Η τέχνη να χαϊδεύεις την εξουσία

O ΣΥΡΙΖΑ ανανεώνει την τέχνη. Το Διαδίκτυο (#syriza_art) έχει πλημμυρίσει με πίνακες ζωγραφικής που αναφέρονται στο κυβερνών κόμμα με τίτλους όπως: «Οι δεσποινίδες με τις τυρόπιτες», μια παραλλαγή του γνωστού πίνακα «Οι δεσποινίδες της Αβινιόν» του Πικάσο. «Μικροί φοροφυγάδες» του Νικηφόρου Λύτρα, μια παραλλαγή του πίνακα «Τα κάλαντα». «Το σχέδιο της κυβέρνησης για έξοδο από την κρίση» είναι ο πίνακας αφηρημένου εξπρεσιονισμού του Τζάκσον Πόλοκ που έχει πραγματικό τίτλο «Silver Over Black, White, Yellow and Red». Γιατί τρολάρουν όλοι αυτοί τον ΣΥΡΙΖΑ; Τι έχει να πει ο ΣΥΡΙΖΑ για την τέχνη και τον πολιτισμό; Η αλήθεια είναι ότι αυτή η Αριστερά έχει ανατρέψει τις παραδοσιακές σχέσεις με την κουλτούρα και τους καλλιτέχνες τις οποίες διατηρούσε χρόνια το αριστερό κίνημα.

Η «μαγιά» του ΠαΣοΚ

Στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στην εξουσία, οι παλαιοί αριστεροί καλλιτέχνες (πλην συγκεκριμένων εξαιρέσεων, όπως συνδικαλιστές, ο Ρήγας Αξελός κ.ά.) –ανεξαρτήτως αν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ –δεν ακολούθησαν ασμένως τη νέα κατάσταση επειδή υπήρχε πολύ ΠαΣοΚ μέσα στο κόμμα για να μπορέσουν να το αποδεχτούν. Το ακολούθησαν περισσότερο καλλιτέχνες που ταιριάζουν στη λαϊκιστική νεοκουλτούρα την οποία άρχισε να καθιερώνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι πολιτιστικές ρίζες του βρίσκονται στην ΚΝΕ και στο ΠαΣοΚ. Τα στελέχη της ΚΝΕ είχαν καθιερώσει το λαϊκό τραγούδι ως ταξικό έμβλημα, σε πείσμα των γερόντων του κόμματος που αντιπαθούσαν τα «κλαψιάρικα» τραγούδια.

Από την άλλη ήταν το ΠαΣοΚ του Ανδρέα και του Τσοχατζόπουλου που ανέδειξαν τις κομπανίες με τα νεολαϊκά και νεορεμπέτικα τραγούδια. Αυτή είναι η μαγιά του συριζαίικου πολιτισμού. Από εκεί έως τις ζεϊμπεκιές της Ολγας Γεροβασίλη, η απόσταση είναι μηδαμινή. Η κυβερνητική εκπρόσωπος βρέθηκε στο μαγαζί που τραγουδάει ο Γ. Μαργαρίτης να χορεύει ζεϊμπέκικο με ιδιαίτερο κέφι. Μάλιστα, ένας από τους άνδρες που φαίνεται στις φωτογραφίες να της χτυπάει παλαμάκια «ξέπλενε» το χρέος του, αφού νωρίτερα τον είχε διορίσει αντιπρόεδρο στο ΔΣ του Νοσοκομείου Αρτας, περιφέρεια στην οποία εκλέγεται. Πρόκειται για τον Βασίλειο Μπαλάσκα, οδοντίατρο (ΦΕΚ τ. ΥΟΔΔ 908 – 11.12.2015).

Ο πρώτος που κατέπλευσε στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο Σταμάτης Κραουνάκης, που αλλάζοντας διάφορες ραδιοφωνικές συχνότητες έλουζε με καλιαρντά όλους τους αντίπαλους: από τον Σόιμπλε έως τον Καραμανλή και από τον Γιωργάκη έως σύμπασα την Ευρώπη. Εντύπωση είχε κάνει το ρατσιστικό του σχόλιο για τους Βορειοελλαδίτες σε μεσημεριανάδικο: «Ηρθε φίλος από τη Βόρεια Ελλάδα και μου έλεγε: «Πόσα χρόνια μιλάνε οι Βορειοελλαδίτες ελληνικά; Εκατό; Μιλάγανε βουλγάρικα πριν τις απελευθερώσεις. Σου λένε δεν καταλάβαιναν την ελληνική πάνω από τη Λαμία!»». Εφαγε τέτοιο βρίσιμο που την άλλη μέρα έτρεχε να τα μαζέψει. Ακόμη και μια κιτς πασχαλινή διαφήμιση της Κατερίνας Στασίνη ο Κραουνάκης την είχε υπερασπιστεί με τα… έξοχα ελληνικά του: «Γεια σου, Κατερινάρα μου, με τα Γκοτιέ σου και την τρίπατη τραβεστογόβα σου! Γεια σου, βλάχα μου, θεά αδυσώπητη. Γεια σου, νούμερο ένα τση λαϊκής ψυχής. Ορμα στη διαφήμιση. Σκάνε που δεν την πήρανε οι ανορεξικές πιαρατζούδες των πάλαι ποτέ ομίλων και τώρα παρατρεχάμενες των οιωνδήποτε».

Η μεγάλη μεταγραφή όμως έγινε με τον Λάκη Λαζόπουλο. Πρόσφατα ο Πρωθυπουργός επισκέφθηκε τη θεατρική πρεμιέρα του Λάκη Λαζόπουλου μαζί με τη σύντροφό του Περιστέρα (Μπέτυ) Μπαζιάνα, τον Νίκο Παππά, την Ολγα Γεροβασίλη, τον Νίκο Ξυδάκη, τον Παναγιώτη Κουρουμπλή, αλλά και τον πρώην υφυπουργό και βουλευτή των ΑΝΕΛ Παύλο Χαϊκάλη.Από την πρεμιέρα δεν έλειψαν οι επιχειρηματίες, όπως η Γιάννα Αγγελοπούλου, ο πρόεδρος του τηλεοπτικού σταθμού Alpha Δημήτρης Κοντομηνάς, αλλά και πρόσωπα του lifestyle όπως η Ελένη Μενεγάκη, η Ζέτα Μακρυπούλια και ο Μιχάλης Χατζηγιάννης.

Από τη Λιάνη στον Τσίπρα

Ομως πώς βρέθηκε ο Λάκης Λαζόπουλος στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ; Μην ξεχνάμε ότι έχτισε καριέρα προσεγγίζοντας τη Δήμητρα Λιάνη μαζί με τους αστρολόγους και τους παπάδες της. Μετά το τέλος του Ανδρέα εξεμάνη, επιδόθηκε σε μια έξω από τα όρια επίθεση εναντίον του Σημίτη. Για να καταλήξει στην επόμενη εξουσία, τον ΣΥΡΙΖΑ. Η οποία, σημειωτέον, στην αρχή τον απεχθανόταν. Δεν πάνε πολλά χρόνια που ο νυν υφυπουργός Εξωτερικών Νίκος Ξυδάκης έγραφε για τον Λάκη Λαζόπουλο: «Τρέχει πίσω από τη Bουγιουκλάκη, γιατί νιώθει Bουγιουκλάκη· βγαίνει αγκαζέ με την Nτενίση, γιατί είναι Nτενίση· μοιράζεται τον ίδιο αστρολόγο με τη Δήμητρα Λιάνη όταν η Σταχτοπούτα μεσουρανεί στις κίτρινες φυλλάδες· πηδάει στα κότερα και σπεύδει αμέσως να τα αποκηρύξει· διαχειρίζεται κονδύλια φιλανθρωπίας σαν υπουργός δημοσίων σχέσεων και πολιτισμού· υποστηρίζει σθεναρά όλες τις περσόνες του· επιζητεί απεγνωσμένα τον έπαινο και του δήμου και των σοφιστών. Nομίζω ότι ο Λάκης από τη Λάρισα έχει την αμφίθυμη αγάπη του δήμου και τον δυσκοίλιο έπαινο των σοφιστών». Οι καιροί άλλαξαν, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν τότε αντιπολίτευση, σήμερα δεν δικαιούται να αφήσει τη «λαϊκή κουλτούρα» να φύγει από τα χέρια του. Ο Νίκος Ξυδάκης, που ήταν το βαρύ πολιτιστικό πυροβολικό και για άλλους το βαρύ πεπόνι της αβανγκάρντ, άφησε τις «προχώ» γκαλερί και κατέφυγε εκεί όπου έφτυνε: στο λαϊκιστικό θέατρο. Υπάρχει εξήγηση και είναι απλή: η εξουσία όλα τα ενώνει.

Ο Λάκης Λαζόπουλος με τον καθημερινό του λόγο συσπειρώνει τις συριζαίικες μάζες, φτιάχνει ένα συλλογικό υποσυνείδητο απαξίωσης των αξιών και προσεταιρισμού του κόσμου στην ηγεσία που «ξέρει και όλα τα κάνει σωστά». Φυσικά, ξεχνάει ότι υπάρχει Μνημόνιο, εθνικό χρέος, ΕΝΦΙΑ κι άλλα που σε άλλους καιρούς θα ήταν κεραυνοί στο στόμα του. Τώρα, όμως, αυτά τα κάνει ο αξιαγάπητος ΣΥΡΙΖΑ, οπότε κάνει τουμπεκί. Και εξυμνεί όλα αυτά στα οποία πριν από λίγο καιρό ο ίδιος έριχνε το ανάθεμα, με πύρινους λόγους και κατάρες.