Το ελληνικό πολιτικό πρόβλημα

Όσοι παρακολουθούν τη δράση της κυβέρνησης και τα πολλά πολιτικά επεισόδια εντός και εκτός αυτής, διαπιστώνουν την αναστολή, τη δυσκολία, την περιπλοκή και το κυριότερο την αδυναμία εφαρμογής του συμφωνηθέντος προγράμματος με εταίρους και δανειστές, όπως προκύπτει από τη δυστοκία ικανοποίησης των προαπαιτούμενων και υιοθέτησης του ενιαίου φόρου των ακινήτων.

Σε σημείο μάλιστα που να εγείρονται αμφιβολίες για την μακροημέρευση του συμμαχικού κυβερνητικού σχήματος και να αμφισβητείται η δυνατότητα των κκ Σαμαρά και Βενιζέλου να διασφαλίσουν το αγαθό της πολιτικής σταθερότητας.

Μέχρι τις αρχές του φθινοπώρου υπήρχε η εντύπωση ότι τα χειρότερα έχουν περάσει και ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει δυναμικά την προσπάθειά της, ώστε να επιβεβαιώσει την επίτευξη των πρωτογενών πλεονασμάτων και έτσι από καλύτερες θέσεις να διεκδικήσει μια γενναία και ουσιαστική επαναρρύθμιση του χρέους, όπως είχε συμφωνηθεί πέρσι τέτοιο καιρό στις Βρυξέλλες.

Σταδιακά εκείνη η εντύπωση υποχώρησε και φθάσαμε στο σημερινό «μάγκωμα» και στην επανακάμψασα πολιτική αβεβαιότητα.

Είχε προηγηθεί βεβαίως έντονη φημολογία για επερχόμενα πολιτικά γεγονότα, για αδιευκρίνιστες κινήσεις, που θα οδηγούσαν υποτίθεται σε ανατροπές και νέες κυβερνήσεις. Αλλά μεσολάβησε η υπόθεση της «Χρυσής Αυγής», η οποία ακύρωσε την υφέρπουσα φημολογία. Με την υποχώρηση του όλου θέματος αυτή επανήλθε και μαζί της αναδείχθηκαν ιδιοτελείς, παράφρονες και άλλοι που συντηρούν την πεθαμένη στη συνείδηση της κοινωνίας πελατειακή ατμόσφαιρα και λογική.

Στους ιδιοτελείς, ο «μεγάλος» παραγκωνισμένος υπουργός που φαντάζεται νέες πλειοψηφίες και η «αδικημένη» κόρη που δηλώνει πεισματάρα και δεν λέει να τα παρατήσει.

Και παραδίπλα ο άλλοτε «υπουργός άνεμος», μαζί με κάποιους καραμανλικούς που επιμένουν στην βαλκανική εκδοχή της πολιτικής και ορισμένοι φαιδροί που επενδύουν στην επάνοδο του Κώστα, προπαγανδίζοντας την υποτιθέμενη απόπειρα δολοφονίας του!

Και λίγο πιο πέρα οι «μαξιμιλιανοί» που συντηρούν την κλασική Ν.Δ.της πελατειακής και συντεχνιακής λογικής, εξαντλούμενοι καθημερινά σε μικροδιευθετήσεις, ρουσφέτια και παραγγέλματα σε υπουργούς για χατίρια και κάλυψη φίλων και δήθεν «αδερφών» τους.

Μαζί τους οι λαϊκιστές του θνήσκοντος ΠαΣοΚ και του επερχόμενου ΣΥΡΙΖΑ,που ξέχασαν τις προηγούμενες σοσιαλιστικές διακηρύξεις τους ότι οι δικαιότεροι φόροι είναι αυτοί της περιουσίας.

Όλους μαζί τους έπιασε ο πόνος για τα μαντριά και τα χωράφια, αλλά ο πραγματικός καημός τους είναι τα πανάκριβα και αποκτηθέντα με αφορολόγητα εισοδήματα ακίνητα του Ψυχικού και της Φιλοθέης.

Παρέα με τον Στέφανο Μάνο και τον Γιάννη Παπαθανασίου ξεσάλωσαν κατά των φόρων επί της περιουσίας και είναι έτοιμοι να τινάξουν τη χώρα στον αέρα δι’ ίδιον όφελος.

Με τη Νέα Δημοκρατία εσωτερικά κλονισμένη, το ΠαΣοΚ να εξελίσσεται σε ασύμμετρη απειλή και τον ΣΥΡΙΖΑ να μην ξέρει που πατά και που πηγαίνει, η πολιτική σταθερότητα εύκολα μετατρέπεται σε αγαθό εν ανεπαρκεία.

Κακά τα ψέματα,στο παραπέντε της εξόδου από το μνημόνιο και λίγο πριν την επανένταξη της Ελλάδας στο διεθνές οικονομικό σύστημα,το τρέχον πολιτικό προσωπικό είναι έτοιμο να κλοτσήσει την καρδάρα με το γάλα που με κόπο κσι θυσίες μάζεψε ο ελληνικός λαός.

Το μίγμα είναι εκρηκτικό και τα χειρότερα μπορούν να συμβούν. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση, αν δεν πέσει για τον ενιαίο φόρο επί των ακινήτων δεν μπορεί να συνεχίσει για πολύ έτσι.

Οι ξένοι το μυρίζονται. Διαισθάνονται το ελληνικό πολιτικό πρόβλημα, ξέρουν ότι χωρίς επιτήρηση και έλεγχο η χώρα θα περιπέσει εκ νέου στον φαύλο κύκλο των ελλειμμάτων και γι’ αυτό παραμένουν καχύποπτοι.

Είναι όμως κρίμα από το Θεό να πάει χαμένη κι αυτή η τόσο βαρεία θυσία του ελληνικού λαού.