Το δεύτερο μέσα σε λίγους μήνες τυφλό τρομοκρατικό χτύπημα στην καρδιά μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας δεν αποτελεί μόνο ένα βαρύτατο πλήγμα στον πολιτισμό, στις ανοικτές δημοκρατικές κοινωνίες μας,αλλά σηματοδοτεί δυστυχώς την κήρυξη ενός ανορθόδοξου πολέμου με οδυνηρές συνέπειες στον τρόπο ζωής όλων μας.
Μετά το Παρίσι και οι Βρυξέλλες, το κέντρο της ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής δέχθηκε ένα συντριπτικό δολοφονικό χτύπημα από αδίστακτους φανατικούς τζιχαντιστές.Ένα χτύπημα που αναγκάζει πλέον και την Ευρώπη να αναθεωρήσει συνολικά την πολιτική της απέναντι στην ισλαμική τρομοκρατία με ότι αυτό συνεπάγεται.Μπορεί όλοι να διακηρύσσουμε ότι δεν θα επιτρέψουμε οι τρομοκράτες να αλλάξουν τον τρόπο ζωής μας,ότι δεν θα αφήσουμε να αλλοιώσουν τις αξίες μας, αλλά η πραγματικότητα δυστυχώς βάζει στην πρώτη γραμμή το θέμα της ασφάλειας.
Όσο κι αν οι πρώτες ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι τρομοκράτες των Βρυξελλών,ζούσαν από καιρό στη βελγική πρωτεύουσα, είναι προφανές ότι το νέο αυτό χτύπημα, θα επηρεάσει δραματικά και τη διαχείριση του προσφυγικού κύματος που βρίσκεται σε εξέλιξη.Το υπαρκτό ήδη ρεύμα ξενοφοβίας και ρατσισμού θα ενταθεί, οι ακραίες εθνικιστικές φωνές για κλείσιμο των συνόρων θα ενταθούν.
Οι αναπόφευκτες αυτές εξελίξεις θα επηρεάσουν ακόμα περισσότερο και την Ελλάδα,που θα κινδυνεύσει να μετατραπεί σε ένα τεράστιο γκέτο παγιδευμένων προσφύγων και μεταναστών.Κι όμως την ώρα που ήδη η χώρα μας αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα.για να διαχειριστεί την ήδη υπάρχουσα κατάσταση,η κυβέρνηση περί άλλα τυρβάζει.
Κατασκευάζει εσωτερικούς εχθρούς, επενδύοντας στο πολυφορεμένο και αναξιόπιστο πλέον μοτίβο της διαφθοράς και της διαπλοκής, για να ξεπεράσει τα δικά της προβλήματα.Την ώρα που όλη η Ευρώπη ασχολείται με το πώς θα αντιμετωπίσει την τρομοκρατία, πώς θα διασφαλίσει ότι δεν θα ανατρέψουμε τον τρόπο ζωής μας ενισχύοντας την ασφάλεια των πολιτών,στην ελληνική βουλή θα παρακολουθήσουμε μια ακόμα σκιαμαχία εσωτερικής κατανάλωσης.
Ενώ οι συνθήκες επιβάλλουν τη μεγαλύτερη δυνατή ενότητα για την διαχείριση αυτής της νέας ασύμμετρης απειλής,με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού οδηγούμαστε σε ένα νέο σκηνικό πόλωσης και λαϊκισμού για να συσπειρώσει την απογοητευμένη κομματική πελατεία, που τον εγκαταλείπει με πρωτόγνωρους ρυθμούς.Δυστυχώς για τον κ.Τσίπρα όμως καμιά κυβέρνηση και κανένας πρωθυπουργός δεν διασώθηκε,μεταθέτοντας τις ευθύνες του.Γιατί τα προβλήματα είναι πολύ πιο ξεροκέφαλα από κάθε λογής δημαγωγίες και λαϊκισμούς.
Πάλι καλά που έστω και την τελευταία στιγμή συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορεί να καίγεται η Ευρώπη και στο ελληνικό Κοινοβούλιο να κυριαρχεί ο διχασμός.
