Ως μήτρα πολιτικών εξελίξεων και αναδιατάξεων στο πολιτικό-κοινωνικό σκηνικό της χώρας φιλοδοξούν να λειτουργήσουν πρωτοβουλίες και ενώσεις προσωπικοτήτων οι οποίες δραστηριοποιούνται ολοένα και συχνότερα όσο βαθαίνει η κρίση που πλήττει τη χώρα. Ως η πλέον δραστήρια της περιόδου εμφανίζεται η πρωτοβουλία «Για την Ελλάδα τώρα!», η οποία συγκεντρώνει και το ενδιαφέρον πολιτικών προσώπων. Πρόταγμα της πρωτοβουλίας στην παρούσα συγκυρία είναι η διατήρηση της κυρίαρχης κατάκτησης της χώρας, η παραμονή της δηλαδή στην Ευρώπη και στην ΟΝΕ. Ζητούμενο για τη συνέχεια, η προώθηση των μεταρρυθμίσεων που θα διασφαλίσουν την επίτευξη του στόχου.

Στον πυρήνα της συζήτησης τίθεται το κρίσιμο ερώτημα της περιόδου: Πρέπει και μπορεί η κυβέρνηση υπό τον κ. Λ. Παπαδήμο να συνεχίσει και μετά το κλείσιμο των τρεχουσών εκκρεμοτήτων; Η απάντηση που δίνουν οι περισσότεροι από τους μετέχοντες στην πρωτοβουλία είναι πως ο σημερινός πρωθυπουργός θα πρέπει να στηριχθεί και να απαλλαγεί από τα πολιτικά βαρίδια που εμποδίζουν την επίτευξη των στόχων. Παρά ταύτα, η διαδικασία αυτή δεν είναι τόσο απλή ή κατ’ άλλους πολιτικά βιώσιμη.

Θα μπορούσε αυτή η κινητικότητα να σημάνει τη δημιουργία ενός «κόμματος Παπαδήμου», ενός σχηματισμού στήριξης δηλαδή του Πρωθυπουργού και εν συνεχεία διαμόρφωσης μιας πολιτικής ατζέντας που θα εκφράζει το εγχείρημα που βρίσκεται σήμερα σε εξέλιξη; Σύμφωνα με πληροφορίες, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δεν έχει καν ερωτηθεί από τους επίδοξους υποστηρικτές του για κάτι τέτοιο. Διαφαίνεται όμως ευκρινώς ότι πολλά από τα μέλη της πρωτοβουλίας και αρκετοί εκτός αυτής θα έβλεπαν ως θετική εξέλιξη την παράταση της θητείας της σημερινής κυβέρνησης αν αυτό σήμαινε πως θα προχωρήσουν οι κρίσιμες κατ΄ αυτούς μεταρρυθμίσεις.
Βάσει αυτών όσοι μετέχουν και εκείνοι που συζητούν «Για την Ελλάδα τώρα!» καλούνται πλέον να απαντήσουν και σε άλλα ερωτήματα: Θα μεταλλαχθεί αυτή η πρωτοβουλία σε κόμμα; Ποιος θα μπορούσε να είναι ο ηγέτης του; Ποιοι θα συμμετέχουν σε αυτό; Και εν τέλει, σε τι χρόνο τοποθετείται η εκδήλωση όλων αυτών των εξελίξεων;Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία αποτελεί μετεξέλιξη του πάλαι ποτέ φιλόδοξου αλλά εν τέλει βραχύβιου «Κοινωνικού Συνδέσμου». Εκεί είχαν συναντηθεί πρόσωπα όπως οι κκ. Αρ. Δοξιάδης, Απ. Δοξιάδης, Ι. Στουρνάρας και Γ. Φλωρίδης. Εν τέλει απέμεινε μόνος ο κ. Φλωρίδης, καθώς φάνηκε ότι οι προσεγγίσεις και στρατηγικές πολιτικών και μη πολιτικών προσώπων ήταν ασύμπτωτες.
Στη μετεξελιγμένη πρωτοβουλία «Για την Ελλάδα τώρα!» συναντώνται πλέον πρόσωπα όπως ο κ. Αρ. Δοξιάδης και άλλοι από τον «Κοινωνικό Σύνδεσμο» αλλά και η πανεπιστημιακός κυρία Βάσω Κιντή, προερχόμενη από τη Δημοκρατική Αριστερά, από όπου αποχώρησε προσφάτως. Ανοιχτές είναι όμως οι γραμμές επικοινωνίας και συνεννόησης με άλλες πρωτοβουλίες όπως η «Ενωση Πολιτών», στην οποία δραστηριοποιούνται μεταξύ των άλλων οι καθηγητές κκ. Ν. Μουζέλης και Λ. Τσούκαλης, ο κ. Η. Μόσιαλος κ.ά. Κατά καιρούς με την Ενωση αυτή έχει συνεργαστεί και ο στενός σύμβουλος του Πρωθυπουργού κ. Γ. Παγουλάτος.
Κάποιοι εξ αυτών είτε συνεργάστηκαν είτε στήριξαν στο παρελθόν τον κ. Κ. Σημίτη. Οι διασυνδέσεις αυτές οδήγησαν πολλούς και στο βεβιασμένο συμπέρασμα περί νέας δραστηριοποίησης του πρώην πρωθυπουργού, ο οποίος την προηγούμενη Δευτέρα στο Βερολίνο εξέφρασε την άποψη πως «θα έλθει κάτι άλλο» στη θέση του ΠαΣοΚ, συμπληρώνοντας πως αυτό θα είναι αποτέλεσμα «εσωτερικής δυναμικής» και όχι έξωθεν πιέσεων.
Σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον διοργανώθηκε την προηγούμενη Κυριακή εκδήλωση στην Παλαιά Βουλή με συντονιστή τον κ. Ν. Αλιβιζάτο και ομιλητές την κυρία Αννα Διαμαντοπούλου, τον κ. Κ. Χατζηδάκη και τους κκ. Λ. Τσούκαλη και Ι. Μπουτάρη.
Τι ενώνει όλους αυτούς; Απάντηση επιχείρησε να δώσει εν όψει της εκδήλωσης ο κ. Αρ. Δοξιάδης, ο οποίος σε αρθρογραφία του σημείωσε πως, αφενός, «βλέπουμε να συγκλίνουν σε κοινούς στόχους, κοινές πρακτικές και παρόμοια επιχειρήματα ακροδεξιοί, πολαννεοδημοκράτες, βαθυπασόκοι, συριζαίοι και παμίτες» και, αφετέρου, «βλέπουμε επίσης να συγκλίνει σε κοινή αμηχανία, αδράνεια και κατάθλιψη η πλειονότητα του πολιτικού προσωπικού και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης, που καταλαβαίνουν πόσο επικίνδυνο είναι το φαιοκόκκινο μέτωπο για τη στοιχειώδη λειτουργία της οικονομίας και των θεσμών, για να μην καταρρακωθούν έστω τα εισοδήματα που υπάρχουν σήμερα και η σχετική δημοκρατική ομαλότητα και πάμε σε πολύ πιο βαθιά φτώχεια και αυταρχισμό».
Σε ό,τι αφορά τη μετεξέλιξη αυτής της πρωτοβουλίας σε κόμμα η κυρία Κιντή επιβεβαιώνει πως η συζήτηση είναι υπαρκτή. Τονίζει όμως πως, αν προκύψει κάτι τέτοιο, θα είναι απόρροια των εξελίξεων και των συνθηκών που θα διαμορφωθούν έτσι κι αλλιώς σε σύντομο χρονικό διάστημα στη χώρα. «Δεν είμαστε πολιτικός φορέας που δρα συντεταγμένα και με βάση κάποιους κανόνες. Προς το παρόν εκφράζουμε συγκεκριμένες θέσεις και απόψεις και πιστεύουμε ότι σε πολλούς πολιτικούς χώρους υπάρχουν πρόσωπα που έχουν τις δικές μας ανησυχίες» σημειώνει η κυρία Κιντή.

Ζητείται αλλαγή πλεύσης
Η «ευελφάλεια» και η «σκοτεινή πλευρά της Μεταπολίτευσης»

Πολιτικά στελέχη ενός χώρου που κινείται στα όρια μεταξύ Κεντροδεξιάς και μεταρρυθμιστικής Αριστεράς φαίνεται πως είναι πρόθυμα να συναντηθούν – αναλόγως και των εξελίξεων των επομένων εβδομάδων και μηνών. Σε αυτά συγκαταλέγονται μέχρι στιγμής (και με βάση τις δημόσιες τοποθετήσεις τους είναι από τα πιο ενεργά) πρόσωπα όπως η κυρία Διαμαντοπούλου και ο κ. Ι. Ραγκούσης.

Η κυρία Α. Διαμαντοπούλου περιγράφει στις ομιλίες και στις συζητήσεις της τον πολιτικό αυτόν χώρο ως σύνθεση του «ριζοσπαστικού Κέντρου και της υπεύθυνης Αριστεράς». Και εκτιμά ότι αυτό το φάσμα ιδεών στη σημερινή συγκυρία δεν βρίσκει πολιτική έκφραση. Η ίδια ετοιμάζεται να τοποθετηθεί πολιτικά με αυτό το σκεπτικό και στην εσωκομματική διαμάχη που αναμένεται να εκδηλωθεί στο ΠαΣοΚ. Εντός των ημερών αναμένεται να δημοσιοποιήσει τη δική της πολιτική πλατφόρμα, την οποία και θα υποστηρίξει στην πορεία προς την ανάδειξη νέου αρχηγού. Σε αυτό το πλαίσιο, πληροφορίες αναφέρουν ότι είτε θα διεκδικήσει η ίδια την ηγεσία είτε θα προθυμοποιηθεί να στηρίξει όποιον την υιοθετήσει. Η ίδια πάντως επιβεβαιώνει ότι είναι πρόθυμη να κάνει αυτή τη συζήτηση και εκτός ΠαΣοΚ, εξ ου και καλλιεργεί τις σχέσεις με πρωτοβουλίες όπως η «Για την Ελλάδα τώρα!».

Η κυρία Διαμαντοπούλου μιλάει για την «Ατζέντα 2020», με βασικές προτεραιότητες την ασφάλεια και σταθερότητα εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την εργασία και την κοινωνική συνοχή. Μέχρι στιγμής έχει μιλήσει συγκεκριμένα για τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις μεταφράζοντας το αγγλικό flexicurity σε «ευελφάλεια» (ευελιξία και ασφάλεια). Τάσσεται αναφανδόν υπέρ της επικράτησης επιχειρησιακών συμβάσεων.

Σε ό,τι αφορά τον κ. Ραγκούση, αίσθηση προξένησε η δήλωσή του την προηγούμενη Τρίτη, όταν έπειτα από την καταψήφιση της ρύθμισης για τα φαρμακεία στη Βουλή τόνισε μεταξύ των άλλων: «Αποτελεί δικό μου αναφαίρετο δικαίωμα να μην επιθυμώ πλέον την ταύτιση με τους φορείς της αντίληψης της σκοτεινής πλευράς της Μεταπολίτευσης, η οποία όποτε τα δύο τελευταία χρόνια επικράτησε στην κυβέρνηση, στην αντιπολίτευση και στο Κοινοβούλιο εμπόδισε την Ελλάδα να πράξει το αυτονόητο και σε τελική ανάλυση το κοινωνικά δίκαιο, με αποτέλεσμα να βαλτώσει η οικονομία στην παρατεταμένη αβεβαιότητα».

Ο χρονισμός των επόμενων πρωτοβουλιών είναι, το μεγάλο ερώτημα της περιόδου. Η απάντηση στο πώς και πότε θα εκδηλωθεί μια νέα πολιτική κίνηση δίνεται από κάποια πολιτικά πρόσωπα και τοποθετείται στην ημερομηνία ψήφισης της δανειακής σύμβασης. «Εκεί θα κληθούν όλοι να τοποθετηθούν στο ερώτημα “Ελλάδα του ευρώ” ή “Ελλάδα της δραχμής”».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ