Σε κλιμάκωση οδηγείται η αντιπαράθεση μέσω Διαδικτύου των «αντιφρονούντων» του ΚΚΕ με την κομματική ηγεσία εν όψει του Συνεδρίου, το οποίο, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα σηματοδοτήσει το προγραμματικό ξεκαθάρισμα των εσωκομματικών λογαριασμών της ηγετικής ομάδας υπό την κυρία Αλέκα Παπαρήγα προτού η ίδια δρομολογήσει τη διαδοχή της. Ο «ηλεκτρονικός φραξιονισμός», τον οποίο έχει καταγγείλει ο Περισσός, προβληματίζει έντονα την ηγεσία, η οποία αναζητεί τρόπους ανάσχεσης της σφοδρής κριτικής που δέχεται με αιχμή την καταγγελλόμενη «εκτροπή» από τις προγραμματικές αρχές και τη «δεξιά στροφή, παρά την τύποις αριστερίστικη παρέκκλιση», όπως υποστηρίζεται από την πλευρά των επικριτών.
Το καινούργιο στοιχείο που φαίνεται να λαμβάνει σοβαρά υπόψη της η ηγεσία του ΚΚΕ και μάλιστα εν όψει προσυνεδριακού διαλόγου είναι ότι η κριτική αυτή έχει αποκτήσει συστηματικό χαρακτήρα.
Μάλιστα η εμφάνιση για πρώτη φορά συγκροτημένης ιστοσελίδας με την επωνυμία «Εργατικός Αγώνας» (ήταν ο τίτλος της εφημερίδας του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδος –ΣΕΚΕ, μετέπειτα ΚΚΕ, με διευθυντή τον Δημοσθένη Λιγδόπουλο) και μάλιστα με ενυπόγραφα ορισμένα κείμενα πρώην κομματικών στελεχών τα οποία έχουν διαγραφεί, οδηγεί τους παροικούντες τον Περισσό στην εκτίμηση ότι πλέον έχουν να αντιμετωπίσουν μια ιδιότυπη «εσωκομματική» αντιπολίτευση η οποία εκφράζεται «από τα έξω», αλλά ενδέχεται να έχει ερείσματα και εντός του κόμματος.
Μάλιστα ενημερωμένες πηγές υποστηρίζουν ότι το θέμα έχει τεθεί στο ανώτατο δυνατό επίπεδο ώστε να διαμορφωθεί η «γραμμή άμυνας» εν όψει και του συνεδρίου. Μια μορφή θα είναι η διαδικτυακή πύλη που έχει αποφασίσει να δημιουργήσει το ΚΚΕ.
Εντονα προβληματισμένη για τη διάσταση που προσλαμβάνει αυτή η πολιτικοϊδεολογική «κόντρα» είναι και η γενική γραμματέας του ΚΚΕ, η οποία φέρεται να έχει προειδοποιήσει τα στελέχη της ότι στην πορεία προς το συνέδριο θα κλιμακωθεί η διαπάλη και οι επιθέσεις κατά του κόμματος, εφιστώντας τους την προσοχή σε όσα λένε τα sites που εμφανίζονται ως θεματοφύλακες της προγραμματικής γνησιότητας του ΚΚΕ.Η απάντηση του Περισσού προς τους αμφισβητίες της κυρίαρχης «γραμμής» τόσο εκτός όσο και εντός κόμματος θα είναι το προγραμματικό ξεκαθάρισμα στο 19ο Συνέδριο, το οποίο φαίνεται τελικώς να προγραμματίζεται το αργότερο για τον προσεχή Μάρτιο, καθώς οι αρχικές σκέψεις για μετάθεσή του προς τον Μάιο άλλαξαν. Και αυτό καθώς έχει καταστεί πλέον σαφές ότι η διατήρηση της σημερινής αντιφατικής προγραμματικής ασάφειας δημιουργεί τριβές και αντιθέσεις με αρνητικό αντίκτυπο. Μάλιστα, σύμφωνα με τις πληροφορίες, η κυρία Παπαρήγα έχει διατυπώσει ανοιχτά την πρόθεσή της να τεθούν όλα τα θέματα επί τάπητος στο συνέδριο και να γίνουν οι σχετικές προγραμματικές προσαρμογές με επίκεντρο την αλλαγή της θέσης που αποφάσισε το 15ο Συνέδριο (1996) περί συγκρότησης ενός μεταβατικού «Αντιιμπεριαλιστικού – Αντιμονοπωλιακού – Δημοκρατικού Μετώπου» με τις απαραίτητες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες, τις οποίες ουδέποτε σύναψε το ΚΚΕ, από τη σημερινή άποψη της ηγεσίας περί «λαϊκής εξουσίας και λαϊκής οικονομίας», δηλαδή την πάλαι ποτέ «δικτατορία του προλεταριάτου».
Σημείο τριβής αποτελεί και η νέα θέση της ηγεσίας περί αλληλεξάρτησης και η απόρριψη της πάγιας θέσης περί εξαρτημένου ελληνικού καπιταλισμού. Σύμφωνα με τους «αντιφρονούντες» η ηγεσία «έχει πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων την πάγια θέση περί εξαρτημένης Ελλάδας που είναι διαπίστωση και του προγράμματος» και «έχει υιοθετήσει πλέον τη θεωρία της αλληλεξάρτησης που διατυπώθηκε στο παρελθόν από τον ελληνικό τροτσκισμό και πάσης φύσεως μικροαστικά σχήματα».
«Με βάση αυτό το σχήμα η Ελλάδα δεν είναι εξαρτημένη, αλλά ιμπεριαλιστική χώρα!» σημειώνουν με έμφαση.
Κριτική ασκείται και για την ταύτιση τακτικής και στρατηγικής. «Σε όλες τις παρεμβάσεις του κόμματος η επωδός είναι η λαϊκή εξουσία, δηλαδή η δικτατορία του προλεταριάτου. Ετσι, από την κεντρική πολιτική σκηνή ως και το τελευταίο σωματείο όρος για κοινή πάλη δεν είναι η αποδοχή ενός αντιμονοπωλιακού-αντιιμπεριαλιστικού συνεκτικού «πακέτου» αιτημάτων που θα βοηθήσει την εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα να προσεγγίσει τον στόχο της κοινωνικής επανάστασης, αλλά ο ίδιος ο στρατηγικός στόχος» αναφέρουν οι επικριτές του Περισσού.
Τι μπορεί να συνδέει τον διαχρονικό ηγετικό παράγοντα του ΚΚΕ κ. Δ. Γόντικα με τον… Paul Simon και τον Art Garfunkel, το θρυλικό τραγουδιστικό ντουέτο της δεκαετίας του 1960; Προφανώς απολύτως τίποτα. Ωστόσο, για τη «διαδικτυακή αντιπολίτευση» οι απόψεις που διατύπωσε πρόσφατα σε άρθρο του υπό τον τίτλο «Ευθύνη – Πρωτοβουλία – Ταξική αδιαλλαξία – Αντοχή» (τους) θυμίζουν τους στίχους του κλασικού «The Sound of Silence» (Ο ήχος της σιωπής) και «την αξία που έχει η σιωπή όταν τη θέση της παίρνουν οι σοφιστείες».
«Μας λέει ο Δ. Γόντικας (…) πως αυτός ο αγώνας δε μετριέται και δεν εξαργυρώνεται με καμία ψήφο, αλλά με την αναγνώριση των κομμουνιστών ως πρωτοπόρας δύναμης. Σε απλά ελληνικά, δηλαδή, οι κομμουνιστές κάνουν τη νύχτα μέρα, οργανώνουν και πρωταγωνιστούν σε αγώνες αφύπνισης των εργαζόμενων μόνο και μόνο για να δεχτούν ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη «μπράβο σας παλικάρια, είστε οι πρώτοι»», αναφέρουν οι συντάκτες του κειμένου βάλλοντας κατά της ηγεσίας διότι «παραμένει στη θέση της» μετά την εκλογική συντριβή που υπέστη το κόμμα.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ