικο ντους: διαβάζει εκ παραλλήλου τις βιογραφίες δύο εκ διαμέτρου αντιθέτων προσωπικοτήτων της Ιστορίας: το μεσημέρι του Αδόλφου Χίτλερ και το βράδυ του Τσε Γκρεβάρα…
Σε τι άραγε θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν στην εκπόνηση των σχεδίων του για τους αγώνες με την Εσθονία, την Τσεχία και τη Λευκορωσία ο παρανοϊκός δικτάτορας και ο λατρεμένος επαναστάτης; «Το ένα δεν προϋποθέτει το άλλο, αν και εγώ πιστεύω ότι οποιαδήποτε γνώση είναι χρήσιμη» απαντά ο προπονητής της Εθνικής ομάδας μπάσκετ, ο οποίος αν περίμενε να διαβάσει ένα βιβλίο για να πάρει έμπνευση, τότε προφανώς θα του ταίριαζε γάντι το «Γεννημένος νικητής» του Πατ Ράιλι. Από προχθές, πάντως, κομμένο το διάβασμα! Για την Εθνική ομάδα, η οποία επιστρέφει στη δράση, για πρώτη φορά μετά το «ναυάγιο» της Ντιζόν, «οι καιροί ου μενετοί» και για τον προπονητή της τα εγκλήματα του Χίτλερ και τα οράματα του Τσε υποχωρούν μπροστά στα «pick and roll» των Εσθονών, στις άμυνες ζώνης των Τσέχων και στους αιφνιδιασμούς των Λευκορώσων! Πρωτίστως όμως υποχωρούν μπροστά στην προσπάθεια του ελληνικού μπάσκετ να γυρίσει σελίδα και να αποκαταστήσει τη θιγείσα υπόληψή του, χρέος το οποίο και ο ίδιος ο «Νουρέγεφ», στη συνέντευξή του προς «Το Βήμα της Κυριακής», θεωρεί περίπου ιερό.
Σας απασχολεί ο κίνδυνος ή έστω το ενδεχόμενο να εκληφθεί ως… μνημόσυνο αυτή η επανεμφάνιση της Εθνικής ομάδας;
«Σε καμία περίπτωση. Αποκλείεται να αντιμετωπίσουμε τη νέα προσπάθεια με τη λογική του μνημόσυνου, άλλωστε εγώ πιστεύω ακράδαντα στη δυναμική του ελληνικού μπάσκετ και της Εθνικής ομάδας, η οποία και πρέπει, και μπορεί, και θέλει να ανταποκριθεί στις νέες προκλήσεις που ανοίγονται μπροστά της. Τα μόνα ζητήματα για τα οποία ανησυχώ είναι η ετοιμότητα και η πληρότητα της ομάδας, τίποτε άλλο. Προς το παρόν μας λείπουν ο Αλβέρτης και ο Ρεντζιάς, αλλά πιστεύω ότι έχουμε τη δυνατότητα να καλύψουμε αυτά τα κενά…».
Πέρασαν κιόλας πέντε μήνες από εκείνες τις, κατά τον δικό σας χαρακτηρισμό, «τρεις ημέρες του κόνδορα» και προφανώς έχετε συνειδητοποιήσει τι έφταιξε στην αποτυχία της Εθνικής, πέραν των τραυματισμών…
(Πικρό χαμόγελο) «Αν περιμένετε να αναλάβω καθυστερημένα την ευθύνη, ματαιοπονείτε! Το έχω κάνει από την πρώτη στιγμή, άλλωστε δεν είμαι από αυτούς που κρύβονται πίσω από την ατυχία ή την άδικη κοινωνία! Μου είναι πολύ επώδυνο να ανατρέχω συνεχώς στην περιπέτεια της Ντιζόν και πιστεύω ότι στον αθλητισμό πρέπει κάθε ημέρα να αλλάζεις σελίδα, αλλά αναγνωρίζω τα λάθη μου και προσπαθώ να μην τα επαναλάβω…».
Πάντως η στάση σας εκείνες τις δύσκολες ημέρες ήταν αξιοπρεπέστατη…
«Η καρδούλα μου το ξέρει! Πέρασα δύσκολες στιγμές, κλείστηκα στον εαυτό μου, έκανα μια αυτοσκόπηση και ευτυχώς βρήκα στηρίγματα. Αισθάνθηκα ότι ο απλός κόσμος, αυτός που μου βάζει βενζίνη για παράδειγμα, συνέπασχε μαζί μου, ίσως να με συμπονούσε κιόλας».
Ναι, αλλά οι συμπατριώτες σας, Τα Παιδιά από την Πάτρα, τραγουδούσαν «δεν θέλω τη συμπόνια κανενός»…
«Ναι, και είναι και φίλοι μου… Αλλο να σε συμπονούν όμως και άλλο να σε λυπούνται…».
Πιστεύετε στην ανανέωση εν ονόματι της ηλικίας ή της νοοτροπίας;
«Πιστεύω στην ανανέωση εν ονόματι της αξίας. Η Εθνική ομάδα είναι ο καθρέφτης του εθνικού μπάσκετ και πρέπει να ανταμείβει τις αξίες. Τους άξιους παίκτες δηλαδή…».
Τρία εικοσιτετράωρα πριν από το τζάμπολ της ημιτελικής φάσης του Ευρωμπάσκετ 2001, τι στοίχημα θα βάζατε για την Εθνική ομάδα;
«Με συνεπαίρνει να συνεργαστούμε όλοι για την καταξίωση αυτής της ομάδας. Το στοίχημά μου είναι να δώσουμε όλοι τον καλύτερό μας εαυτό, αποφεύγοντας τα μεγάλα λόγια και τις τυμπανοκρουσίες, που δεν ωφελούν σε τίποτε, ίσα ίσα μας εκθέτουν. Η διαδικασία της επιστροφής της Εθνικής ομάδας πρέπει να είναι συνειδητή και να στηρίζεται στην ποιότητα και στον χαρακτήρα, όχι στο λεγόμενο ηρωικό μπάσκετ, που έχει χρεοκοπήσει προ πολλού. Στη δική μου εποχή ναι, παίζαμε ηρωικά, αλλά τώρα αυτό δεν αρκεί, ούτε και ενδείκνυται».
Δώστε και ένα σύνθημα γι’ αυτή την προσπάθεια.
«Μόνο ένα; Αστειεύομαι… Θα προτιμούσα το «γυρίζουμε σελίδα και βλέπουμε μπροστά». Με εκφράζει απολύτως…».
Σας εκφράζει μόνον ως προπονητή ή και ως άνθρωπο, ο οποίος μάλιστα προ ημερών έχασε τον πατέρα του και είναι υποχρεωμένος εκ των πραγμάτων να παραμερίσει το πένθος του και να σηκώσει τα μανίκια του για να κάνει προπόνηση;
«Οταν φεύγει από τη ζωή ο γονιός σου, ενστικτωδώς ξετυλίγεις το φιλμ της ζωής σου μαζί του. Ο πατέρας μου ήταν ένας απλός άνθρωπος, αρκετά μορφωμένος για την εποχή του, υπάλληλος του ΙΚΑ στον τομέα των συντάξεων, και πολύ έντιμος. Η παρακαταθήκη που άφησε σε όλα τα παιδιά του ήταν αυτή η συνεχής αναζήτηση της εντιμότητας, της υπερηφάνειας, της αξιοπρέπειας, αξιών που δεν εξαργυρώνονται. Τις εξέπεμπε ο ίδιος αυτές τις αξίες και γι’ αυτό ήταν το πρότυπό μου και θα ήθελα να αφιερώσω στη μνήμη του τις νίκες που πιστεύω ότι θα σημειώσει η Εθνική ομάδα».
Μια Εθνική ομάδα η οποία δεν επιλέχθηκε εύκολα. Παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, ότι δηλαδή θα ψάχνουμε παίκτες με το… φανάρι του Διογένη, υπήρχε ένας ευάριθμος πυρήνας παικτών…
«Μα, δεν υποστήριξα ποτέ ότι στέρεψε η δεξαμενή μας. Δεν είμαι από αυτούς που μεμψιμοιρούν προκαταβολικά, αν και το άλλοθι της υποβάθμισης του ελληνικού στοιχείου θα με βόλευε πολύ…».
Και μια Εθνική ομάδα η οποία δεν έχει βρει ακόμη τον ηγέτη της. Ή μήπως δεν χρειάζεται έναν καινούργιο Γκάλη;
«Πιστεύω ότι το μπάσκετ του 2000 έχει ξεφύγει από την εποχή του one man show. Το σύγχρονο μπάσκετ στηρίζεται πολύ περισσότερο στα ομαδικά στοιχεία και στην άμυνα, άλλωστε για να αναδειχθεί ένας σταρ, πρέπει να είναι χαρισματικός και φυσικά αποδεκτός από όλους. Η σημερινή Εθνική ομάδα χαρακτηρίζεται από μια χημεία, που ανακατανέμει τους ρόλους και αναδεικνύει την ομαδικότητα και την πολυφωνία…».
Θα ξαναβάλετε τους παίκτες, στην αρχή και στο τέλος κάθε προπόνησης, να μαζεύονται στη σέντρα, να ενώνουν τα χέρια και να φωνάζουν «καλοί συμπαίκτες». Ή μήπως θα λανσάρετε κάποιο διαφορετικό τρυκ;
«Μα, γιατί να το αλλάξουμε; Μπορεί να ακούγεται πολύ ρομαντικό ή ακόμη και… γραφικό, αλλά η αγάπη από και προς τον συμπαίκτη σου είναι η πεμπτουσία του ομαδικού σπορ και πρέπει να επενδύσουμε πάνω της. Να επενδύσουμε είπα; Δεν μου αρέσει και πολύ αυτή η λέξη, γιατί έγινε πολύ της μόδας τώρα με το Χρηματιστήριο, αλλά εκφράζει την ανάγκη μας».
Το γράφει άλλωστε και ο Ράιλι στο βιβλίο του, παραφράζοντας το ιστορικό «ask not» του Τζον Κένεντι. Μη ρωτάτε τι κάνει η ομάδα για εσάς, αλλά εσείς για την ομάδα…
«Ασφαλώς. Η σχέση αυτή πρέπει να είναι ανταποδοτική. Αν κοιτάζουμε μόνο την… πάρτη μας, καήκαμε».
ΠΟΥ: Αγκυρα, Αττάλεια, Κωνσταντινούπολη
ΠΟΤΕ: 1-9 Σεπτεμβρίου 2001
ΜΕ ΠΟΣΕΣ ΟΜΑΔΕΣ: 16
ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΠΡΟΚΡΙΘΕΙ: Απευθείας οι οκτώ πρώτες του Ευρωμπάσκετ 1999 (Ιταλία – Ισπανία – Γιουγκοσλαβία – Γαλλία – Λιθουανία – Ρωσία – Γερμανία – Τουρκία).
ΘΑ ΠΡΟΚΡΙΘΟΥΝ: Αλλες οκτώ, οι δύο πρώτες από καθέναν εκ των τεσσάρων ομίλων της ημιτελικής φάσης.
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ: 24 Νοεμβρίου 1999 – 27 Ιανουαρίου 2001
24 ΟΜΑΔΕΣ ΓΙΑ 8 ΘΕΣΕΙΣ: Κροατία, Ουγγαρία, Αγγλία, Λετονία, Σλοβακία, Ελβετία (Α’ Ομιλος), Τσεχία, Ελλάδα, Πολωνία, Εσθονία, Λευκορωσία, Αυστρία (Β’ Ομιλος), Ισραήλ, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Σουηδία, Βουλγαρία, Ολλανδία, Φινλανδία (Γ’ Ομιλος), Σλοβενία, πΓΔΜ, Ουκρανία, Βέλγιο, Πορτογαλία, Ισλανδία (Δ’ Ομιλος).
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ: Α’ γύρος, Εσθονία εκτός (Ταλίν, 24.11.1999), Τσεχία εντός (Πάτρα, 27.11.1999), Λευκορωσία εντός (Πύργος, 1.12.1999), Αυστρία εκτός (Βιέννη, 23.2.2000), Πολωνία εντός (Καλαμάτα, 26.2.2000). Β’ γύρος, Εσθονία εντός (22.11.2000), Τσεχία εκτός (25.11.2000), Λευκορωσία εκτός (29.11.2000), Αυστρία εντός (24.1.2001), Πολωνία εκτός (27.1.2001).
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Κώστας Πετρόπουλος.
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ (24): Αλβέρτης, Μπαλογιάννης, Μπουντούρης, Χατζής, Χαρίσης, Χατζηβρέττας, Ντικούδης, Οικονόμου, Φώτσης, Γιαννούλης, Κακιούζης, Καλαϊτζής, Κορωνιός, Κρητικός, Λιαδέλης, Μάγλος, Παπαδόπουλος, Παπανικολάου, Ρεντζιάς, Σιγάλας, Σιούτης, Σούλης, Τσακαλίδης, Τσαρτσαρής.
