Συνθέτης, μουσικός, με σπουδές στη βιολογία δημιουργός του Αθηναϊκού Καλλιτεχνικού Δικτύου και των προγραμμάτων πολιτισμού «Μικρό Παρίσι των Αθηνών», «Κήποι της Αθήνας», «Η Πατησίων μας», «Athens world music festival», τα τρία τελευταία χρόνια καλλιτεχνικός διευθυντής των μουσικών φεστιβάλ της «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων, ο Μάριος Στρόφαλης αποφάσισε να διεκδικήσει τον δήμο Αθηναίων, θέτοντας υποψηφιότητα δημάρχου, με τον συνδυασμό Αθηναϊκά Πολιτιστικά Δίκτυα. Μιλώντας στο www.tovima.gr θεωρεί ότι το πρόβλημα της πόλης, όπου γεννήθηκε μεγάλωσε ζει και εργάζεται είναι κυρίως συναισθηματικό.«Τα προβλήματα της Αθήνας είναι ο φόβος, η αδράνεια και η θλίψη των πολιτών. Και αν με ρωτήσετε αν θα βάλουμε ψυχολόγους. Όχι δεν κάνουμε αυτό. Θα προτείνουμε εργασιοθεραπεία».
Το όραμά του σε γενικές γραμμές έχει ως εξής: «Είμαστε έτοιμοι να δημιουργήσουμε μια Αθηναϊκή οικονομία διεθνών οριζόντων, που θα είναι σε θέση να στηρίξει και στη συνέχεια να συμπαρασύρει όλη την Ελληνική οικονομία. Βασιζόμαστε στις βαριές μας βιομηχανίες, δηλαδή τον πολιτισμό, τον τουρισμό, την αξιοποίηση του ιδιαιτέρως μορφωμένου ανθρώπινου δυναμικού της Αθήνας και την αθρόα συμμετοχή των πολιτών, με στόχο τη δημιουργία ενός μεγάλου διεθνούς κέντρου της Μεσογείου και της Ευρώπης. Η πρόταση μας έχει επίκεντρο τον άνθρωπο και τα αυτονόητα δικαιώματά του.»
Γιατί όμως ένας επιτυχημένος επαγγελματίας, αποφασίσει να ασχοληθεί με την πολιτική;
«Κι εγώ αναρωτιέμαι κάθε πρωί που ξυπνάω και κάθε βράδυ που κοιμάμαι. Είναι το μόνιμο ερώτημα που θέτω στον εαυτό μου. Νομίζω την απάντηση μου τη δίνει ο γιος μου, που είναι 5 χρονών. Είναι το μέλλον μιας κοινωνίας. Επειδή δεν μπορώ να φανταστώ μια κοινωνία χωρίς ουσιαστικές πολιτιστικές αξίες. Για αυτό δεν μπορώ να μείνω αμέτοχος αυτή τη στιγμή και δεν μπορώ ούτε καν να συμβιβαστώ με ένα βολεμένο μέλλον, το οποίο θα μπορούσα να το έχω. Ήμουν στη Τεχνόπολη, εάν θα ήθελα να έχω μια πολιτική παρέμβαση μιας μέτριας επίδοσης, θα μπορούσα να συνεχίσω να είμαι στο ψηφοδέλτιο του δημάρχου, θα μπορούσα να αξιοποιήσω το έργο και τον μηχανισμό που είχα μέσα στο δήμο, να εκλεγώ και να στοχεύσω στο να γίνω αντιδήμαρχος πολιτισμού και να μπορέσω να δουλέψω μέσα από εκεί. Και ίσως να έχω κάνει και λάθος τελικά, μπορεί, θα δείξει. Όμως τουλάχιστον έχω καλύτερο ύπνο με ότι αποφάσισα»
Τι χρειάζεται ο Δήμος και κυρίως οι δημότες Αθηναίοι;
«Ο Δήμος οφείλει να καλέσει την κοινωνία να συμμετέχει, γιατί αυτό είναι το κλειδί της όλης ιστορίας. Για να μπορέσει η Αθήνα να σηκωθεί έχει ανάγκη την κοινωνική συμμετοχή. Δεν μπορεί να γίνει αυτό το πράγμα εάν οι πόρτες στην κοινωνία είναι επί της ουσίας κλειστές. Δεν χρησιμοποιείς την κοινωνία εκεί που θέλεις και μετά τη διώχνεις. Δεν ζητάω στην πραγματικότητα την ψήφο ζητάω τη συμμετοχή των Αθηναίων. Εγώ θα νιώσω πολύ πετυχημένος, εάν μετά τις εκλογές βρεθούν δέκα χιλιάδες άνθρωποι και πουν, δεν σε ψηφίσαμε αλλά θέλουμε να μπούμε στα Αθηναϊκά Πολιτιστικά Δίκτυα. Θέλουμε να ανοίξουμε την πόρτα στην κοινωνία, κυρίως μετά τις εκλογές.»
Πώς θα γίνει αυτό;
«Αυτό έχει δυο σκέλη, το ένα είναι το αποφασίζειν και το άλλο είναι το επιχειρείν. Ως συνδυασμός χούμε υιοθετήσει το παλιό μοντέλο της παραδοσιακής Βουλής με κληρωτίδα. Δηλαδή δεν αποφασίζει ο δημοτικός ή δημοτικοί σύμβουλοι του συνδυασμού μας Θα κάνουμε μια κληρωτίδα από όλα τα μέλη των δικτύων κι αυτοί θα ψηφίζουν κάθε φορά. Και φυσικά θα εναλλάσσονται, δεν θα είναι οι ίδιοι.»
Μιλάτε δηλαδή για μια αθηναϊκή δημοκρατία στο σήμερα;
«Ακριβώς. Να είναι και ευέλικτη, να είναι και εφαρμόσιμη. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος από την κληρωτίδα. Αυτά τα τοπικά δημοψηφίσματα, τα οποία θέλουν να λένε, είναι όλα διαβλητά. Εμμένω στην κληρωτίδα. Είναι πολύ εύκολο για κάποιον να ελέγξει ένα τοπικό δημοψήφισμα αν θέλει ντε και καλά να κάνει κάτι. Για παράδειγμα διαφωνώ με τους ανθρώπους της Ακαδημίας Πλάτωνος που μου λένε πως θέλουν να κάνουν τοπικά δημοψηφίσματα. Τους στηρίζω στην προσπάθεια κατά του mall αλλά όταν μου λένε θέλουμε τοπικά δημοψηφίσματα διαφωνώ μαζί τους, γιατί εγώ μπορεί να είμαι πιο συχνός επισκέπτης στην Ακαδημία Πλάτωνος, που δεν μένω εκεί. Ο κόσμος κινείται. Θα αρχίζουμε να σκεφτόμαστε ποιος είναι πιο φίλος του χώρου και ποιος δεν είναι; Αυτή την κοινωνία της πληροφορίας την ακούσαμε αλλά αυτή η πληροφορία δεν κοινοποιήθηκε κιόλας γιατί δεν πέτυχε να δικτυωθεί στην κοινωνία. »
Και πως θα κινητοποιηθούν οι Αθηναίοι;
«Μέσω του Πολιτισμού, που δεν είναι εύκολο όμως. Ο Πολιτισμός φτιάχνει ωραίο παραμύθι. Με αυτό να βάλουμε ψηλά τους στόχους, να συνδημιουργήσουμε και μέσα από αυτή την ιστορία να έρθουμε πιο κοντά, να προβληματιστούμε όλοι μαζί και να πούμε αυτή είναι μια κοινωνία για τα παιδιά μας. Εδώ έρχεται η απάντηση γιατί αποφασίζω να ασχοληθώ με τα κοινά, έστω και με τόσο μεγάλο κόστος, γιατί είναι η επικοινωνία του μέλλοντος αυτό το πράγμα. Εγώ προβληματίζομαι πολύ για την κοινωνία, την οποία θα βρει ο γιος μου μπροστά του.»
Κάνετε συνδυασμό της πολιτικής με την ψυχολογία…
«Το θεωρώ αυτονόητο, διότι η χώρα βρίσκεται σε μια αδιέξοδη κρίση, η οποία είναι κρίση αξιών και δημιουργικότητας. Έχουμε λοιπόν την πρωτεύουσα η οποία κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και περιμένει από τη χώρα να της λύσει τα προβλήματα της. Εγώ λοιπόν πιστεύω πως τα προβλήματα της χώρας θα λυθούν αν ξυπνήσει η πρωτεύουσα της και μπορέσει να δημιουργήσει συνθήκες δημιουργικότητας και ουσιαστικής ανάπτυξης. Έτσι θα συμπαρασυρθεί και ο υπόλοιπος τόπος. Γι αυτό λέγεται και πρωτεύουσα. Η Αθήνα νομίζω έχει πρωτεύουσα θέση στη δημιουργικότητα. Μπορεί να γίνει διεθνές κέντρο της Μεσογείου, μπορεί να ξεκινήσει ένα ντόμινο, το οποίο να είναι ντόμινο ανάπτυξης για όλη τη χώρα και όλη τη Μεσόγειο.»
Μιλάτε για μητροπολιτικό δήμο;
«Όχι. Δεν μιλάω για έναν μητροπολιτικό δήμο με την έννοια που το λέει ο δήμαρχος και με σοκάρει, που θέλει κι άλλα κομμάτια άλλων δήμων μέσα στο δήμο και θέλει και την αστυνομία και θέλει κι άλλες εξουσίες. Εδώ δεν μπορεί να διαχειριστεί αυτές τις εξουσίες που έχει. Ο δήμος της Αθήνας δεν έχει την ανάγκη αυτής της αίσθησης του ρεαλιστικού μητροπολιτικού δήμου αλλά πρέπει να απλωθεί όπου μπορεί στη Μασσαλία, στη Σμύρνη, στη Καζαμπλάνκα, στο Παρίσι, παντού και μετά όλη αυτή η ιδέα που αρχίζει και παράγει και δημιουργεί ανάπτυξη είναι αυτή που φέρνει το χρήμα στην υπόλοιπη κοινωνία.»
Δεν μιλάτε μόνο για πολιτιστικές ανταλλαγές αλλά και για εμπορικές;
«Εννοείται. Η Αθήνα παίζει ρόλο του κέντρου προώθησης, δίνει βήμα σε όλη την περιφέρεια. Το οποίο δεν μπορεί να το κάνει σήμερα. Είναι τεράστιο όνομα το Athens είναι πιο μεγάλο από το Greece. Η δύναμη του είναι πολύ μεγάλη. Αυτά νομίζω πως ένας δήμος της Αθήνας μπορεί να τα ανακινήσει, ούτε να περιμένει από το κράτος να πάρει επιδοτήσεις. Μπορεί ο δήμος να φτιάξει ένα μέλλον για όλους τους Έλληνες, όχι μόνο για τους δημότες. Λείπει αυτή η πόλη από τη Μεσόγειο. Αυτό είναι μια πολιτισμική εξωστρέφεια.»
Ποια είναι η γνώμη σας για την ανέγερση τζαμιού εντός του δήμου Αθηναίων;
«Το Τζαμί είναι απαραίτητο. Το Τζαμί είναι ένα ζήτημα που πρέπει να το αποφασίσει μόνος ο Δήμος Αθηναίων ή πρέπει να γίνει μια συστράτευση του Δήμου και της Περιφέρειας για να γίνει μια επί της ουσίας διαχείριση του σοβαρότερου ζητήματος που θα αντιμετωπίσουμε στο μέλλον που λέγεται Ισλάμ; Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι το Τζαμί πρέπει να γίνει στο Βοτανικό. Εγώ έχω την αίσθηση ότι το μεγάλο Τζαμί δεν πρέπει να γίνει καν στο δήμο της Αθήνας. Από εκεί και έπειτα πρέπει να γίνει μια διαχείριση να βρεθούν χώροι για μικρότερα τζαμιά. Όχι αυτό το τεράστιο πράγμα που λένε στο Βοτανικό, πολύ φοβάμαι ότι θα δημιουργήσει και ένα μεγάλο ντόμινο φασιστοποίησης και ντόμινο διχασμού. Ο καλύτερος τρόπος να γίνει η διαχείριση αυτού του πράγματος είναι να το απλώσεις. Για να το απλώσεις πρέπει να το απομακρύνεις και λίγο. Κάποτε υπήρχε αυτή η λύση των Μεσογείων, γιατί χάθηκε αυτό το πράγμα; Γιατί δεν συζητάει κανείς ποτέ την περίπτωση να βρεθεί κάποιος χώρος στην Εθνική Οδό, ανάμεσα στους Θρακομακεδόνες και στην Εκάλη; Δεν βγάζω λόγο αντιισλαμικό. Η μουσουλμανική θρησκεία είναι μια χαρά. Το θέμα είναι ο τρόπος με τον οποίο οι ηγέτες της την έχουν διαχειριστεί και που την έχουν πάει σήμερα»
Μεταναστευτικό;
«Εχει τις εξής ιδιαιτερότητες. Καταρχήν θα μπορούσαμε να το εντοπίσουμε σε δυο είδη, τους μετανάστες, οι οποίοι όχι μόνο αποδέχονται αλλά επιθυμούν τον αστικό πολιτισμό, επιθυμούν να ενσωματωθούν. Εδώ να προσθέσω πως η λέξη ένταξη, που χρησιμοποιείται είναι άκυρη. Γνωρίζω ξένους φίλους οι οποίοι μου λένε έλεος πια με αυτή την ένταξη, εγώ θέλω να ελληνοποιηθώ και δεν μου το επιτρέπει ούτε η κοινωνία, ούτε τα κόμματα. Και υπάρχει η κατηγορία εκείνων των ανθρώπων που μπορεί να θέλουν να κρατήσουν την εθνικότητα τους και να συνεχίσουν στον αστικό πολιτισμό. Αυτά και τα δυο είναι διαχειρίσιμα. Αυτό που πιθανά να θέλει λίγο δουλειά είναι όταν έρχονται νεοεισερχόμενοι θα πρέπει να υπάρχει επιτέλους ένας μηχανισμός άμεσης ένταξης τους στο σύστημα. Να τους πει κάποιος ποιοι είναι οι κανόνες, να τους πει ότι η βία δεν πρέπει να υπάρχει, διότι αν υπάρχει όχι μόνο τιμωρείται, αλλά αυτός φεύγει. Το μεγαλύτερο πρόβλημα σε αυτές τις περιοχές είναι η βία και μάλιστα η βία στα σχολεία.»
Πώς θα γίνει η ενσωμάτωση των μεταναστών;
«Μέσω του Πολιτισμού, μέσω των δημοτικών δικτύων. Δημοτικά δίκτυα ανοιχτά για τους μετανάστες. Οι μετανάστες είναι οι εκπρόσωποι του νομαδικού πολιτισμού. Κάποιος που έρχεται από τη νομαδική ζωή πρέπει να τον φέρεις στα νερά σου. Δεν ουρούμε στον τοίχο του απέναντι. Όπως γίνεται στην πλ. Αμερικής. Να του δώσεις ένα κίνητρο να έρθει στα Δίκτυα επειδή θα καταλάβει ότι κάτι του προσφέρεις. Μια βοήθεια σε γραφειοκρατικά δίκτυα. Αντί να ψάχνεις κυκλώματα, έλα εδώ φέρε τα χαρτιά σου και τα αναλαμβάνουμε εμείς. Και τώρα αρχίζει το ντόμινο. Του λέμε τι μπορεί να κάνεις εσύ; Δεν χρειαζόμαστε λεφτά αλλά αυτό που μπορεί να κάνει ο καθένας…Θα σε βάλουμε για παράδειγμα με την ομάδα διαχειρίσεων κήπων να φυτεύεις.»
Είναι όμορφη η Αθήνα;
«Για μένα ναι. Ένας πολύ όμορφος τόπος όπου οι άνθρωποι που έχουν καθίσει πάνω ενώ είναι πολύ ταλαντούχοι της φέρονται άτσαλα. Με αυτό τον τρόπο της χαλάνε την ομορφιά της. Μπορεί να αλλάξει.»
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνατε ως δήμαρχος;
«Να τονώσω το ηθικό των δημοτικών υπαλλήλων. Θα έκανα τη μηχανή να δουλεύει. Θα λάδωνα τη μηχανή του δήμου Αθηναίων και αμέσως μετά όλα τα υπόλοιπα.»
