«Ρίξτε το φταίξιμο στους Ελληνες. Αυτοί εφηύραν την δημοκρατία…» Με αυτόν τον τίτλο, ο Μάθιου Νόρμαν του Independent σχολιάζει πικρά την άνοδο των νεοναζιστών στην Ελλάδα, αλλά και τις επιπτώσεις της ακροδεξιάς για την δημοκρατία, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
«Φτώχεια και ανεργία σε επίπεδα- ρεκόρ, φαινόμενα που έχουμε να τα δούμε από την δεκαετία του 1930, συνιστούν θανάσιμη απειλή για το δημοκρατικό πολιτικό μας σύστημα. Το δείχνει ο αγώνας για τον σχηματισμό κυβέρνησης στην Αθήνα, η αιφνιδιαστική πτώση της κυβέρνησης στην Ολλανδία, και η επιβολή, από τις Βρυξέλλες, μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών στην Ιταλία», γράφει ο Νόρμαν.
«Δεν θα είναι μεγάλη παρηγοριά για τους Ελληνες, αλλά ως προς την δημοκρατία, πρέπει να νιώθουν όπως νιώθουν οι Αγγλοι για το ποδόσφαιρο. Το ότι είσαι ο εφευρέτης ενός παιχνιδιού, δεν σημαίνει ότι είσαι και ο πιο ικανός σε αυτό το παιχνίδι. Βλέποντας τα αποτελέσματα των εκλογών από την Ελληνική Δημοκρατία, προσπαθώ να μην πάθω υστερία. Θα ήταν ανόητο, στο κάτω κάτω, να δούμε σε μόνο μια εκλογική αναμέτρηση, σε μόνο ένα μικρό κράτος, έναν κακό οιωνό για τον χαμό της δημοκρατίας σε ευρωπαϊκή κλίμακα» τονίζει ο αρθρογράφος.
Και καταλήγει: «Το γεγονός ότι η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή κέρδισε 7% και θα έχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση δεν είναι αιτία να ζούμε με τον τρόμο ότι ένας αναγεννημένος φασισμός θα σαρώσει την Ευρώπη. Το δημοκρατικό ρήγμα στην Ελλάδα είναι προφανές εδώ και καιρό, με την βούληση του λαού διαμετρικά αντίθετη από τη βούληση των Βρυξελλών και του Βερολίνου, όπως επεβλήθη στην κυβέρνησή του. Για να χρησιμοποιήσω ένα κλισέ, παρακολουθήσαμε την τριβή ανάμεσα σε δύο τεκτονικές πλάκες – στην προτίμηση των Ελλήνων να έχουν κάτι να φάνε, και στην επιμονή του Βερολίνου να λιμοκτονήσουν – με αναπόφευκτα σεισμικά αποτελέσματα.
Στους Ελληνες, η λέξη «λιτότητα» πρέπει να ακούγεται σαν ένας μισητά αποστειρωμένος ευφημισμός για την φράση «κτηνώδης φτώχεια». Η Ελλάδα εθεωρείτο κάποτε ένα κρίσιμο προπύργιο ανάμεσα στη νότια Ευρώπη και τον σοβιετικό κομμουνισμό, και μπορεί να θεωρηθεί προπύργιο και σήμερα. Αν έβγαινε από την ευρωζώνη, η εξάπλωση της κρίσης θα μπορούσε να σαρώσει την Ισπανία και την Πορτογαλία, και μετά την Ιταλία.
Κανένας δεν μπορεί να ξέρει τί θα γίνει σε αυτά τα τρία κράτη με την σχετικά πρόσφατη φασιστική ιστορία, όταν θα υποφέρουν από στερήσεις σαν αυτές που οδήγησαν τόσο πολλούς από τους έλληνες ψηφοφόρους στα πιο ανησυχητικά άκρα του πολιτικού φάσματος. Αν μη τι άλλο, η άνοδος της Χρυσής Αυγής δείχνει την αδυναμία που είναι συμφυής σε όλες τις δημοκρατίες: ο λαός, ανάθεμα, είναι εκείνος που αποφασίζει»,
