Η απόφαση του πρώην υπουργού Νίκου Κοτζιά να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του για τη δήθεν αλλαγή της πολιτικής «της προηγούμενης και εκλεγμένης κυβέρνησης» από την υπηρεσιακή κυβέρνηση στο ζήτημα του ψηφίσματος της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών για την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους προκάλεσε την έντονη δυσφορία του υπουργείου Εξωτερικών.
Αποτελεί όμως μόνο ένα μικρό κομμάτι του παζλ στην προσπάθεια που θα κάνει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α να χρησιμοποιήσει το χρέος μετεκλογικά ως όχημα για να διατηρήσει υψηλό το «μαχητικό φρόνημα» του κόμματος που ηττήθηκε κατά κράτος με την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου.
Η υπόθεση έχει ενδιαφέρον παρασκήνιο. Η επισήμανση διπλωματικών κύκλων ότι «η υπηρεσιακή κυβέρνηση δεν μετέβαλε τη στάση της προηγούμενης κυβέρνησης, η οποία ουδέποτε είχε αποστείλει στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία μας στον ΟΗΕ οδηγίες για την ψηφοφορία επί του θέματος» είναι απολύτως ακριβής σύμφωνα με τις πληροφορίες του «Βήματος».
Το μόνο πράγμα που είχε κάνει κατά τη διάρκεια της θητείας του ο κ. Κοτζιάς επί του Σχεδίου Απόφασης με θέμα «Βασικές Αρχές Διαδικασιών Αναδιάρθρωσης Δημοσίου Χρέους» ήταν να δώσει εντολή να συμμετάσχει η χώρα μας στις σχετικές συζητήσεις επί του ψηφίσματος. Παράλληλα, το γεγονός ότι στο στόχαστρό του βρέθηκε ο υπηρεσιακός υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης δεν είναι τυχαίο. Ασφαλείς πληροφορίες επιμένουν ότι ο κ. Κοτζιάς είχε χαρακτηρίσει πολύ υποχωρητικό τον κ. Χουλιαράκη (ανθρώπου εμπιστοσύνης του Γιάννη Δραγασάκη), όταν ο τελευταίος ηγείτο της διαπραγματευτικής ομάδας με την τρόικα κατά τη διακυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α –ΑΝΕΛ.
Τα κράτη –μέλη της ΕΕ, με την εξαίρεση της Γερμανίας και της Βρετανίας που καταψήφισαν, απείχαν από την ψηφοφορία. Η θέση των χωρών της ΕΕ ουσιαστικά διαμορφώθηκε στο πλαίσιο συνομιλιών στο Συμβούλιο των Μονίμων Αντιπροσώπων (COREPER) όπου και αποφασίστηκε να μην εμπλακούν περαιτέρω στις διαδικασίες του ψηφίσματος της Γενικής Συνέλευσης.
Το συγκεκριμένο ψήφισμα ήταν ουσιαστικά υποστηρικτικό της Αργεντινής η οποία μετά τη χρεοκοπία του 2001 ενεπλάκη σε έναν πολυετή δικαστικό αγώνα με τους ιδιώτες πιστωτές από τον οποίο βγήκε στο τέλος χαμένη. Ωστόσο, η ελληνική περίπτωση είναι διαφορετική. Μετά το PSI του 2012, το 70% του ελληνικού χρέους έχει πλέον περάσει στον επίσημο τομέα (ESM, ευρωπαίοι εταίροι, ΔΝΤ) και δεν έχει σχέση με το πλαίσιο που διέπει τις σχέσεις της Αργεντινής ή άλλων αναπτυσσομένων χωρών.
Ωστόσο, το πολιτικό υπόβαθρο της υπόθεσης του χρέους, ενόψει και εκλογών, είναι ευρύτερο. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α επιμένει ότι η μεγάλη επιτυχία του, με τη συμφωνία της 12ης Ιουλίου, ήταν η απομείωση του χρέους και τώρα θέλει να οργανωθεί για να την… επιτύχει. Η κίνηση Κοτζιά εντάσσεται μάλλον σε αυτό το πλαίσιο, ενώ δεν πρέπει να λησμονείται ότι η Λαϊκή Ενότητα και ιδιαίτερα η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχουν ρίξει μεγάλο βάρος στο θέμα του χρέους. Μάλιστα, η απερχόμενη Πρόεδρος της Βουλής είχε πρόσφατα επισκεφθεί τη Νέα Υόρκη και σε διεθνή συνάντηση ομολόγων της μίλησε αποκλειστικά για το χρέος.
Το πόσο όμως βάρος θέλει να δώσει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α στο θέμα του χρέους φαίνεται και από τις κινήσεις του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών έχει αρχίσει, ήδη πριν από την ψήφιση του τρίτου Μνημονίου να προσπαθεί να δημιουργήσει μία «επιστημονική ομάδα» που θα καταθέσει ιδέες με τις οποίες η Αθήνα θα προσέλθει στη διαπραγμάτευση για το χρέος μετά την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης.
Ο κ. Τσακαλώτος ακολουθεί όμως στο σημείο αυτό τη λανθασμένη τακτική του Γιάνη Βαρουφάκη. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι εξακολουθεί να διατηρεί στενή επαφή με τον Γκλεν Κιμ, τον γνωστό και μη εξαιρετέο εξωθεσμικό σύμβουλο της κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α, αλλά και ότι απηύθυνε πρόσφατα –στα τέλη Ιουλίου –επιστολή στον καθηγητή του Γέηλ και στέλεχος του επενδυτικής εταιρείας Ellington, τον John Geanakoplos.
Ο εν λόγω κύριος με την περίεργη γραφή του ελληνικού του ονόματος βρέθηκε μάλιστα στην Αθήνα πριν από λίγες ημέρες ώστε να συναντηθεί με τον κ. Τσακαλώτο και να… καταστρώσουν τη στρατηγική τους. Είναι άγνωστο ποιες ιδέες θα πέσουν στο τραπέζι, αλλά αυτό που είναι σαφές είναι ότι «τα κουκιά είναι μετρημένα» και η γραμμή στην οποία θα κινηθούν οι πιθανές παρεμβάσεις για την απομείωση του χρέους μάλλον οριοθετημένη και χωρίς μεγάλες αλλαγές από εκείνη που είχε αρχικώς καθοριστεί ήδη από την απόφαση του Eurogroup του Νοεμβρίου 2012. Ωστόσο, το χρέος ίσως να προσφέρει στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α την ευκαιρία να εμφανιστεί ότι δίνει άλλη μία μάχη, πιθανότατα όμως αγνοώντας πάλι τον συσχετισμό δυνάμεων και με συνέπειες ανάλογες του λάθους που έγινε με την Πέμπτη αξιολόγηση. Η υπόθεση αυτή έχει, γενικότερα, πολύ μέλλον…
