Αποτιμήσεις και εκτιμήσεις

Η Νέα Δημοκρατία είδε τους υποψηφίους της στην Αττική να αποτυγχάνουν, να μην περνάνε στον δεύτερο γύρο, αλλά ταυτόχρονα ευτύχησε να κερδίσει από τον πρώτο γύρο την περιφέρεια της Ηπείρου και να διεκδικεί με αξιώσεις άλλες 11 περιφέρειες.

Χωρίς αμφιβολία η επίδοση της Νέας Δημοκρατίας εκτός Αττικής ήταν ανώτερη των προσδοκιών της ηγεσίας της. Οι εντυπώσεις χάθηκαν κυρίως στην Αττική, όπου επέλεξε να δώσει την εκλογική μάχη με ένα φθαρμένο πρόσωπο και με ένα ευρωβουλευτή, ο οποίος απουσίαζε επί μακρόν από τη χώρα.

Επιπλέον μπορεί να πει κανείς ότι στην Αττική αναδεικνύονται στο μέγιστο βαθμό οι συνέπειες της μεγάλης οικονομικής κρίσης.

Κοινή είναι πάντως η πεποίθηση ότι η επίδοση της Νέας Δημοκρατίας συνολικά στις αυτοδιοικητικές και περιφερειακές εκλογές υπήρξε καλύτερη του αναμενόμενου.

Στον αντίποδα ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πει κανείς ότι κέρδισε τη μάχη των εντυπώσεων στην πρωτεύουσα με τις πρωτιές στην Περιφέρεια Αττικής και στο Δήμο Αθήνας, αλλά οι βουλευτές υποψήφιοί του στην υπόλοιπη Ελλάδα απέτυχαν παταγωδώς.

Συνολικά αμφισβητήθηκε η δυναμική εξουσίας που θεωρούσε ότι διαθέτει στις τοπικές κοινωνίες και πλέον εγείρεται ζήτημα αν η εκλογική βάση του συμπίπτει με εκείνη που κατέκτησε τον Ιούνιο του 2012.

Πολλοί πια θεωρούν ότι βάση της εκλογικής δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ είναι εκείνη του Μαίου του 2012.

Έτσι εξηγείται άλλωστε σε μεγάλο βαθμό και το λάθος των exit poll της περασμένης Κυριακής, όπου οι εταιρίες δημοσκοπήσεων έλαβαν ως βάση για τις σταθμίσεις των αποτελεσμάτων που λάμβαναν από τους ερευνητές τους την εκλογική δύναμη που κατέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούνιο του 2012. Αν στάθμιζαν με εκείνα του Μαίου του 2012 θα προσέγγιζαν καλύτερα τη δύναμη της κυρίας Δούρου, δεν θα την υπερεκτιμούσαν όπως μαζικά έπραξαν και δεν θα αντιμετώπιζαν την μετεκλογική καταιγίδα της μεγάλης αμφισβήτησης.

Από εκεί και πέρα, η επίδοση της Ελιάς στις αυτοδιοικητικές και περιφερειακές εκλογές φαντάζει εντυπωσιακή σε σχέση με την κρίση που καταδιώκει συνολικά τα κόμματα της κεντροαριστεράς, αποδεικνύοντας ότι κοινωνικά ο χώρος υπάρχει αλλά υποεκπροσωπείται εξαιτίας της φθοράς των κομμάτων που την εκφράζουν.

Οι εκλογές της περασμένης Κυριακής επίσης έδειξαν ότι το ΚΚΕ αντέχει και ανακόπτει την πορεία υποχώρησης των προηγούμενων ετών.

Αντιθέτως η ΔΗΜΑΡ σβήνει και οι ΑΝΕΛ παραπαίουν.

Δεν πρέπει να μείνει αναξιολόγητο επίσης το γεγονός ότι τα ενδιάμεσα σχήματα των Οικολόγων και των Φιλελεύθερων συνθλίβονται από τις υπόλοιπες δυνάμεις, μην μπορώντας να ξεφύγουν από τον ελιτισμό τους.

Η Χρυσή Αυγή αντιθέτως, παρ’ ότι υπόδικη και με την ηγεσία της στη φυλακή, φανέρωσε αντοχές και έδειξε ότι είναι ικανή να κερδίζει ψήφους. Κατά τα φαινόμενα το νεοναζιστικό μόρφωμα έχει αποκτήσει ρίζες, επικοινωνεί με το λούμπεν και παρασιτικό – παραοικονομικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, αποδεικνύει ότι στέκεται οργανωτικά παρά τα πλήγματα που έχει δεχθεί και το σημαντικότερο διατηρεί προοπτικές ενίσχυσης της παρουσίας του στο βαθμό που η παγκοσμιοποίηση θα συνεχίσει να πιέζει τις ευρωπαϊκές οικονομίες.

Τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών και περιφερειακών εκλογών φανερώνουν τάσεις της εκλογικής συμπεριφοράς των ψηφοφόρων, αλλά δεν προσδιορίζουν, κατ’ απόλυτο τρόπο, τη στάση των πολιτών στις ευρωεκλογές της προσεχούς Κυριακής.

Τα κριτήρια της ψήφου αυτή την Κυριακή είναι διαφορετικά. Η ψήφος απελευθερώνεται από τοπικούς παράγοντες, από τους πιθανούς οικογενειακούς δεσμούς των δεκάδων χιλιάδων υποψηφίων συμβούλων και γίνεται πιο πολιτική.

Ωστόσο συσχέτιση υπάρχει και έτσι μπορεί να διακινδυνεύσει κανείς την πρόβλεψη ότι οι διαφορές μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων δεν θα είναι τέτοιες που να δημιουργούν μείζον πολιτικό ζήτημα.

Λογικά – εκτός και αν οι μεγάλες εκπλήξεις σκάσουν την επόμενη Κυριακή – η κυβέρνηση θα συνεχίσει να κυβερνά για το επόμενο ορατό διάστημα και η φόρα της αξιωματικής αντιπολίτευσης προς την εξουσία θα ανακοπεί τουλάχιστον προσωρινά.

Υπό αυτή την έννοια το καλοκαίρι θα είναι του τουρισμού.

Η πολιτική θα επανέλθει δριμύτερη το φθινόπωρο, με δύο αρκετά προβληματικές ζώνες: Εκείνη της Χρυσής Αυγής που θα διεκδικεί δυναμικά την απελευθέρωση της ηγεσίας της από τις φυλακές και την άλλη της Κεντροαριστεράς η οποία θα πρέπει να βρει τρόπο ανασυγκρότησης και έγκαιρης κάλυψης του ενδιάμεσου χώρου, πριν τον «ρουφήξει» ο διαμορφούμενος νέος δικομματισμός Νέας Δημοκρατίας – ΣΥΡΙΖΑ.