«Συναγερμό» έχει σημάνει ο Περισσός στις οργανώσεις του σχετικά με την κινητικότητα που παρατηρείται στις παρυφές του εδώ και καιρό από διαφωνούντες με τη «σκληρή γραμμή» που έχει υιοθετήσει το ΚΚΕ. Σύμφωνα με εσωκομματικό ενημερωτικό σημείωμα που απευθύνεται στην κομματική βάση, «έχουν πυκνώσει και έγιναν πιο φανερές οι αντι-ΚΚΕ παρεμβάσεις διάφορων οπορτουνιστικών ομάδων που επικεντρώνονται ενάντια στην ηγεσία και τη γραμμή του, κυρίως με αρθρογραφία σε σάιτ αλλά και με άλλες κινήσεις, όπως εκδηλώσεις με ομιλητές διάφορους κατά καιρούς διαγραμμένους από το κόμμα, υπερασπιζόμενοι δήθεν την ιστορία του». Στο στόχαστρο της Γραμματείας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ βρίσκεται η «δημιουργία πολιτικής κίνησης με το όνομα Κίνηση Κομμουνιστών – Εργατικός Αγώνας», όπως είναι και ο τίτλος τού εν λόγω κειμένου, από το οποίο προκύπτει η προσπάθεια της ηγεσίας να «στεγανοποιήσει» πολιτικά και ιδεολογικά το εσωκομματικό ακροατήριο.

Casus belli για την ηγεσία
Η δημιουργία πολιτικής κίνησης από εκείνους οι οποίοι συγκροτούν τον Εργατικό Αγώνα, που ξεκίνησε ως ιστοσελίδα μετά την εκλογική συντριβή του 2012 από διαγραμμένους και αποχωρήσαντες από το ΚΚΕ, αποτέλεσε casus belli για την ηγεσία, η οποία τους κατηγορεί ότι στοχεύουν «στον κλονισμό της εμπιστοσύνης μελών και οπαδών στο κόμμα, στο καθοδηγητικό του όργανο και πάνω απ’ όλα στις συλλογικά επεξεργασμένες αποφάσεις του, στο πρόγραμμά του». Αίσθηση προκαλεί η αναφορά του Περισσού στη δράση όχι μόνο εκτός αλλά και εντός κόμματος «ομάδας που δουλεύει σχεδιασμένα». Οπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται στο «εμπιστευτικό» σημείωμα, «πρόκειται για οπορτουνιστική ομάδα που συστηματικά διαφωνεί και δουλεύει σχεδιασμένα μέσα και έξω από το κόμμα ενάντια στη γραμμή και την ηγεσία του».
Σύμφωνα με τις επισημάνσεις των συντακτών του κειμένου, η ίδια ομάδα αντιπολιτευομένων «βρίσκεται σε επαφή και παράλληλη πορεία με άλλες οπορτουνιστικές ομάδες που δουλεύουν επίσης σχεδιασμένα ενάντια στο κόμμα, όπως η Νέα Σπορά, και αξιοποιούνται από τον ταξικό αντίπαλο». Για την πολιτική κίνηση του Εργατικού Αγώνα, αναφέρεται ότι «έχει οργανωθεί με ενιαίο κέντρο, καταμερισμούς και καθήκοντα, δρα έξω από το κόμμα, στις παρυφές μας, αλλά διατηρεί επαφές και μέσα στο κόμμα, επιδιώκοντας να παρασύρει κομματικά μέλη που εκφράζουν επιμέρους ή συνολικότερες διαφωνίες με το πρόγραμμα και την πολιτική του κόμματος». Οπως μάλιστα σημειώνεται, με τη διακήρυξη που δόθηκε στη δημοσιότητα ομολογείται ότι «προχώρησαν στη συγκρότηση πολιτικής κίνησης για να διαμορφώσουν τους όρους ώστε τα μέλη του κόμματος, οι φίλοι και οπαδοί του να «αγωνιστούν» ενάντια στην ηγεσία του και να αλλάξει η γραμμή του, γιατί «…το ΚΚΕ έτσι όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, με την ευθύνη των καθοδηγητικών του οργάνων, δεν μπορεί να επιτελέσει τον ιστορικό του ρόλο, να οργανώσει τους καθημερινούς αγώνες για την επιβίωση του λαού, να προωθήσει την ενότητα της εργατικής τάξης και τη συμμαχία της με τα άλλα εκμεταλλευόμενα και καταπιεσμένα τμήματα της κοινωνίας, να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας»».
Στην κριτική αυτή ο Περισσός απαντά ότι «η κίνησή τους έχει ως κύριο στόχο το χτύπημα της επαναστατικής γραμμής του κόμματος που διαμορφώθηκε μέσα από σκληρή και επίπονη συλλογική προσπάθεια, μελέτη και συζήτηση σε όλη την κλίμακα του κόμματος». Οπως διαπιστώνεται δε, «σε αυτή τη μεγάλη συλλογική προσπάθεια και συζήτηση ορισμένοι αντιτάχτηκαν. Οι απόψεις και οι πρακτικές τους μπήκαν στη δοκιμασία της εσωκομματικής συζήτησης και απορρίφθηκαν από τα μέλη του κόμματος σε όλες τις συλλογικές κομματικές διαδικασίες και στη συνέχεια άλλοι διαγράφτηκαν για αντικομματική δράση και άλλοι αποχώρησαν μπροστά στις δυσκολίες. Τώρα συνασπίστηκαν για να χτυπήσουν το κόμμα» υπογραμμίζεται.
«Χτυπάνε το ΚΚΕ στο όνομα της «σωτηρίας του»» και «φορτώνουν την υποχώρηση του εργατικού κινήματος στο ΚΚΕ, κρύβοντας τον συνολικότερο αρνητικό συσχετισμό για το εργατικό κίνημα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αποσιωπώντας τον ρόλο της αντεπανάστασης και της μακρόχρονης οπορτουνιστικής διάβρωσης, των οποίων οι αρνητικές συνέπειες είναι ακόμα κυρίαρχες» συμπληρώνεται, ενώ κατηγορούνται οι διαφωνούντες ότι «ακολουθούν μια παλιά γνωστή τακτική των αστών και όλων των οπορτουνιστών: να παινεύουν τους πεθαμένους για να θάψουν τους ζωντανούς! Παινεύουν τους προηγούμενους αγώνες του ΚΚΕ για να χτυπήσουν τους σημερινούς, κρύβοντας ότι η 96χρονη ιστορία του ΚΚΕ είναι μια συνεχής προσπάθεια αγώνων και θυσιών, με νίκες και ήττες, η οποία δεν τεμαχίζεται» επισημαίνεται.

«Υποκριτική η δήθεν αγωνία τους»
Η ηγεσία καταγγέλλει τους διαφωνούντες ότι «η δήθεν αγωνία τους για την πορεία του ΚΚΕ είναι υποκριτική. Δεν κάνουν και τίποτα πρωτότυπο, αφού και άλλοι στο παρελθόν επιτέθηκαν στο ΚΚΕ παρουσιαζόμενοι ως φίλοι, λύκοι με προβιά, με προβοκατόρικους και παραπλανητικούς τίτλους, φορτώνοντάς του ευθύνες που δεν του αναλογούν, αμαρτίες άλλων» τονίζεται.
«Για αρκετό διάστημα, κρυμμένοι πίσω από την ανωνυμία, χτυπάνε το κόμμα καθημερινά, αναμασώντας επιχειρήματα του αντιπάλου. Τώρα, φαίνεται, «οι ανάγκες επιβάλλουν» να πετάξουν ορισμένες κουκούλες και να βγουν δημόσια ως «πολιτική κίνηση», διατηρώντας προς το παρόν ξανά την ανωνυμία τους, εμφανιζόμενοι με ψευδώνυμα στο Διαδίκτυο, θεωρώντας ότι έτσι θα ψαρεύουν πιο εύκολα σε θολά νερά και θα παρασύρουν αγωνιστές» σημειώνεται.


«Οπορτουνιστικά αναχώματα»
Επίθεση στον «σοσιαλδημοκρατικό» ΣΥΡΙΖΑ
Η εκτίμηση της ηγετικής ομάδας του ΚΚΕ είναι ότι «η πορεία αναδιάταξης του αστικού πολιτικού συστήματος έχει δυσκολίες, δεν έχει ολοκληρωθεί» και παράλληλα «ο ΣΥΡΙΖΑ, μόλο που βγήκε πρώτη δύναμη, έχασε δυνάμεις, συνεχίζει να αποκαλύπτεται η σχέση του με καπιταλιστές και ιμπεριαλιστικά κέντρα, είναι εμφανής πλέον ο χαρακτήρας του ως σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, το οποίο όμως περικλείει και οπορτουνιστές».
Σύμφωνα με το σκεπτικό του Περισσού, ο ΣΥΡΙΖΑ «δυσκολεύεται πλέον να εμφανίζεται ως ιδεολογικά συγγενικό κόμμα προς το ΚΚΕ». Γι’ αυτό και διαπιστώνεται στο σημείωμα ότι «το αστικό σύστημα έχει ανάγκη το επόμενο διάστημα από τη δημιουργία ενός νέου οπορτουνιστικού αναχώματος, με επεξεργασμένη γραμμή, για να εμποδίσει τη συνάντηση ριζοσπαστικοποιημένων τμημάτων με την επαναστατική στρατηγική του ΚΚΕ».
«Οι ίδιοι ομολογούν ότι το ΚΚΕ αποτελεί εμπόδιο στους στόχους τους, στην προώθηση των διαφόρων «αριστερών», «αντιιμπεριαλιστικών» μετώπων και αντίστοιχων κυβερνήσεων στο έδαφος του καπιταλισμού. Αυτά που λένε βέβαια δεν είναι κάτι καινούργιο, ως γραμμή έχει δοκιμαστεί στην πράξη, έχει κριθεί και δεν έχει φέρει κανένα θετικό αποτέλεσμα για την εργατική τάξη και τον λαό για τον οποίο «κόπτονται»» τονίζεται σχετικά με την κριτική που ασκούν οι διαφωνούντες για εγκατάλειψη της πολιτικής συμμαχιών του κόμματος.
«Είναι η γραμμή που οδήγησε στην αντεπανάσταση, στην ήττα του κομμουνιστικού κινήματος, στη σημερινή υποχώρηση, που ακόμα συνεχίζεται» διαπιστώνεται στο πνεύμα των επεξεργασιών που έχει κάνει το ΚΚΕ όσον αφορά το παρελθόν του και την «αποκατάσταση των επαναστατικών χαρακτηριστικών του».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ