Το κόκκινο χαλί το ξήλωσαν βιαστικά από έναν διάδρομο του δημαρχείου Αμπελακίων, με εντολή της δημάρχου Ρούλας Νάνου. Τις παλέτες τις «δανείστηκαν» από παρακείμενη οικοδομή. Μόνον που ούτε το κόκκινο χαλί ούτε οι παλέτες μπόρεσαν να κρύψουν την βρωμιά της παραλίας. Η αλήθεια είναι ότι όλη αυτή η κιτς εκδήλωση για τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας γίνεται κάθε χρόνο, αλλά πέραν της τοπικής κοινωνίας κανείς δεν ενδιαφερόταν για έναν απλούστατο λόγο: Ουδείς υπουργός εξεφώνησε ποτέ λόγο. Δηλαδή έως πρότινος έρχονταν υφυπουργοί ( όπως για παράδειγμα ο κ. Ελευσινιώτης) αλλά ποτέ υπουργός για να εκφωνήσει λόγο. Και αν ο Πάνος Καμμένος δεν είχε ένα πρόβλημα, όπως παραπονιόταν με τον αυχένα του σίγουρα θα μιλούσε για αρκετή ώρα γιατί η εκδήλωση, παρουσία πρέσβεων, ναυτικών ακολούθων, των κοριτσιών του Σώματος Ελληνίδων, του Μητροπολίτη Μεγάρων και Σαλαμίνας Κωνσταντίνου και κυρίως των τηλεοπτικών καμερών προσφερόταν για πλούσιο θέαμα. Κι ας διαμαρτύρονταν οι ευσεβείς κάτοικοι της περιοχής ότι άφησαν τόση ώρα τον σεβασμιότατο μέσα στον ήλιο, χωρίς κανείς να σκεφθεί του προσφέρει ένα ποτήρι νερό ή έστω μια καρέκλα και ήταν αναγκασμένος ο άνθρωπος να βλέπει επί μία ώρα τους πρέσβεις και τους στρατιωτικούς και ναυτικούς ακολούθους να περπατούν ο ένας μετά τον άλλον στο κόκκινο χαλί (αυτό που σκέπαζε την παλέτα) και να ρίχνουν τα στεφάνια στη θάλασσα.

Αμ το άλλο; Ηταν, βλέπετε και η παρέλαση. Οχι συνηθισμένη παρέλαση, απ΄αυτές που μόνον ο Π. Καμμένος μπορούσε να κάνει. Πέραν των στρατιωτικών τμημάτων, και των ταρατατζούμ, παρήλασαν και κάτι περίεργοι τύποι που έλεγαν πως ήταν έφεδροι Λοκατζήδες ή βατράχια καθώς και μια τρίκυκλη βρετανική…μοτοσικλέτα αυθεντική της στρατιάς… Μοντγκόμερι, με έτος κατασκευής το 1939. Τώρα θα πείτε τι γύρευε η τρίκυκλη μοτοσικλέτα με πλήρωμα ντυμένο με βρετανικές στολές του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου (αυτές με τις γέτες, το κράνος ταψί και τους τελαμώνες) στην επέτειο της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας, ουδείς μπόρεσε να δώσει εξήγηση.
Της τελετής της ρίψης στεφάνων είχαν προηγηθεί όχι ένα, αλλά δύο τρισάγια (το ένα στην εκκλησία των Εισοδίων της Θεοτόκου και του άλλο επί τόπου), υπέρ της αναπαύσεως των ψυχών των ηρώων που έπεσαν υπέρ πατρίδος. Οι επίσημοι και ήταν αρκετοί πήγαν στον τόπο της Ναυμαχίας με φέρρυ- μπόουτ, ορισμένοι όμως όχι ως κοινοί θνητοί (δηλαδή να βγάλουν εισιτήριο και να περιμένουν στο κατάστρωμα). Για παράδειγμα ο αμερικανός επιτετραμμένος εμφανίστηκε μ΄ένα θωρακισμένο Audi Α6, με τέσσερις φουσκωτούς πλήρωμα και πίσω του ένα Σκόντα με άλλους δύο. Οι φουσκωτοί κατέλαβαν ολόκληρο το πλοίο. Ο Ρώσος στρατιωτικός επιτετραμμένος ήταν όλο εκπλήξεις. Πρώτα απ΄όλα μιλούσε άψογα τα ελληνικά, τόσο που όταν χαιρετούσε τους δικούς μας (και τον κ. Καμμένο) κοίταζαν την στολή του (για να βεβαιωθούν ότι δεν είναι Ελληνας στρατιωτικός) και εν συνεχεία τον ρωτούσαν πού τα έμαθε. Αυτός έλεγε ότι η καταγωγή του ήταν από τα Ουράλια , πλην όμως δεν έδινε και πολλά στοιχεία. Ηταν όμως ευγενέστατος. Ο κ. Καμμένος πήγε στον τόπο της εκδήλωσης με την υπουργική Μερτσέντες, αλλά με άλλο Φέρρυ μπόουτ, διαφορετικό μ΄αυτό που πήγαν οι υπόλοιποι.
Ο υπουργός Αμυνας φαινόταν συγκινημένος. Ηταν ο μόνος που στάθηκε πάνω από τη θάλασσα για αρκετή ώρα αποτίνοντας έτσι φόρο τιμής στους νεκρούς σαλαμινομάχους. Οι κάμερες, οι φωτογραφικές μηχανές και τα κινητά τηλέφωνα πήραν φωτιά όταν έριξε το στεφάνι στη θάλασσα και για το λόγο που εξεφώνισε αμέσως μετά για το πόσο μεγάλη αξία έχει να είσαι Ελληνας. Εκείνο που έκανε εντύπωση (στους δικούς μας γιατί οι ξένοι δεν γνώριζαν) είναι ότι ο Καμμένος δεν ασχολήθηκε με τον… Καμμένο. Ηταν παρών και ο αποπεμφθείς (για τα ρατσιστικά, ομοφοβικά και αντισημιτικά τιτιβίσματά του) υφυπουργός Δ. Καμμένος, αλλά ο υπουργός έκανε ότι δεν είδε, όσο κι αν προσπαθούσε ο Δ. Καμμένος να τον πλησιάσει ή έστω να εμφανιστεί σε κάποιο πλάνο τηλεόρασης. Ο Δ. Καμμένος ήταν… κομμένος από παντού. Στεφάνια πάντως έριξαν οι πάντες (περιλαμβανομένου και του Ι. Τραγάκη) και ας μην τους τράβηξαν οι κάμερες.
Βεβαίως ήταν και τα κοριτσάκια που και αυτά υπέφεραν από τον ήλιο, άλλες ντυμένες με παραδοσιακές στολές του 1821 και άλλες με παραδοσιακές στολές του 480 π.Χ. (κάτι που έμοιαζε σαν χλαμύδα), αλλά όπως έλεγαν οι τοπικοί παράγοντες κάθε χρόνο γίνεται το ίδιο και όλοι αυτό το πανηγυράκι το έχουν συνηθίσει. Ηταν στο τέλος και η δεξίωση που παρέθεσε η δήμαρχος (και αυτή δεν την έδειξε η τηλεόραση) με καναπεδάκια και αναψυκτικά, πλην όμως ελάχιστοι είχαν την διάθεση να την τιμήσουν, μετά την τόση ταλαιπωρία που είχαν υποστεί.