Θέλω να ακολουθήσω τον φίλο μου Γεωργάτο!
Το όνομα που αντιστοιχεί στο νούμερο 32 της φανέλας της ποδοσφαιρικής ομάδας του πρωταθλητή Ολυμπιακού είναι αυτό του Γιώργου Ανατολάκη. Αμυντικός οξύθυμος, «τσαμπουκάς» στη γλώσσα των γηπέδων, ο οποίος δεν «χαρίζει κάστανα σε κανέναν», όπως λένε και οι «ερυθρόλευκοι» οπαδοί όταν αναφέρονται σε αυτόν. Το «βαρύ πυροβολικό» των μετόπισθεν του Ολυμπιακού, σε αντίθεση με ό,τι δείχνει το σουλούπι του, κάθε άλλο παρά βαρύς και δυσκίνητος είναι. Πεισματάρης στα αμυντικά του καθήκοντα, γίνεται «βδέλλα» επάνω στον αντίπαλο επιθετικό τρέχοντας και μαρκάροντας σε μεγάλο εύρος του αγωνιστικού χώρου. Ο Ανατολάκης δεν έχει λιποψυχήσει ποτέ, είτε απέναντι σε ακριβοπληρωμένους άσους είτε σε «εριστικά» σέντερ φορ του ελληνικού πρωταθλήματος. Κατά άλλους σκληρός πέραν του φυσιολογικού, κατά άλλους απλά ένας αμυντικός που τον αισθάνεται ο κάθε κυνηγός. Πέρυσι ήταν μέσα στην καλύτερη ενδεκάδα του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά εφέτος οι συνθήκες δεν είναι και τόσο ευνοϊκές στην Ευρώπη. Ή μήπως όχι;
Πραγματικά εκτιμάς ότι έχετε ελπίδες να περάσετε στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ;
«Οσο ζεις ελπίζεις. Εμείς θα προσπαθούμε σε κάθε ματς να πάρουμε τους βαθμούς και στο τέλος θα δούμε τι πετύχαμε. Πέρυσι ο Ολυμπιακός είχε να αντιμετωπίσει τον Αγιαξ, την Πόρτο, την Κροάσια και κανένας δεν περίμενε να περάσει πρώτος στον όμιλό του. Στην ουσία δεν μου αρέσει να μιλάω για το τι θα κάνει η ομάδα μου στο άμεσο μέλλον. Είναι εμφανές όμως ότι στο Μόλντε πάμε μόνο για να κερδίσουμε».
Η πιθανή νίκη επί της Μόλντε δεν είναι αρκετή από μόνη της για να φέρει την πρόκριση. Το Σαντιάγο Μπερναμπέου, η έδρα της Ρεάλ, δεν σου προκαλεί… τρόμο αν τότε πρέπει να πάρετε καλό αποτέλεσμα;
«Σε κανένα παιχνίδι δεν παίζουμε για να ηττηθούμε. Στη Μαδρίτη δεν θα πάμε για να θαυμάσουμε το γήπεδο της Ρεάλ. Ποτέ δεν θεωρούμε ένα παιχνίδι χαμένο. Είναι σημαντικό να έχεις στόχο σε κάθε παιχνίδι και ένας βαθμός με αντίπαλο τη Ρεάλ στην έδρα της είναι πολύ σημαντικό επίτευγμα».
Μήπως έχουν υπερεκτιμηθεί οι πραγματικές δυνατότητες του Ολυμπιακού για το Τσάμπιονς Λιγκ;
«Οι συμπαίκτες μου ποτέ δεν είπαν ότι θα βγούμε πρώτοι στον όμιλό μας. Θυμάμαι την πρώτη χρονιά μας στο Τσάμπιονς Λιγκ, όπου είχαμε να αντιμετωπίσουμε ομάδες από τις ίδιες χώρες και μαζεύαμε πεντάρες. Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού απαιτούν τη διάκριση στο Τσάμπιονς Λιγκ, δεν είναι όμως τόσο εύκολο από τη μία στιγμή στην άλλη να γίνει κάτι τέτοιο. Εχουμε δύο νέους παίκτες στην ενδεκάδα, τους Τζιοβάνι και Ζάχοβιτς, και μπορεί να φαίνεται αστείο, αλλά δεν γνωρίζουμε ακόμη καλά τις ιδιαιτερότητές τους μέσα στο γήπεδο».
Δηλαδή η ομάδα είναι ακόμη αμοντάριστη;
«Θα ήταν καλύτερη αν ξεκινούσε τους αγώνες στο Τσάμπιονς Λιγκ με ορισμένα επίσημα παιχνίδια στα πόδια της. Αλλο τα φιλικά παιχνίδια στα οποία δεν έχεις άγχος να πάρεις το αποτέλεσμα και άλλο να πέφτεις κατευθείαν στα βαθιά νερά με αντίπαλο τη Ρεάλ».
Και υπό αυτές τις προϋποθέσεις όμως η νίκη χάθηκε από λεπτομέρειες…
«Αν ήμασταν λίγο πιο τυχεροί, θα είχαμε πάρει τους τρεις βαθμούς. Αν πάλι είχαμε ηττηθεί, δεν θα ήταν άδικο το αποτέλεσμα. Στη συνέχεια παίξαμε με την Πόρτο και ήμασταν εκτός τόπου και χρόνου. Λες και παίζαμε σε άλλο γήπεδο και όχι στο Ντας Αντας. Κάναμε ανεπίτρεπτα λάθη και η εμφάνισή μας ήταν τραγική».
Εχεις συνειδητοποιήσει τι συνέβη με την Πόρτο; Γιατί ο Ολυμπιακός παρουσίασε εικόνα «μικρής» ομάδας;
«Νιώθαμε καλά προτού αρχίσει το παιχνίδι. Με το σφύριγμα της έναρξης όμως μας πήρε όλους η… κάτω βόλτα. Δεν υπήρχε κανείς στο γήπεδο, εκτός του Ελευθερόπουλου, ο οποίος κράτησε τα προσχήματα και δεν φύγαμε από εκεί με πέντε γκολ. Μιλήσαμε με τον κύριο Μπάγεβιτς μετά τον αγώνα και καταλήξαμε στο τι συνέβη».
Και…
«Ξεχάστηκαν όλα. Ο Ολυμπιακός είναι μεγάλη ομάδα και για να παραμείνει έτσι οι ποδοσφαιριστές του πρέπει να λησμονούν τι συνέβη στον αγώνα που προηγήθηκε. Να αλλάζει αυτόματα η σκέψη και από το πριν να μεταφέρεται στο μετά. Κάθε παιχνίδι είναι διαφορετικό από το προηγούμενο και απαιτείται ανάλυση του αντιπάλου που έρχεται. Ακόμη και αν ο επόμενος είναι ο Απόλλων».
Για ακόμη μία χρονιά επισημαίνεται ότι η άμυνα του Ολυμπιακού είναι η αχίλλειος πτέρνα του…
«Κάθε χρόνο το ίδιο παραμύθι λένε για να έχουν κάποιοι θέμα να γεμίσουν τις σελίδες τους. Στο τέλος όμως αποδεικνύεται το αντίθετο και η ομάδα μου έχει την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος».
Βέβαια η κριτική για την άμυνα εστιάζεται περισσότερο στις υποχρεώσεις της ομάδας στο Τσάμπιονς Λιγκ…
«Εχει αλλάξει το ποδόσφαιρο στην Ευρώπη. Θυμήσου τον αγώνα με τη Ρεάλ. Αν είχε 30 λεπτά αγώνα παραπάνω, ούτε και εγώ δεν μπορώ να υπολογίσω τα γκολ που θα έμπαιναν… Τα παιχνίδια στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι ανοικτά σε κάθε αποτέλεσμα. Στο ελληνικό πρωτάθλημα παίζει μια ομάδα με τον Ολυμπιακό και ταμπουρώνεται πίσω. Ολη η προσοχή της είναι στο να μη δεχθεί γκολ. Πρέπει δηλαδή και εμείς να έχουμε την ίδια φιλοσοφία στο Τσάμπιονς Λιγκ; Να έχουμε χαρακτήρα μικρής ομάδας;».
Σε ενοχλεί όταν σε χαρακτηρίζουν «άτσαλο» ποδοσφαιριστή;
«Είναι αλήθεια ότι στην αρχή με πείραζε. Την καλύτερη απάντηση όμως σε όλους τους επικριτές μου την έδωσα πέρυσι, όταν εγώ και ο Δημήτρης (Ελευθερόπουλος) ήμασταν μέσα στην καλύτερη ενδεκάδα του Τσάμπιονς Λιγκ. Αν αυτό όμως είχε συμβεί σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, θα ήταν πρωτοσέλιδο… Εδώ το περάσανε στα ψιλά».
Η κακή κριτική δεν αρέσει στην ουσία σε κανέναν…
«Δεν με απασχολεί αν γράφουν ότι είχα κακή απόδοση. Εγώ γνωρίζω καλύτερα από τον καθένα αν έπαιξα καλά ή όχι. Εγώ κρίνω πρώτα τον εαυτό μου και ακολούθως ο προπονητής μου. Και αν αυτός είναι ευχαριστημένος, δεν με ενδιαφέρει τίποτε άλλο».
Θα προτιμούσες οι αρμοδιότητές σου στον αγωνιστικό χώρο να μην περιορίζονταν στα μετόπισθεν;
«Δεν έχω μετανιώσει που είμαι αμυντικός. Αν συνέβαινε το αντίθετο, θα άλλαζα το στυλ που αγωνίζομαι και θα επεδίωκα να παίξω αλλού. Μπορεί το λάθος στην άμυνα να χρεώνεται διπλό αλλά οι ευθύνες δεν με φοβίζουν».
Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να προετοιμαστείς πριν από τον αγώνα;
«Να παράγεις αδρεναλίνη. Το καλύτερο προϊόν για να αντεπεξέλθεις στις δυσκολίες κάθε αγώνα».
Εσύ πώς παράγεις αδρεναλίνη;
«Στη σκέψη ότι μπορεί να φύγω ηττημένος από το γήπεδο. Τότε οι σφυγμοί μου ανεβαίνουν και η αδρεναλίνη με κάνει να κινούμαι διαρκώς, χωρίς σταματημό».
Πώς φαίνεται από τις κινήσεις σου μέσα στο γήπεδο;
«Ο αμυντικός πρέπει να δείχνει τον αγωνιστικό χαρακτήρα του μέσα στο γήπεδο. Είναι τέτοιες οι ιδιομορφίες της θέσης που αν είσαι χαλαρός κινδυνεύεις να διασυρθείς. Και η δύναμη απαιτείται για να επιβληθείς του αντιπάλου, είτε αυτή είναι σωματική είτε ψυχολογική. Είναι κάποιοι γραφιάδες όμως που το παρατραβάνε το σχοινί. Μπορεί να κάνω ένα τάκλιν, να χτυπήσω άθελά μου κάποιον και την επόμενη ημέρα να μου έχουν κηρύξει πόλεμο. Οπως τότε που χτύπησα τον Κιάσσο και σχεδόν είπαν ότι το έκανα εσκεμμένα. Δεν έχω παίξει ποτέ αντιαθλητικά».
Και ο Παπανδρέου του Πανηλειακού όμως είχε πει τη φράση: «Με δολοφονικό τρόπο με μάρκαρε ο Ανατολάκης».
«Καλά… Αυτός ήταν τραυματίας πριν από το παιχνίδι και μετά τη λήξη έλεγε ότι θα κάνει 45 ημέρες να παίξει και στο τέλος αγωνίστηκε μετά από τρεις ημέρες. Ο Παπανδρέου κατά τη διάρκεια του αγώνα ήταν πάρα πολύ εριστικός και προκλητικός. Στη φάση του τάκλιν ο Παπανδρέου βγήκε στην μπάλα πριν από μένα και έγινε ό,τι έγινε».
Γιατί στους αγώνες του Τσάμπιονς Λιγκ το προφίλ σου είναι διαφορετικό;
«Επειδή δεν έχω συναντήσει σέντερ φορ που να προκαλεί με τη συμπεριφορά του. Οπως με τον Λουντ της Μόλντε. Προσπαθούσα να κρατήσω αυτό το θηρίο με νύχια και με δόντα, με έσπρωχνε, παλεύαμε στον αέρα και δεν μου διαμαρτυρήθηκε ούτε μία φορά. Απλώς μου έλεγε «εσύ το παιχνίδι σου και εγώ το δικό μου»».
Επιθυμείς να ακολουθήσεις τον δρόμο του Γεωργάτου ή είσαι καλά βολεμένος στον Ολυμπιακό;
«Εγώ θέτω πάντα στόχους στη ζωή μου. Ηρθα στον Ολυμπιακό για να καθιερωθώ, αν και ακόμη δεν νιώθω σίγουρος στην ομάδα. Νομίζω ότι δίνω εξετάσεις σε κάθε παιχνίδι. Είχα στόχο να ανανεώσω το συμβόλαιό μου και από τότε που αυτό έγινε θέλω να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου σε ομάδα του εξωτερικού».
Ο Τζιοβάνι είναι τόσο μεγάλος παίκτης όσο δείχνει μέσα στο γήπεδο;
«Από τη στιγμή που ο Πελέ τον έχει αποκαλέσει διάδοχό του, εγώ τι να πω; Ο,τι και να προσθέσω είναι περιττό. Ενα είναι σίγουρο: ότι ξέρει τα μυστικά της μπάλας».
Ο Ζάχοβιτς;
«Τον Ζλάτκο τον γνωρίζαμε καλά εδώ και χρόνια. Ακόμη δεν είδαμε το πραγματικό του πρόσωπο. Είμαι σίγουρος ότι στη συνέχεια της αγωνιστικής περιόδου θα το δείξει».
«Εγώ και η τιμωρία μου από τον κ. Μπάγεβιτς…»
Για τις σχέσεις του Γιώργου Ανατολάκη με τον προπονητή του στον Ολυμπιακό κ. Ντούσαν Μπάγεβιτς έχει κατά καιρούς αναπτυχθεί έντονη φημολογία, την οποία τροφοδότησε και η τιμωρία πέρυσι του ποδοσφαιριστή, κατόπιν εισηγήσεως του τεχνικού.
Ο κ. Μπάγεβιτς έχει φτάσει στο σημείο να σε στείλει και στη διοίκηση του Ολυμπιακού για να σε τιμωρήσει.
«Θα προτιμούσα να είχε εισηγηθεί στη διοίκηση να με τιμωρήσει με διακοπή συμβολαίου παρά να με βάλει να προπονούμαι μόνος μου. Εγώ έφευγα από τον Ρέντη και μετά η ομάδα έμπαινε στο γήπεδο να προπονηθεί. Το προηγούμενο Πάσχα ήταν το χειρότερο της ζωής μου. Δεν μπορούσα να έχω επαφή με την ομάδα καθόλου και αυτό μου στοίχισε. Ημουν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση και προσπάθησα να το ξεπεράσω μαζί με τον Γεωργάτο και τον Ελευθερόπουλο. Εκανα κάποια πράγματα πολύ αυθόρμητα, που ούτε εγώ τα καταλάβαινα μετά. Και αμέσως οι εφημερίδες ξεκίνησαν να γράφουν για τα κακά παιδιά, τα οποία εναντιώνονται στον κ. Μπάγεβιτς».
Σε τι διαφέρει ο κ. Μπάγεβιτς από τους άλλους προπονητές με τους οποίους έχεις συνεργαστεί;
«Εχω κερδίσει από αυτόν ως ποδοσφαιριστής αλλά και ως άνθρωπος αρκετά στοιχεία. Δεν λέγονται όμως όλα, κάποια τα κρατάς μόνο για τον εαυτό σου. Ο κάθε προπονητής κάτι σου δίνει. Ο Λίμπρεχτς, ο Μιτόσεβιτς, ο Αντωνιάδης, οι προπονητές της Εθνικής, κάτι μου πρόσφεραν είτε πολλά είτε λίγα. Βέβαια πιο πολλά έχω διδαχτεί από τον κ. Μπάγεβιτς. Αλλωστε είναι προπονητής μου μεγαλύτερο διάστημα από τους υπολοίπους».
Οι τρεις «κολλητοί» και τα περί κλίκας…
Στο ποδόσφαιρο η λέξη «κλίκα» ισοδυναμεί με την… καταστροφή είτε για τους παίκτες που τις απαρτίζουν (τις κλίκες) είτε για τις ομάδες που «διοικούνται» από αυτές. Ο κ. Μπάγεβιτς είναι γνωστό ότι παθαίνει… αλλεργία όταν διαπιστώνει ότι ποδοσφαιριστές έχουν την τάση να μεταφέρουν τις συμπάθειες και τις αντιπάθειές τους εντός των ομάδων που προπονεί. Και επ’ αυτού του θέματος υπάρχει αφορμή για να ερωτηθεί και να απαντήσει ο Γιώργος Ανατολάκης.
Η φυγή του Γεωργάτου φαίνεται ότι διέλυσε την περίφημη… τρόικα. Εννοώ τη φιλία σου με τον Γρηγόρη και τον Ελευθερόπουλο.
«Μέσα στο γήπεδο ποτέ δεν υπήρξε. Βέβαια κάποιοι έφτασαν στο σημείο να μιλήσουν και για την κλίκα των τριών. Ισως να είχαν παρεξηγήσει το γεγονός ότι ήμασταν τόσο πολύ δεμένοι εκτός γηπέδου. Επιμένω όμως ότι έξω από το γήπεδο πολύ σπάνια μιλούσαμε για ποδόσφαιρο. Θέμα συζήτησης ήταν ό,τι προσωπικό μας απασχολούσε και ελάχιστες φορές μιλούσαμε για μπάλα. Απλώς μας έβλεπαν συνέχεια μαζί και έλεγαν διάφορα».
Πάντως και οι τρεις δείχνετε εντελώς αντίθετοι χαρακτήρες.
«Μια φορά είχαμε μαζευτεί σπίτι μου και οι τρεις και μιλούσαμε από το απόγευμα ως το πρωί της επόμενης ημέρας. Το κοινό συμπέρασμα και των τριών ήταν ότι είμαστε διαφορετικοί χαρακτήρες. Είμαστε όμως φίλοι. Οταν εγώ και ο Γρηγόρης ανανεώσαμε τα συμβόλαιά μας τον Ιούλιο, ο Δημήτρης ήταν κρεμασμένος στο κινητό τηλέφωνό του και περίμενε με αγωνία να μάθει τι έγινε. Οταν τον ενημερώσαμε χάρηκε όσο και εμείς».
Ο Γεωργάτος σού λείπει πιο πολύ στο γήπεδο ή έξω από αυτό;
«Είναι δύο ξεχωριστές εκφράσεις της καθημερινότητας. Με τον Γεωργάτο, τον Ελευθερόπουλο αλλά και τον Αλέξη, τον τέταρτο της παρέας, δεν μας ενώνει μόνο το ποδόσφαιρο. Μπορεί τώρα ο Γρηγόρης να λείπει αλλά έχουμε την εντύπωση ότι είναι εδώ. Ακόμη και τώρα όταν μας απασχολεί κάτι, τον παίρνουμε τηλέφωνο και συμμετέχει και αυτός στη συζήτηση».
Αγωνιστικά πιστεύεις ότι αποδυναμώθηκε ο Ολυμπιακός με την παραχώρηση του Γεωργάτου;
«Σίγουρα έχει αλλάξει ο τρόπος που παίζει η ομάδα. Ο Τζόρτζεβιτς με τον Γεωργάτο έχουν διαφορετικό στυλ. Ο ένας έχει κάτι που μπορεί να μην έχει ο άλλος. Από τη στιγμή όπου έδωσε την άδεια ο προπονητής να φύγει, απομένει ο Τζόλε για να κάνουμε παιχνίδι από τα αριστερά ή όποιος άλλος ποδοσφαιριστής παίζει».
Μετά το δεύτερο γκολ του Τζιοβάνι με τη Μόλντε έτρεξες αμέσως στον Ελευθερόπουλο.
«Οχι μόνο εγώ αλλά και ο Καραταΐδης. Οποιος και να είχε κάνει το λάθος, το ίδιο θα έκανα. Πήγαμε στον Δημήτρη και του είπαμε να το ξεχάσει. Είχε μια άτυχη στιγμή με τη Μόλντε και από την επόμενη ημέρα άρχισαν να αφιερώνουν όλοι τις στήλες τους στο λάθος του Ελευθερόπουλου. Ας γράψουν για τον αγώνα και ας του χρεώσουν το γκολ που δέχθηκε ο Ολυμπιακός. Δεν χρειάζεται όμως να χαρίζουν όλες τις λέξεις τους στο λάθος του Δημήτρη επί μέρες. Ας μπουν και λίγο στην ψυχολογία του παίκτη».
