Το σπίτι του κ. Λοράν Φαμπιούς, απέναντι από την Παναγία των Παρισίων στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα, είναι μια παλιά αγροικία ανακαινισμένη σε μία σύγχρονη κατοικία που εντυπωσιάζει τον επισκέπτη. Γόνος οικογένειας αντικέρ, ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας, μαζί με τη σύζυγό του Μαρί Φρανς, έχουν φροντίσει να διακοσμήσουν το σπίτι τους με αντίκες από εξωτικούς προορισμούς της Ασίας. Πρόκειται για τους ίδιους προορισμούς στους οποίους έχει «μεταναστεύσει» η δυτική παραγωγή αγαθών και το δυτικό όνειρο της βελτίωσης της ποιότητας ζωής από γενιά σε γενιά, αφήνοντας την Ευρώπη να καταρρέει μέσα στις αντιφάσεις και τις παγίδες μιας ευρωζώνης που κατέληξε να εξυπηρετεί μόνο τα γερμανικά πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.

Στο σπίτι του ο κ. Φαμπιούς, ο οποίος θεωρείται ότι θα είναι ο υπουργός Εξωτερικών του κ. Φρανσουά Ολάντ σε περίπτωση νίκης των Σοσιαλιστών στις προεδρικές εκλογές της 6ης Μαΐου, δέχεται τον τελευταίο καιρό ευρωπαίους πολιτικούς και ένας από αυτούς ήταν προ ημερών ο πρώην υπουργός Οικονομικών κ. Ι. Παπαντωνίου. «Είμαστε αισιόδοξοι για τη νίκη του Ολάντ και εκφράζουμε αλληλεγγύη για την Ελλάδα» είπε με νόημα ο κ. Φαμπιούς, ο οποίος είναι ένας από τους βασικούς διαμορφωτές μιας νέας γαλλικής πρωτοβουλίας για τη ριζική ανασυγκρότηση της ευρωζώνης, η οποία εκφράζεται από τους Σοσιαλιστές, αλλά υποστηρίζεται από την πλειονότητα της γαλλικής ελίτ η οποία συνασπίζεται γύρω από τον Ολάντ έχοντας συνθηκολογήσει με το γεγονός ότι ο κ. Νικολά Σαρκοζί, ιδίως μετά το «φιλί του θανάτου» της κυρίας Ανγκελα Μέρκελ («Θα πάω στο Παρίσι για να βοηθήσω τον Νικολά»…), είναι σχεδόν ξοφλημένος.

Είναι απολύτως σαφές για όσους συνομιλούν με προσωπικότητες και πολιτικούς χωρών της ευρωζώνης, πλην της Γερμανίας και των ολίγων δορυφόρων της, ότι η εξελισσόμενη ελληνική κοινωνική και οικονομική τραγωδία δεν οφείλεται στην… «απουσία μεταρρυθμίσεων», αλλά στο γεγονός ότι η λειτουργία του ευρώ δεν μπορεί να υποστηρίξει σε καιρό κρίσης τη διακρατική και διατραπεζική αλληλεξάρτηση που η ίδια δημιούργησε την εποχή της «φούσκας». Η γαλλική ελίτ συνειδητοποιεί ότι αν δεν αλλάξει η ευρωζώνη τότε η δίνη χρέους θα καταπιεί όχι μόνο τη Μαδρίτη, τη Ρώμη και τη Λισαβόνα, αλλά ακόμη και το Παρίσι, με αποτέλεσμα είτε το ευρώ να διαλυθεί σαν πυρηνική έκρηξη είτε να καταλήξουμε όλοι «ανεπαισθήτως» να δεχόμαστε ταπεινωτικές εντολές από το Βερολίνο για να γίνουμε «Λετονίες» και «Βουλγαρίες». Με τις παραπάνω απόψεις δεν διαφωνούν (αποφεύγουν όμως να δημοσιοποιήσουν τη συμφωνία τους και να τη μετατρέψουν σε πολιτική διεκδίκηση) έλληνες πολιτικοί, όπως η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου, ο κ. Στ. Δήμας, ο κ. Δ. Αβραμόπουλος, ο κ. Π. Ευθυμίου, ο κ. Κ. Τασούλας, ο κ. Κ. Αρβανιτόπουλος. Οπως εκτιμά ο κ. Παπαντωνίου, ο οποίος πλην του κ. Φαμπιούς συνάντησε στο Παρίσι και τον πρώην πρωθυπουργό κ. Λιονέλ Ζοσπέν και τον κ. Μισέλ Σαπέν, οικονομικό σύμβουλο του Ολάντ και μελλοντικό υπουργό Οικονομικών, η κυβερνώσα ελίτ της Γαλλίας επιδιώκει την ανατοποθέτηση της χώρας στην ευρωζώνη έτσι ώστε να αποκατασταθεί η ισορροπία ισχύος ανάμεσα στο Παρίσι και στο Βερολίνο και να διασωθεί η γαλλική ερμηνεία για το «ευρωπαϊκό κεκτημένο». Σε ανάλογο κλίμα ήταν και η προ εβδομάδων συνάντηση σε εστιατόριο του Παρισιού της κυρίας Βάσως Παπανδρέου με τον κ. Ζακ Ντελόρ, ο οποίος δεν δίστασε να πει κοφτά ότι αν δεν αλλάξει η ευρωζώνη, τότε θα διαλυθεί. Οι Σοσιαλιστές διεκδικούν τη θεσμοθέτηση του ευρωομολόγου κρατικού χρέους ως βασική προϋπόθεση για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, χωρίς την οποία η χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας θα στερέψει με αποτέλεσμα να εγκλωβίσει μικρές και μεγάλες χώρες σε φαύλους κύκλους ύφεσης, λιτότητας, πιστωτικής ασφυξίας και εσωτερικής υποτίμησης αντίστοιχους με τον ελληνικό. Η Γαλλία ασφαλώς χρειάζεται συμμαχίες και γι’ αυτό πολλαπλασιάζονται εσχάτως τα ραντεβού γάλλων ισχυρών με πολιτικούς άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Κατά συνέπεια η 6η Μαΐου, ημερομηνία του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών, ενδέχεται να αποδειχθεί περισσότερο καθοριστική για την τύχη της Ελλάδας απ’ όσο οι ελληνικές εκλογές, όπου τα δύο μεγάλα κόμματα, παγιδευμένα στη θέση υπερασπιστών της γερμανικής αφήγησης περί ενός άχρηστου ελληνικού λαού, δεν αναμένεται να αποσπάσουν ποσοστά που εγγυώνται σταθερότητα και εμπιστοσύνη στην εφαρμογή ενός προγράμματος η οποία υπό συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής διάλυσης δεν μπορεί παρά να είναι ανέφικτη.
Συνομιλητές του «Βήματος της Κυριακής» που γνωρίζουν τι λέγεται για την Ελλάδα στη Wall Street και στο City του Λονδίνου διαβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει τραπεζίτης που να πιστεύει ότι η οικονομία θα ανταποκριθεί στο τοξικό μνημόνιο και προεξοφλούν αδυναμία ψήφισης νέων μέτρων στην Αθήνα, απροθυμία έγκρισης νέων πακέτων στο Βερολίνο, διπλό νόμισμα και στο τέλος δραχμή στις αρχές του 2013. Κατά συνέπεια, για τους ψυχρούς ρεαλιστές, αν υπάρχει ελληνική διάσωση, θα εμφανιστεί μέσω Γαλλίας.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ