Συνεδριάζει για πρώτη φορά την Τρίτη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που προέκυψε από τις εκλογές του περασμένου Μαΐου.
Ο γερμανός σοσιαλδημοκράτης Μάρτιν Σουλτς αναμένεται να επανεκλεγεί χωρίς μεγάλη δυσκολία στην προεδρία του σώματος για θητεία δυόμισι ετών, έπειτα από συμφωνία ανάμεσα στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) και τους Φιλελεύθερους, που δεν παρουσιάζουν υποψήφιο.
Τρεις ακόμη υποψήφιοι θα συμμετάσχουν στον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας: ο βρετανός συντηρητικός Σάγιαντ Καρίμ, ο ισπανίας Πάμπλο Ιγκλέσιας του κινήματος Podemos (υποστηρίζεται από την Aριστερά) και αυστριακή Ούλρικε Λούνατσεκ των Πρασίνων.
Θύματα της απόρριψης της ευρωπαϊκής ιδέας έπειτα από τα χρόνια της οικονομικής κρίσης, οι τέσσερις φιλοευρωπαϊκές παρατάξεις του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, οι Σοσιαλιστές, οι Φιλελεύθεροι και οι Πράσινοι) μετρούν απώλειες εδρών.
Η πρόσθεση των 221 ευρωβουλετών του ΕΛΚ και των 191 Σοσιαλιστών δεν δίνει παρά μία εύθραυστη πλειοψηφία 412 βουλευτών επί των 751.
Κατά συνέπεια, μία συμμαχία με τους Φιλελεύθερους και τους 67 βουλευτές τους θα είναι αναγκαία σε πολλές περιπτώσεις, ενώ υπολογίζουν και στην θετική στάση των 50 βουλευτών των Πρασίνων.
«Είναι ένα άλλο Κοινοβούλιο» παραδέχεται ο πρόεδρος του ΕΛΚ Τζόζεφ Ντολ, που υπήρξε επί πέντε χρόνια επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας.
«Εάν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θέλει να διατηρήσει τον χαρακτήρα του, χρειάζεται ενότητα όλων των δημοκρατικών δυνάμεων» τόνισε ο ίδιος.
Στην πράξη, αυτή συμμαχία έχει ως στόχο την εγκατάσταση ενός προστατευτικού φράγματος απέναντι στους ευρωφοβικούς σχηματισμούς, που αριθμούν 100 βουλευτές, έναντι ενός περιορισμένου αριθμού στο απερχόμενο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Επικεφαλής, η Ευρώπη της Ελευθερίας του Νάιτζελ Φάρατζ με 48 βουλευτές. Ο Φάρατζ προέρχεται από το UKIP, το οποίο θριάμβευσε στην ευρωκάλπη της Βρετανίας.
Μαζί του ο ιταλός Μπέπε Γκρίλο του Κινήματος των Πέντε Αστέρων.
Οι βρετανοί ευρωβουλευτές αποτελούν τον άξονα της πολιτικής ομάδας των Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών, που κατόρθωσε να αναδειχθεί σε τρίτη δύναμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με 70 βουλευτές.
Μένουν 52 βουλευτές που δεν έχουν συγκροτηθεί σε ομάδα, πολλοί από τους οποίους προέρχονται από το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν, η οποία δεν κατόρθωσε να συγκροτήσει πολιτική ομάδα.
Το χάσμα είναι μεγάλο ανάμεσα στους βρετανούς ευρωσκεπτικιστές του Ντέιβιντ Κάμερον και τους ευρωφοβικούς, όπως και ανάμεσα σε αυτούς τους τελευταίους και την άκρα δεξιά, ανάμεσα στους εθνικιστές και τους ακραίους, οι οποίοι δεν είναι σε θέση να παρουσιάσουν ένα ενωμένο μέτωπο και εκ του γεγονότος αυτού έχουν μειωμένες δυνατότητες να εμποδίσουν τη λειτουργία των θεσμών της ΕΕ.
Η εκλογή του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβούλιου θα αποτελέσει επίσης τεστ για τον συσχετισμό των δυνάμεων εντός της φιλοευρωπαϊκής παράταξης, δύο εβδομάδες πριν από την ψηφοφορία για τον ορισμό του Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ στην προεδρία της Επιτροπής, στις 16 ιουλίου.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα κατόρθωσαν να επιβάλουν μία διαδικασία κατά την οποία ο υποψήφιος της παράταξης που έχει των μεγαλύτερο αριθμό εδρών, δηλαδή των Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, θα αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Ωστόσο, η διαδικασία συνεχίζει να αμφισβητείται και δεν υπάρχει ομοφωνία ως προς το πρόσωπο του Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ.
Η μεγάλη του πολιτική πείρα θεωρείται πλεονέκτημα από τους υποστηρικτές του και μειονέκτημα από τους διαφωνούντες, την ώρα που η μεταρρύθμιση αποτελεί επιτακτική ανάγκη για την Ευρώπη.
Η ψηφοφορία θα είναι μυστική και αναμένονται απώλειες, τόσο από την αριστερά, αρχής γενομένης από το Εργατικό Κόμμα της Βρετανίας, όσο και από τη δεξιά, με πρώτο το Fidesz του ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Ορμπαν, του μόνου ευρωπαίου ηγέτη που ψήφισε μαζί με τον Ντέιβιντ Κάμερον κατά της υποψηφίοτητας του Ζαν-Κλόντ Γιουνκέρ.
