Αρθρο στο οποίο αναφέρει ότι η Ελλάδα αξίζει πλέον την αλληλεγγύη της Ευρώπης και αυτοί που πρέπει να παραδειγματιστούν είναι οι κερδοσκόποι δημοσιεύει το Γερμανικό περιοδικό Stern.

Αναλυτικά το άρθρο:

«Η αποφασιστικότητα και η ενεργητικότητα συμφέρουν. Κυριολεκτικά, σε ευρώ και σε σεντ. Όταν ο Μάριο Ντράγκι, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), ανακοίνωσε ένα νέο πρόγραμμα για την αγορά κρατικών ομολόγων, προκειμένου να σταθεροποιηθεί η ευρωζώνη, αυτό σήμανε ακριβή ήττα για τους κερδοσκόπους. Ισχυρά hedge funds, εκείνα που κατατρώνε τα πάντα στις χρηματαγορές, συνθηκολόγησαν. Πόνταραν στην καταστροφή και σε κατάρρευση των χρηματιστηρίων, πούλησαν δανεικές μετοχές με προθεσμία – με την προσδοκία ότι έπειτα, όταν θα έπρεπε να αποδώσουν, θα καλύπτονταν φθηνά και θα εισέπρατταν μεγάλα κέρδη. Τώρα όμως, μετά τις δηλώσεις Ντράγκι, εγκατέλειψαν τόσο γρήγορα τις θέσεις τους για πωλήσεις ευρωπαϊκών μετοχών όσο δεν έκαναν εδώ τρία χρόνια, και τελικά αγόρασαν. Η χρεοκοπία των κερδοσκόπων προκάλεσε στα χρηματιστήρια άνοδο των τιμών των μετοχών, σε εκπληκτική αντίθεση με τη θερινή ευρωπαϊκή ψυχολογία της κρίσης.

Από όλα αυτά μπορούν να βγουν διδάγματα. Η αποφασιστική υπεράσπιση της ευρωζώνης με κάθε τρόπο, από την Αθήνα μέχρι το Ελσίνκι, αποτελεί επίσης – και κυρίως σε τέτοιες εποχές – μια πάρα πολύ αποτελεσματική συνεισφορά στην καταπολέμηση της κερδοσκοπίας και στον εκπολιτισμό των αγορών. Αντιστρόφως, η φλυαρία περί κατάρρευσης της νομισματικής ένωσης και αποτυχίας της Ελλάδας ευνοεί κυρίως τις δοσοληψίες αγγλοαμερικανών λαφυραγωγών. Αν η Αθήνα βγει από το ευρώ, αυτό θα αποτελέσει τη θρυαλλίδα για αποδυνάμωση της Ευρώπης σε μια ιστορική στιγμή – και κυρίως πρόσκληση προς όλους όσοι περιμένουν να ορμήσουν να κατασπαράξουν την Ισπανία και την Ιταλία, στο τέλος ίσως και τη Γαλλία. Γι’ αυτό θα πρέπει να υπερασπιστούμε την Ευρώπη, ολοκληρωτικά και απόλυτα.

Επομένως, δεν πρέπει να τιμωρήσουμε παραδειγματικά την Ελλάδα, αλλά την κερδοσκοπία. Όλους εκείνους, funds, τράπεζες και ομίλους, οι οποίοι όταν μυρίζονται δισεκατομμύρια, τα μεταφέρουν από ‘δω και από ‘κει – μακριά από τη ζώνη κινδύνου ή εντός των κενών στις αποδόσεις – , εκείνους, οι οποίοι ήδη περιμένουν την αποτυχία του ευρώ και ποντάρουν στον πανικό των ανθρώπων που δεν ξέρουν τι τους επιφυλάσσεται, αλλά και στην επιδρομή (run) στους τραπεζικούς λογαριασμούς.

Αν ακούσει κανείς τις θορυβώδεις φωνές από το Μόναχο, θα αναρωτηθεί τι είναι μεγαλύτερο: η έλλειψη φραγμών ή η μικρόνοια αυτών από τους οποίους προέρχονται. Η Άνγκελα Μέρκελ εξυβρίζεται στο εξωτερικό συνεχώς με αγκυλωτούς σταυρούς και στολές ναζί. Ο Μάρκους Σέντερ, ο οποίος εμφανίζεται μπροστά στις κάμερες ως ο χαμογελαστός κροκόδειλος της CSU, δίνει τον τόνο γι’ αυτές τις εικόνες.

Να τιμωρηθεί παραδειγματικά η Ελλάδα: Τέτοιες εκφράσεις θεωρούνται μετά το 1945 ως Lingua Tertii Imperii, ανεπίτρεπτο να ακούγονται από Γερμανούς…

Στον γκρεμό; Η Ελλάδα δεν έχει ούτε καν το 4% του δημόσιου χρέους της Ευρωζώνης. Το να σηκώσουμε αυτό το βάρος του χρέους ξεπερνά τις δυνάμεις και την αλληλεγγύη της Ευρώπης; Ασφαλώς, οι έλληνες πολιτικοί θα πρέπει να αποδείξουν την ικανότητα χειρισμών τους, για να απαλλάξουν τους εταίρους τους από εσωπολιτικές περιπέτειες. Αλλά από τους Έλληνες ζητήθηκαν περισσότερα, απ’ ό,τι θα μπορούσε να αντέξει οποιοσδήποτε άλλος λαός της Ευρώπης. Ο οικονομικός αναλυτής Πάνος Παναγιώτου, στην «Süddeutsche Zeitung», έκανε έναν απολογισμό: Οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπηκαν περισσότερο απ’ ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη ανεπτυγμένη χώρα: «Το βιοτικό επίπεδο και η αγοραστική δύναμη των πολιτών μειώθηκαν περισσότερο από 50%» έγραψε. Στο 20% του ΑΕΠ υπολόγισε η ιρλανδική κεντρική τράπεζα την περιστολή των δαπανών και των φορολογικών αυξήσεων στην Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια – πέντε φορές περισσότερο απ’ ό,τι στην Ισπανία και στην Πορτογαλία μαζί.

Σε ποιο τρελό διανοητικό οικοδόμημα έχουμε χαθεί αλήθεια; Αν η Αθήνα πιεστεί να εγκαταλείψει την ευρωζώνη και με αυτόν τον τρόπο κηρύξει στάση πληρωμών, όλα τα δανειακά πακέτα προς την Ελλάδα θα πήγαιναν χαμένα – μόνο το πρώτο πακέτο διάσωσης ήταν συνολικού ύψους 110 δις ευρώ. Με άλλα λόγια: Κερδίζουμε, από τόκους και τόκους επί επιτοκίων, αν πετύχει η ελληνική διάσωση – θα τα χάσουμε όμως όλα σε περίπτωση αποτυχίας της. Με πιο απλά λόγια ακόμα: Δεν θα εξοικονομήσουμε χρήματα, αλλά θα πληρώσουμε, αν φύγει η Ελλάδα. Η χώρα, που θα είχε εξωθηθεί στην εξαθλίωση, θα δικαιούτο επίσης βοήθεια συμπαράστασης από την ΕΕ, επειδή θα εξακολουθούσε να ανήκει σ’ αυτήν. Η καταστροφή θα στοίχιζε λοιπόν ακόμα πιο ακριβά. Το να προπαγανδίζει κανείς την έξοδο της Ελλάδας θορυβωδώς είναι τόσο παράλογο, που πονάει.

Σε περίπου 300 δις ευρώ ανέρχεται το δημόσιο χρέος των Ελλήνων. Μόνο η διάσωσης της υπερχρεωμένης Hypo Real Estate (HRE) κόστισε στο γερμανικό Δημόσιο περίπου 200 δις ευρώ. Πιεζόμαστε πέραν των δυνατοτήτων μας; Αυτός είναι ένας χονδροειδής ισχυρισμός. Η Ευρώπη αρχίζει στην Αθήνα – και εκεί θα τελειώσει, αν κερδίσουν όσοι είναι ιστορικά τυφλοί».