«Η καταδρομική στις Σκουριές της Χαλκιδικής ήταν επιχείρηση πολεμικού τύπου, η οποία ξεπερνά κατά πολύ την τοπική αντιπαράθεση για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του χρυσού». Αυτό είναι το συμπέρασμα πολιτικών και αστυνομικών παραγόντων,οι οποίοι παρακολουθούν συστηματικά τα τελευταία χρόνια την εξέλιξη του τρομοκρατικού φαινομένου στη χώρα μας.
«Οι στολές ήταν ομοιόμορφες, τα παντελόνια στρατιωτικά, τα σακίδια επίσης και οι κινήσεις σίγουρες κι αποφασιστικές, χωρίς ενδοιασμούς ή επιφυλάξεις» επισημαίνουν οι ίδιοι, εξηγώντας ότι «όσοι συμμετείχαν στην επιχείρηση ήθελαν να δηλώσουν τον στρατιωτικό της χαρακτήρα και βεβαίως να προστατεύσουν μέσα από την ομοιομορφία των στολών την ανωνυμία των δραστών».
Επίσης, αναλόγως αξιολογείται το γεγονός ότι οι εμφανίσθηκαν από το σκοτάδι και χάθηκαν μέσα σε αυτό μόλις ολοκλήρωσαν την επιχείρησή τους. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι δεν υπάρχουν αναφορές ή μαρτυρίες για οχήματα μεταφοράς τους.Προφανώς τα είχαν αφήσει σε ασφαλές μέρος και κινήθηκαν προς το εργοτάξιο της καναδικής εταιρίας μέσα από το δάσος. Αξιομνημόνευτο είναι επίσης το γεγονός ότι κατά τη διαφυγή τους φρόντισαν να εναποθέσουν εμπόδια στον δρόμο, ώστε να καθυστερήσει οποιαδήποτε προσπάθεια καταδίωξής τους.
«Τέτοιες επιχειρήσεις κομάντο λίγοι έχουν την ικανότητα να εκτελέσουν στη χώρα μας» σημειώνει έμπειρος αξιωματικός, διευκρινίζοντας με νόημα ότι »ανάλογη περιβολή και σχηματισμός στρατιωτικού τύπου έχει παρατηρηθεί μόνο κατά τη δράση μελών του Επαναστατικού Αγώνα».Ο ίδιος αξιωματικός σημείωνε επίσης ότι ο εξαφανισμένος Νίκος Μαζιώτης είχε εμφανισθεί πριν από χρόνια στην περιοχή και επιπλέον τόνιζε ότι συχνές ήταν οι αναφορές στο θέμα του χρυσού στις προκηρύξεις της συγκεκριμένης οργάνωσης.
Σε κάθε περίπτωση κοινή είναι η πεποίθηση στις αρχές ασφαλείας ότι η επιχείρηση στις Σκουριές δεν σχεδιάστηκε, ούτε εκτελέσθηκε από πολίτες της περιοχής που αντιτίθενται στην επένδυση,αλλά από πρόσωπα συνδεδεμένα με την τρομοκρατία.
Αναμένουν μάλιστα τις επόμενες μέρες τη δημοσίευση σχετικών προκηρύξεων, μέσω των οποίων θα περιγράφεται λεπτομερώς η σχεδίαση και η εκτέλεση της όλης επιχείρησης στις Σκουριές της Χαλκιδικής.
Το σημαντικότερο πάντως είναι ότι οι αρχές ασφαλείας αναμένουν συνέχιση της δράσης του νέου κύκλου τρομοκρατικών ομάδων,με άλλα ανάλογα και πιθανώς εντυπωσιακότερα χτυπήματα.
Ανησυχούν μάλιστα ότι στο αστικό περιβάλλον μπορεί να ακολουθήσουν απαγωγές και δολοφονίες πολιτικών προσώπων,επιχειρηματιών ή αστυνομικών.
Τα όσα προηγήθηκαν είναι ενδεικτικά του πολεμικού κλίματος που επικρατεί στον κύκλο της ένοπλης βίας.
«Θα γίνουν χοντρά πράγματα στη χώρα το επόμενο διάστημα» εκτιμούν ανώτερα πολιτικά στελέχη. Θεωρούν ότι «εκεί έξω υπάρχουν στρατολογημένα πολλά νέα παιδιά και άλλοι που έχουν σχετικές εμπειρίες, έχουν περάσει από τις φυλακές ή είναι καταζητούμενοι και διαθέτουν όπλα,δυνατότητες και θέληση να αναλάβουν εκρηκτική δράση».
Υπολογίζουν ότι υπάρχουν δεκάδες πρόσωπα ικανά να αναλάβουν τρομοκρατική δράση και επισημαίνουν το γεγονός ότι πολλοί νέοι, κυρίως φοιτητές, είναι εξαφανισμένοι από τα σπίτια τους, δεν δίνουν σήματα ζωής στους γονείς τους επειδή έχουν εμπλακεί ή κινούνται κοντά σε σχήματα ένοπλης βίας. Οι αρχές ασφαλείας εκτιμούν ότι αρκετοί απ’ αυτούς τους νέους έχουν ουσιαστικά περάσει ήδη σε καθεστώς παρανομίας. Δεν είναι τυχαίο ότι παρά τις πολλές συλλήψεις των τελευταίων ετών το τρομοκρατικό φαινόμενο βρίσκει τρόπους να ανανεώνεται και να ανασυγκροτείται.
Ανεξαρτήτως της ορθότητας των παραπάνω εκτιμήσεων, το σίγουρο είναι ότι τα τρομοκρατικά επεισόδια έχουν πυκνώσει το τελευταίο διάστημα και δημιουργούν την αίσθηση ότι κάποιοι έχουν επιλέξει να υπηρετήσουν με όλα τα μέσα τη στρατηγική της έντασης, όπως συνέβη πριν σχεδόν τέσσερις δεκαετίες στην Ιταλία των «μολυβένιων χρόνων».
Πιθανώς εκτιμούν ή καλύτερα φαντασιώνονται ότι οι πολιτικές,οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες είναι επαναστατικές και εκείνοι ενεργούν ως πυροκροτητές μιας επερχόμενης, υποτίθεται, λαϊκής εξέγερσης.
Παραγνωρίζουν βεβαίως την Ιστορία, η οποία βεβαιώνει ότι σε περιόδους ύφεσης και οικονομικής καταστροφής οι λαοί μάλλον συντηρητικοποιούνται παρά επαναστατούν.
