Η γιορτή της ωμής εξουσίας. Αυτός ήταν ο χαρακτήρας της σύναξης στο Ταε Κβο Ντο. Δεν γιόρτασαν τον ένα χρόνο από την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Προσπάθησαν να παρουσιάσουν ένα ψευτοαφήγημα που να δικαιολογεί την απόλυτη διάψευση, την πλήρη μεταστροφή, τη βλάβη που προκάλεσαν. Καμία όμως ρητορεία δεν μπορεί να συγκαλύψει την πραγματικότητα.
Η αδυναμία αυτή μετατρέπεται σε πείσμα και επιθετικότητα. Σε διχαστικό και πολωτικό λόγο που τροφοδοτεί όμως τη ΝΔ και το νέο πρόεδρο της!
Εφαρμόζουν την πολιτική που επί χρόνια καταγγέλλουν και συκοφαντούν. Την εφαρμόζουν με το χειρότερο τρόπο αφού επιδείνωσαν τη θέση της χώρας και την υπέβαλαν στο σισύφειο μαρτύριο να γυρίσει χρόνια πίσω. Να ενταχθεί σε τρίτο μνημόνιο και να παραμείνει επί ακόμη τρία χρόνια τουλάχιστον σε έκτακτο καθεστώς.
Η μόνη συγκολλητική ουσία της κυβέρνησης και των βουλευτών και στελεχών της είναι η εξουσία καθ´ εαυτήν. Τίποτα όμως δεν γίνεται ερήμην μιας κοινωνίας που είναι βαθειά ενοχλημένη γιατί εξαπατήθηκε από την κυβέρνηση.
Ο κ. Τσίπρας προσπαθεί, λοιπόν, να βρει νέες κοινωνικές συμμαχίες επιχειρώντας μια δικής του επινόησης αποσπασματοποίηση της κοινωνίας. Ζητάει από τα πιο αδύναμα στρώματα να αποδεχθούν επώδυνα μέτρα ισχυριζόμενος ότι είναι σκληρότερα τα μέτρα για τους «άλλους». Για «άλλους» μισθωτούς, για «άλλους» ελεύθερους επαγγελματίες, για «άλλους» αγρότες και βεβαίως για τους εργοδότες. Αυτοί όμως συνενώνονται αντί να διαχωρίζονται! Οι εργοδοτικές οργανώσεις – ανεξαρτήτως μεγέθους επιχειρήσεων – συμφώνησαν ήδη με τον κ. Τσίπρα στην αύξηση των εισφορών !
Πολιτική ηγεμονία υπάρχει όταν η πολιτική υπερβαίνει την κοινωνική διαστρωμάτωση. Ο κ. Τσίπρας ψάχνει τη χαμένη του ηγεμονία σε μια συγκρουσιακή και τεχνητή κοινωνική διαστρωμάτωση που προσδίδει δήθεν ταξικό χαρακτήρα στην πολιτική «γυριστή» των ΣΥΡΙΖΑ / ΑΝΕΛ ! Δεν θα τη βρει.
Υποτιμά τραγικά ο κ. Τσίπρας την αντιληπτική ικανότητα της ελληνικής κοινωνίας. Μπορεί οι σχέσεις της ελληνικής κοινωνίας με τον ορθό λόγο να μη είναι πολύ στενές, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η κοινή γνώμη δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει και δεν ξέρει ποιος και τι υποσχέθηκε, ποιος, πότε και πώς έπαιξε μαζί της.
Δεν πρόκειται συνεπώς για αυτοπεποίθηση αλλά για εκνευρισμό. Δεν πρόκειται για στρατηγική σταθερότητα και αισιόδοξη πρόγνωση, αλλά για προσκόλληση στην εξουσία με γεωμετρικά αυξανόμενο κόστος. Η χώρα θα πληρώνει ολοένα ακριβότερα τη διπλή γλώσσα και την αμφιθυμία της κυβέρνησης. Τη διατήρηση της πιθανότητας να επαναληφθεί η εμπειρία του 2015, δηλαδή η δήθεν σύγκρουση με τους εταίρους και μετά η πλήρης υποταγή με τους χειρότερους όρους.
Ο κ. Τσίπρας λέει στη Βουλή ότι αναζητά συναίνεση και μετά πηγαίνει στο Ταε κβο Ντο και αναγορεύει σε εσωτερικό εχθρό εναντίον του οποίου εξαπολύει σταυροφορία αυτούς από τους οποίους αναμένεται δήθεν συναίνεση χάριν του εθνικού συμφέροντος.
Η αντίφαση είναι φαινομενική. Δεν τους ενδιαφέρει ούτε η συναίνεση ούτε το εθνικό συμφέρον. Τους ενδιαφέρει η ωμή εξουσία και πήγαν στο Ταε κβο Ντο ίσως γιατί ρέπουν στις ανατολικές πολεμικές τέχνες.
