Από το φθινόπωρο του 2013 ο τότε πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς άρχισε να προπαγανδίζει την έξοδο της ελληνικής οικονομίας στις αγορές, υπολογίζοντας στις θετικές εντυπώσεις της δημοσιονομικής προσαρμογής και στη διαμόρφωση σχετικών συνθηκών σταθερότητας που έτειναν να επικρατήσουν στη χώρα.
Οι διεθνείς οικονομικές συνθήκες είχαν αρχίσει να γίνονται ευνοϊκότερες και η Ελλάδα μπορούσε πλέον να παρουσιάζει κάποια επιτεύγματα, ικανά να προκαλέσουν το ενδιαφέρον των ξένων επενδυτικών οίκων.
Ο κ.Σαμαράς εκτιμούσε τότε ότι η εσωτερική υποτίμηση έτεινε να ολοκληρωθεί και λογικά θα έπρεπε να αποδίδει καρπούς.
Η έξοδος στις αγορές θα ήταν το πρώτο βήμα ενός ελληνικού success story, που θα συνοδευόταν από μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις και επιστροφή στην ανάπτυξη.
Και όντως την άνοιξη του 2014 η πρώτη εκείνη απόπειρα εξόδου στις αγορές στέφθηκε με επιτυχία και το success story του κ.Σαμαρά άρχισε να φαντάζει εφικτό.
Μόνο που δεν είχε συνέχεια. Η ήττα της Νέας Δημοκρατίας στις ακολουθήσασες ευρωεκλογές τον Ιούνιο του 2014, σε συνδυασμό με τις δηλώσεις του νικητή Αλέξη Τσίπρα ότι θα αποτρέψει την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας και θα επιβάλει την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες τον Ιανουάριο του 2015, κλόνισαν την πίστη του κόμματος στην προσπάθεια ανόρθωσης της οικονομίας με αποτέλεσμα να επικρατήσουν πολιτικοί στόχοι.
Το καλοκαίρι του 2014 ο κ.Σαμαράς επανέφερε στο προσκήνιο την αποτυχημένη γραμμή της πολιτικής διαπραγμάτευσης, καθυστερώντας την υιοθέτηση και εφαρμογή μέτρων που θα επέτρεπαν την ολοκλήρωση της αξιολόγησης.
Ακολούθησε πολύμηνη, χωρίς αποτέλεσμα, διαπραγμάτευση με εταίρους και δανειστές εν μέσω αντεγκλήσεων και ανεκπλήρωτων προσδοκιών.
Η αξιολόγηση δεν ολοκληρώθηκε, ο Σαμαράς απομονώθηκε από τους συμμάχους του στην Ευρώπη, εκείνο το πρώιμο success story ξέφτισε γρήγορα και η χώρα οδηγήθηκε σε ανεπιτυχείς προσπάθειες εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας για να καταλήξει εξουθενωμένη στις κάλπες τον Ιανουάριο του 2015.
Ο Σαμαράς έχασε όπως αναμενόταν και ο νεοεκλεγείς Αλέξης Τσίπρας, απροετοίμαστος όπως ήταν, έχασε τα αυγά και τα καλάθια. Η χώρα εισήλθε σε περίοδο αέναης και ατελέσφορης διαπραγμάτευσης, οδηγήθηκε σε ένα απολύτως προβληματικό δημοψήφισμα για να καταλήξει στη συνέχεια στο τρίτο και σκληρότερο μνημόνιο με αποτέλεσμα η ελληνική οικονομία να χάσει πολύτιμο χρόνο και δυνάμεις.
Χρειάστηκε σχεδόν ενάμιση χρόνο για να κατανοήσει ο κ.Τσίπρας ότι δεν είχε άλλη επιλογή στο παρόν διεθνές περιβάλλον πέραν της ολοκλήρωσης της βαθιάς προσαρμογής. Της μόνης δηλαδή επιλογής που μπορούσε να αναιρέσει το βάρος της χρεοκοπίας και να διαμορφώσει συνθήκες επανεκκίνησης της οικονομίας.
Αφού είδε κι αποείδε ο κ.Τσίπρας, φορτώνοντας εν τω μεταξύ επιπρόσθετα βάρη, φορολογικά και άλλα, στον ελληνικό λαό, προπαγανδίζει τώρα το δικό του success story, υπολογίζοντας προφανώς στις θετικές επιδράσεις της ολοκληρωμένης πια επί των ημερών του, αλλά εξουθενωτικής για τον ελληνικό λαό, εσωτερικής υποτίμησης.
Δεν είναι τυχαίο ότι τούτες τις μέρες ο κεντρικός προπαγανδιστικός μηχανισμός του Μεγάρου Μαξίμου μεταδίδει προπαρασκευαστικές κινήσεις και επαφές του μοναδικού και αξεπέραστου Νίκου Παππά για την έξοδο της χώρας στις αγορές το 2017!
Κομπορρημονεί, δια των παπαγάλων του, ο πολυπράγμων υπουργός Επικρατείας ότι προετοιμάζει την έξοδο της ελληνικής οικονομίας στις αγορές με την Goldman Sacks και Morgan Stanley!
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι η κυβέρνηση Τσίπρα υιοθετεί πλήρως την ίδια επιχειρηματολογία με εκείνη του Αντώνη Σαμαρά.
Με τη διαφορά ότι δεν πιστεύει και δεν έχει τις εσωτερικές δυνάμεις να υποστηρίξει τις απαιτούμενες ιδιωτικοποιήσεις και το γενναίο άνοιγμα της οικονομίας στον ιδιωτικό τομέα για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των αγορών.
Γι’ αυτό και κινδυνεύει το success story του κ.Τσίπρα να έχει την ίδια τύχη με εκείνο του Αντώνη Σαμαρά.
Ήδη η κυβερνητική παράταξη κινδυνεύει από την δυσφορία και την αμφισβήτηση σημαντικών τμημάτων του πληθυσμού, που άλλα περίμεναν και άλλα είδαν.
Είναι πιο εύκολο να καταπλακωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ από το βάρος του πολιτικού κόστους, γιατί απλούστατα υποσχέθηκε στους πάντες τα πάντα και έφθασε να τα παίρνει απ’ όλους.
Είναι ζήτημα αντοχών και πίστης η υπεράσπιση με πράξεις και όχι στα λόγια του υιοθετηθέντος από τον κ.Τσίπρα νεοφιλελεύθερου success story.
Στοιχεία που μάλλον δεν διακρίνουν τους αποδεδειγμένα οπορτουνιστές της νέας Αριστεράς.
