Το τρίγωνο του διχασμού και της μισαλλοδοξίας

Το τρίγωνο της διαπλοκής (πολιτικοί, μέσα ενημέρωσης, τράπεζες) που αποτελεί τη μόνιμη εμμονή της κυβέρνησης Τσίπρα απέκτησε ανταγωνισμό από ένα άλλο τρίγωνο: το τρίγωνο του «εκτσογλανισμού». Ο όρος αποτελεί έμπνευση του Ευάγγελου Βενιζέλου και ειπώθηκε σε ανύποπτο χρόνο, όταν η πλειονότητα των πολιτών περίμενε με προσδοκία τους νέους και άφθαρτους πολιτικούς να αλλάξουν την Ελλάδα. Οι νέοι ήρθαν στα πράγματα και μαζί τους έφεραν μια ωμή καθεστωτική λογική και μεθόδους που θυμίζουν τις συμβουλές του γνωστού βιβλίου «Τhe Mafia Manager» μεταφερμένες άγαρμπα στην πολιτική από τον Αλέξη Τσίπρα, τον Νίκο Παππά και τον Παύλο Πολάκη. Τίποτα δεν είναι ανεπίληπτο, ούτε ο ακατέργαστος θυμός ούτε το επεξεργασμένο προσωπείο του όψιμου ρεαλισμού. Πίσω τους υπάρχουν αδυναμία διακυβέρνησης, διαπλοκή, ανορθολογισμός και πάνω από όλα η έμφυτη τάση για εξόντωση του αντιπάλου με τη μορφή του αποδιοπομπαίου τράγου. Ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει καλά τη στρατηγική της έντασης αλλά αγνοεί πλήρως την τέχνη της συνύπαρξης.

Αποδέχεται τις ακρότητες

Η ασπίδα προστασίας που είναι διαρκώς υψωμένη μπροστά στον κ. Τσίπρα δεν τον προστατεύει σε περιστάσεις όπως αυτή της ΔΕΘ, ακόμη και όταν αποκλείονται από τη συνέντευξη του Πρωθυπουργού όσα μέσα ενημέρωσης ενοχλούν. Στη Θεσσαλονίκη φάνηκε καθαρά από τον τρόπο που απαντούσε στις ερωτήσεις ότι ο κ. Τσίπρας δεν ανέχεται απλώς τις ακρότητες των συντρόφων του αλλά ότι τις αποδέχεται και τις καλύπτει. Οτι είναι κι εκείνος μέρος της ίδιας νοοτροπίας, που έχει ακόμη το ακροατήριό της, επειδή ακόμη υπάρχει ως λανθάνουσα παράμετρος το αντιμνημονιακό μέτωπο, όχι ως πραγματικότητα αλλά ως μνήμη, στράτευση και ταυτότητα.

Ο κ. Τσίπρας και το επιτελείο του διαμορφώνουν μια ατζέντα η οποία, όπως παρατηρεί ο Γιάννης Βούλγαρης, μπορεί να τους γυρίσει μπούμερανγκ. Αντί να ελέγξουν το κράτος, ενδέχεται άθελά τους να εξαπολύσουν δυνάμεις που δεν θα μπορούν να τιθασεύσουν. «Η ατζέντα αυτή ξεφεύγει από το Μνημόνιο – αντιμνημόνιο, τη διάκριση Αριστερά – Δεξιά και δημιουργεί ένα πολιτικό υπόβαθρο για τη σύγκλιση ευρύτερων δυνάμεων οι οποίες θα υπερασπιστούν το κράτος δικαίου, θα καταδικάσουν την πολιτική βία και τον καθεστωτισμό» επισημαίνει. Η πολιτική αυτή έχει περιορισμένο χρόνο ζωής, πιστεύει ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του Παντείου Πανεπιστημίου, γιατί αργά ή γρήγορα θα προσκρούσει στις δημοκρατικές ευαισθησίες ευρύτερων δυνάμεων, προκαλώντας σκληρή αντιπαράθεση για τη δημοκρατία.

Η πραγματική συνείδηση του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζεται αυθεντικά από το «βρώμικο στόμα» του ΣΥΡΙΖΑ, τον κ. Πολάκη. Στις προκλήσεις του αντικατοπτρίζεται το είδωλο των συντρόφων του, αυτών που διέλυαν τις συγκεντρώσεις των πολιτικών τους αντιπάλων, που προπηλάκιζαν, που προέτρεπαν τους φοιτητές να χτίζουν τους καθηγητές τους μέσα στα γραφεία τους, που πρωτοστατούσαν στις καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, στις βίαιες διαδηλώσεις, στους Αγανακτισμένους, στο κίνημα «Δεν πληρώνω».

Σαν τον μυθικό γίγαντα Ανταίο, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να πιστεύουν ότι παραμένουν αήττητα όσο συντηρούν την επαφή τους με την πολιτική βία, την ένταση, τον διχασμό, τη μισαλλοδοξία. Ο κ. Πολάκης έχει προαναγγείλει όλες τις μάχες, με τους δικαστές, τα «βοθροκάναλα», το «παρακράτος» του ΚΕΕΛΠΝΟ. «Το δικαστικό σώμα απαιτεί νέο αίμα καθώς πολλοί δικαστές είναι εξαρτημένοι και μέλη παραδικαστικών κυκλωμάτων» δήλωσε τον Ιούνιο. Η κυβέρνηση είχε μεριμνήσει από τον Δεκέμβριο του 2015 να διευρύνει τις αρμοδιότητες του προέδρου του Αρείου Πάγου με το δικαίωμα άσκησης πειθαρχικής δίωξης. Η Βασιλική Θάνου φρόντισε να δώσει νόημα στο γράμμα του νόμου.

Ο εισαγγελέας Εφετών Ισίδωρος Ντογιάκος κηρύχθηκε έκπτωτος επειδή στην Ολομέλεια Εισαγγελέων Εφετών είχε περιλάβει ως θέμα προς συζήτηση την «εξωθεσμική παρέμβαση της προέδρου του Αρείου Πάγου στο αυτοδιοίκητο της Εισαγγελίας Εφετών». Η κυρία Θάνου άσκησε πειθαρχική δίωξη και το Πειθαρχικό Συμβούλιο του επέβαλε την ποινή της επίπληξης –μόνο ένα μέλος διαφώνησε και ζήτησε μεγαλύτερη ποινή. Ο υπουργός Δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος, αποδεχόμενος τη γνώμη του ενός, ζήτησε να εξετασθεί η υπόθεση σε δεύτερο βαθμό. Το Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο επέβαλε στον κ. Ντογιάκο ποινή στέρησης μισθού 40 ημερών που οδήγησε στην έκπτωσή του από το αξίωμα του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών. Στο Πειθαρχικό Συμβούλιο έχει παραπέμψει η πρόεδρος του Αρείου Πάγου και την εισαγγελέα Εφετών Γεωργία Τσατάνη για τους χειρισμούς της στην υπόθεση του επιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλου. Αυτή είναι η κορυφή του παγόβουνου για όσα μεταδίδεται ότι συμβαίνουν στον χώρο της Δικαιοσύνης. Ομως ο διχασμός και η πνευματική καθυστέρηση μιας κοινωνίας αποτυπώνονται πρωτίστως στο δικαστικό της σύστημα. Η καθυστερημένη απόδοση της δικαιοσύνης και ο αποκεφαλισμός της ηγεσίας της με αμφισβητούμενες αποφάσεις κρατούν κατά κάποιον τρόπο και την κοινωνία σε υποδικία. Απτό παράδειγμα η δίωξη του καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Σταύρου Τσακυράκη για μια γνώμη που ανήρτησε στο Facebook και αφορούσε την κυρία Θάνου.

«Η νομιμότητα είμαι εγώ!»

Ο κ. Πολάκης στρέφεται τακτικά κατά των δημοσιογράφων –«Επρεπε να τον χώσω τρία μέτρα κάτω από τη γη» για συντάκτη του ιατρικού ρεπορτάζ, «θεραπαίνιδα και λιβανιστήρι των παράνομων καναλαρχών» για την Ευαγγελία Τσικρίκα, «η αγάπη για το χρήμα σε κάνει Παύλο Τσίμα» για τον γνωστό δημοσιογράφο –επιχειρώντας τον συμβολικό αφανισμό των ενοχλητικών προσώπων. Συνεχίζει με τον τρόπο του τη θεσμική επίθεση στα ΜΜΕ η οποία εξελίσσεται υπό την αιγίδα του υπουργού Επικρατείας. Ο κ. Παππάς κατήργησε το ΕΣΡ, εμπνεύστηκε και εκτέλεσε τον διαγωνισμό που θα έβαζε τέλος σε 27 χρόνια ανομίας στο τηλεοπτικό πεδίο, που μετατράπηκε γρήγορα στη φαρσοκωμωδία της νέας διαπλοκής, η οποία, όπως φαίνεται, στηρίζεται γερά σε δανεικά βοσκοτόπια.

Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας διαμαρτύρεται γιατί τα θύματά του δολοφονούν τον χαρακτήρα του βρίσκοντας σύμμαχο στο πρόσωπο του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη ο οποίος μετέχει στην «ομάδα επικοινωνιακής κρούσεως» του Μεγάρου Μαξίμου.

Κανένα κυβερνητικό στέλεχος δεν είχε το σθένος και την ευαισθησία να μιλήσει για τη δολοφονία του ΕΣΥ στα χέρια του κ. Πολάκη, ο οποίος ανέλαβε τα νοσοκομεία, μια αρμοδιότητα που κατά πάγια τακτική ανήκε στον εκάστοτε υπουργό Υγείας. Ο κ. Πολάκης με το ύφος «αποφασίζουμε και διατάσσουμε» απαιτεί από στελέχη του ΕΣΥ να προβούν ακόμη και σε παράνομες πράξεις με το αφοπλιστικό επιχείρημα «η νομιμότητα είμαι εγώ!» και ποινή τη μετακίνηση σε θέσεις-«ψυγείο».

Καπνίζει δημοσίως, αδιαφορεί για την κατάρρευση των υποδομών των νοσοκομείων και την αχρήστευση των μηχανημάτων, για τη φυγή στο εξωτερικό χιλιάδων ειδικευμένων γιατρών και τις ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό, για το κύμα συνταξιοδοτήσεων διευθυντών του ΕΣΥ που θα κορυφωθεί το 2017 και το 2018 και σε ορισμένες περιπτώσεις θα σημάνει την απώλεια κέντρων αναφοράς για συγκεκριμένα νοσήματα και αναγκαστική διοχέτευση όσων ασθενών αντέχει η τσέπη τους στις ιδιωτικές κλινικές. Ο χρόνος του πέρα από το Facebook εξαντλείται σε εμβαλωματικές λύσεις για τη λειτουργία των νοσοκομείων, την υπογραφή ατομικών συμβάσεων με τις καθαρίστριες και τους φύλακες και σε κινήσεις εντυπωσιασμού, όπως το χειρουργείο που έκανε στο νοσοκομείο Σαντορίνης, το οποίο κανένα πρόβλημα δεν έλυσε αλλά πέρασε και απαρατήρητο από τους συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι έστελναν χωρίς χρονοτριβή στο Πειθαρχικό όσους γιατρούς «συλλάμβαναν» να ασκούν ιατρική σε κλινικές άλλων νοσοκομείων.

Ο κ. Πολάκης είναι το σύμβολο της χαμένης μάχης με την καθημερινότητα, παρότι η η κυβέρνηση (λέει ότι) αισθάνεται δικαιωμένη. «Κάτω από την τρέχουσα επικαιρότητα κρύβεται μεταμφιεσμένη μια βίαιη διαδικασία ταπείνωσης του λαού. Πρόκειται για την υπογράμμιση της ασημαντότητας του καθενός που εμπεριέχει έναν ευτελισμό καθώς κραδαίνει τη ματαιότητα κάθε πολιτικής δράσης και το μάταιο κάθε πολιτικής υψηλοφροσύνης» επεσήμανε προσφάτως ο Λευτέρης Κουσούλης.