Τις θέσεις του για την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής, αλλά και για την αδυναμία της κυβέρνησης συνεργασίας να προωθήσει και να διεκδικήσει αλλαγές στο πλαίσιο πολιτικής που έχει συμφωνηθεί, περιέγραψε το απόγευμα της Δευτέρας, ο κ. Αλ. Τσίπρας, στην πρώτη ομιλία του με την ιδιότητα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο συνεδριο του Economist.
Δίνοντας ένα πρώτο στίγμα του πλαισίου στο οποίο θα κινηθεί η αντιπολιτευτική ρητορική του, ο κ. Τσίπρας εκτίμησε ότι η μνημονιακή λιτότητα θα είναι αυτή που θα οδηγήσει εν τέλει την χώρα στην οικειοθελή αποχώρηση από την ευρωζώνη.
Προσέθεσε δε πως λόγω του περιβάλλοντος που έχει δημιουργηθεί, ακόμη και οι διαρθρωτικές αλλαγές που θεωρούνται αναγκαίες για την οικονομία και την δημόσια διοίκηση, δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν.
Οπως μεταξύ των άλλων υπογράμμισε, τα μέτρα που έχουν προϋπολογιστεί στα 11,6 δισ. για την επόμενη τριετία, είχαν ως βασικό δεδομένο μία πρόβλεψη ετήσιας ύφεσης της τάξεως του 4,7%, η οποία ήδη έχει ξεπεραστεί και σήμερα ήδη υπολογίζεται πως θα φτάσει το 6,7%. Υπό την έννοια αυτή, ο κ. Τσίπρας προέβλεψε πως η τρόικα θα επιβάλλει πρόσθετα μέτρα, τα οποία θα επιδεινώσουν την ύφεση και θα διαιωνίσουν τον φαύλο κύκλο.
Η επιμήκυνση αυξάνει την επιβάρυνση
Ως προς την εμφανιζόμενες ως διεκδικήσεις της κυβέρνησης, η κριτική του κ. Τσίπρα εκδηλώθηκε σε μήκος κύματος αντίστοιχο με εκείνο ευρωπαίων παραγόντων, καθώς μεταξύ των άλλων σημείωσε πως η επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής δεν αποτελεί λύση, δεδομένου ότι θα απαιτηθεί πρόσθετος δανεισμός της τάξεως των 20 δισ. για την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού που θα προκύψει.
Εξίσωση χωρίς λύση
«Δεν είναι δυνατόν μια οικονομία σε ελεύθερη πτώση και να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό της και να έχει ανάπτυξη και να πληρώσει 110 δισ σε τόκους μέχρι το 2020», σημείωσε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας για «εξίσωση χωρίς λύση» και στο πλαίσιο αυτό αντιπρότεινε, ως ελάχιστες προϋποθέσεις για την ανάκαμψη:
– Την ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών από ESM ώστε να μην γράφονται στο χρέος τα κεφάλαια που χρησιμοποιούνται για τη στήριξη τους.
– Το πάγωμα μέτρων λιτότητας
– Ενα μορατόριουμ αποπληρωμής προς την τρόικα τουλάχιστον για ένα χρόνο και για όσο χρειαστεί.
– Ενα πρόγραμμα επενδύσεων μέσω ευρωπαϊκής τράπεζας επενδύσεων και ευρωπαϊκού ταμείου επενδύσεων
Τα περιθώρια διαπραγμάτευσης
Πέραν αυτών, ο κ. Τσίπρας εξέφρασε την άποψη ότι οι τελευταίες εξελίξεις στην Ευρώπη, «αποδεικνύουν ότι υπήρξαν περιθώρια διαπραγμάτευσης που ουδέποτε αξιοποιήθηκαν από Ελληνικής πλευράς».
Σημείωσε ωστόσο ότι εφόσον ο συσχετισμός πολιτικών δυνάμεων στην Ευρώπη αναβάλλει τις αναγκαίες πρωτοβουλίες για τη διάσωση της Ευρωζώνης, η υπερχρέωση της χώρας μας θα πρέπει να αντιμετωπιστεί μεμονωμένα. Υπό την έννοια αυτή πρότεινε:
– διαγραφή σημαντικού μέρους του θεσμικού και διακρατικού χρέους, ώστε το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ να επανέλθει σε τροχιά βιωσιμότητας.
– άμεση αλλαγή πολιτικής, εγκατάλειψη της λιτότητας και υιοθέτηση μιας συνολικής πολιτικής ενίσχυσης των όλων συνιστωσών της ζήτησης, με προτεραιότητα τις δημόσιες επενδύσεις.
Το Μνημόνιο ήττα της Δημοκρατίας
Σε πολιτικό επίπεδο, ο κ. Τσίπρας είπε ότι η εμμονή στο μνημόνιο υποδηλώνει «την υποχώρηση του ορθού λόγου έναντι του δογματισμού», ενώ μίλησε για «ήττα της Δημοκρατίας από τον ακραίο φανατισμό».
Κατηγόρησε την «μνημονιακή συγκυβέρνηση Σαμαρά», όπως την χαρακτήρισε, ότι στην πρόφαστη σύνοδο κορυφής «έδωσε το πρώτο και ανεξίτηλο δείγμα γραφής της, αποφεύγοντας να διεκδικήσει για την Ελλάδα το οξυγόνο που οι εταίροι μας έδωσαν σε άλλους» και ότι «εστειλε το πρώτο ευδιάκριτο σήμα της μη διαπραγμάτευσης προς τους δανειστές».
Οπως ανέφερε ο κ. Τσίπρας, «η εξαίρεση της Ελλάδας από τις δημοσιονομικές ευχέρειες που αποφάσισε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Παρασκευής υπονομεύει την ισοτιμία της συμμετοχής της στην Ευρωζώνη».
