Πολιτική πίεση προς το ΚΚΕ από τη μια, μέσω επίθεσης φιλίας, και προς τη Δημοκρατική Αριστερά του Φ. Κουβέλη, μέσω κριτικής για θολές θέσεις γύρω από το μνημόνιο αλλά και για τις επαφές με τον κ. Κ. Σημίτη, ασκεί, συστηματικά πλέον, ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλ. Τσίπρας. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, με αυτή την τακτική, θέλει να κάνει πιο ηχηρό τον στόχο της συνεργασίας των αντιμνημονιακών δυνάμεων, που όπως λέει ο κ. Τσίπρας, δεν είναι πολιτικό παιχνίδι, αλλά «στρατηγική απέναντι σε μια ιστορική ευθύνη».
Ωστόσο, ο κ. Τσίπρας έκανε ένα πιο μεγάλο βήμα δείχνοντας ότι το μέτωπο που οραματίζεται είναι ανοιχτό και σε πολίτες και σε πολιτικές συλλογικότητες που αποστασιοποιούνται όχι μόνο από το ΠΑΣΟΚ αλλά και από τη ΝΔ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην πολιτική εκδήλωση της Νέας Σμύρνης, σημείωσε ότι
«εμείς δεν βάζουμε αριστερόμετρο. Χωράει όποιος χωρίς μισόλογα στρατεύεται στην υπόθεση ανατροπής των μνημονίων».
Συμπλήρωσε: «Χαιρετίζουμε τους πολίτες αλλά και τις πολιτικές συλλογικότητες που αποστασιοποιούνται από τα δυο κόμματα εξουσίας και ιδίως από το ΠΑΣΟΚ και ανακοινώνουν τη συμπαράταξή τους με το συμμαχικό σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ».
Εχοντας να αντιμετωπίσει διαφωνίες εντός του ΣΥΝ (Αριστερό Ρεύμα) και άλλων σχημάτων του ΣΥΡΙΖΑ για τη συνεργασία με ορισμένα στελέχη του αντιμνημονιακού ΠΑΣΟΚ, όπως πρόσφατα με την Κοινωνική Αριστερά (πασοκογενείς, συνδικαλιστές κυρίως) υπεραμύνεται των επιλογών αυτών, σε όλους τους τόνους, απορρίπτοντας τη λογική του
«αριστερόμετρου» και των
«πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων «.Παράλληλα, το ηγετικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ, και ιδίως του ΣΥΝ, έχει χαράξει τη γραμμή της επίμονης προσέγγισης στο ΚΚΕ, προβάλλοντας ότι διείδε στην ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κυρίας
Αλέκας Παπαρήγα, κατά τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2012, μια ελαφρά στροφή στη ρητορική της.
Ηταν ο κ. Ν. Βούτσης, περιφερειακός σύμβουλος Αττικής και μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ, που διατύπωσε δημοσίως αυτή την παρατήρηση (8 Δεκεμβρίου), και λίγες ημέρες αργότερα, ο κ. Τσίπρας την προέβαλλε από το βήμα της πολιτικής εκδήλωσης του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι «ίσως με αυτό τον τρόπο η κυρία Παπαρήγα να επιχειρεί να ανοίξει μαζί μας έναν ιδιότυπο προγραμματικό διάλογο». Ετσι, στο δικό του μονόλογο, απευθυνόμενος προς το ΚΚΕ, το… καθησύχασε ότι δεν ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ να αυτοδιαλυθεί το ΚΚΕ ή να αλλάξει τις θέσεις του ή να συγχωνευθεί μέσα στο αντιμνημονιακό μέτωπο, αλλά ενότητα στη δράση «ακόμη και την εκλογική συμπαράταξη αλλά όχι την άρση της αυτονομίας του καθενός».
Πάντως, από τον «Ριζοσπάστη της Κυριακής» (11.12.2011) το μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ κ. Μάκης Μαΐλης σε άρθρο του με τίτλο «Ανανέωση χωρίς κριτική» έκανε μια αναδρομή της πολιτικής και των απόψεων του χώρου της ανανεωτικής αριστεράς, τα τελευταία είκοσι χρόνια, υπενθυμίζοντας, όπως σημειώνει, «ότι η «ανανέωση» πάντα έκρυβε με τη ρητορική της το παλιό εκείνο που εξυπηρετούσε το καπιταλιστικό σύστημα. Το απέδειξε η ζωή σε δεκάδες περιπτώσεις. Το απέδειξε και η πορεία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και της νεοσύστατης, πλην γνωστής και μη εξαιρετέας ΔΗΜΑΡ, μιας μικρογραφίας του «καλού» ΠΑΣΟΚ».
Και συμπληρώνει: «Ας ελπίσουμε ότι η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δε θα πει, για άλλη μια φορά, ότι το ΚΚΕ την κατηγορεί αδίκως, όπως υποστήριξαν το ΚΚ και η Ενωμένη Αριστερά Ισπανίας, παρότι είναι τμήματα του λεγόμενου «Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» και έχουν αποδεχτεί τη διαφύλαξη των «αρχών της ΕΕ». Τα γεγονότα είναι αναμφισβήτητα». Επίσης, τονίζει ότι «συνεχίζουν να προβάλλουν τη στρατηγική της κεντροαριστεράς ως εναλλακτική φιλολαϊκή λύση και απάντηση στην κρίση. Σε αυτό το αντιλαϊκό σενάριο καλούν και το ΚΚΕ να συμπράξει, στο πλαίσιο του λεγόμενου αντιμνημονιακού μετώπου…».
Οξύνονται οι σχέσεις με τη ΔΗΜΑΡ
Στην άλλη πλευρά της όχθης, ο κ. Αλ. Τσίπρας ασκεί κριτική στη ΔΗΜΑΡ χωρίς όμως να κόβει τις «γέφυρες» , όπως ζητούν ανοιχτά στελέχη του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, για συνεργασία σε ένα αντιμνημονιακό μέτωπο. Όπως έλεγε κορυφαίο στέλεχος από το επιτελείο του κ. Τσίπρα, η τακτική που ακολουθεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στον κ. Κουβέλη εκφράζει την προσπάθεια «πολιτικής πίεσης για να ξεκαθαρίσει τη στάση του, επισημαίνοντάς του ότι δεν υπάρχουν περιθώρια να μην τοποθετείται με σαφήνεια στα ζητήματα του μνημονίου και ότι δεν είναι δυνατόν να εμφανίζεται ότι έχει διαφορές με την αριστερά και την ίδια ώρα να είναι σε συνεννόηση με το χώρο του σημερινού ΠΑΣΟΚ».
Άλλωστε και ο κ. Τσίπρας , αναφερόμενος στον κ. Κουβέλη λέγοντας:
«Την περίοδο της κρίσης που η κοινωνία στενάζει και λαός μας υποφέρει, μας απαντά ότι δεν μπορεί να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με όλους εμάς αλλά μπορεί να βρίσκεται στις ίδιες εκδηλώσεις με τον κ. Σημίτη και να δηλώνει ότι στόχος του είναι η μετεκλογική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ».Πάντως, υπάρχουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που ζητούν από την ηγεσία τους να πάψει πλέον να περιλαμβάνει τη ΔΗΜΑΡ στις δυνάμεις με τις οποίες μπορεί να συγκροτηθεί το αντιμνημονιακό μέτωπο με αριστερό πρόσημο. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτό ζήτησαν ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και στέλεχος του ΣΥΝ κ. Τάσος Κουράκης και το μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ κυρία Ελευθερία Χατζηγεωργίου, οι οποίοι σε άρθρο τους στην «Αυγή της Κυριακής» (11.12.2011), με τίτλο «Επιτέλους να τελειώνουμε με την κεντροαριστερά», σημειώνουν ότι «η ΔΗΜΑΡ σε αυτή τη φάση προσπαθεί να παίξει πολιτικό ρόλο ως το μαξιλαράκι του ΠΑΣΟΚ, που θα συγκρατήσει τον κόσμο του στο ευρύ και θολό πλαίσιο της κεντροαριστεράς, συμβάλλοντας στη διάσωση του ΠΑΣΟΚ».
Αλ. Αλαβάνος: Αν δεν υπάρξει συνεργασία, στη βάση προγράμματος, δεν θα μετέχει στις εκλογές
Την ίδια ώρα, αίσθηση προκάλεσε η δήλωση του κ.
Αλ. Αλαβάνου στο ραδιοσταθμό «Στο Κόκκινο» (11.12.2011) ότι αν δεν υπάρξει πλατιά συνεργασία, με αρχές και πρόγραμμα που δεν θα περιορίζεται στο »αντιμνημονιακό» πλαίσιο, δεν θα συμμετέχει στις εκλογές.
Η συνεργασία αριστερών και ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων δεν πρέπει να στηρίζεται μόνο σε αντιμνημονιακή βάση, φέρνοντας σαν παράδειγμα ότι και η ΝΔ έλεγε ότι ήταν αντιμνημονιακή, σημείωσε. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να γίνει πάνω σε αρχές, σε ένα πρόγραμμα, θα πρέπει, να απαντηθούν, όπως είπε ο κ. Αλαβάνος, ερωτήματα όπως μέσα στο ευρώ η όχι και γιατί, εθνικοποίηση τραπεζών η όχι, σχεδιασμός για την οικονομική ανασυγκρότηση ή όχι κ.ά.