Η συμβολή του Λεωνίδα Κύρκου στην διαμόρφωση των «Στόχων του Έθνους», τους οποίους εκπόνησε με την έναρξη της μεταπολίτευσης το ΚΚΕ Εσωτερικού, ήταν καθοριστική. Ο ίδιος επαιρόταν για το προγραμματικό αυτό κείμενο, τους στόχους και τα οράματα που έθετε για την μεταδικτατορική Ελλάδα.
Επρόκειτο επί της ουσίας για την προσαρμογή στα ελληνικά δεδομένα των ιδεών του «ευρωκομμουνισμού» και διακήρυττε την πανεθνική ενότητα για μια καινούργια δημοκρατική προοπτική μέσα από τον εκσυγχρονισμό και την ανανέωση της εθνικής μας ζωής, αλλά και της ίδιας της Αριστεράς ώστε να μπορέσει και η ίδια, παρά τα βαθειά τραύματα της διάσπασης του κομμουνιστικού κινήματος το 1968 (12η Ολομέλεια του ΚΚΕ) και τις οξύτατες ιδεολογικές και πολιτικές συγκρούσεις, «να καταστεί αποτελεσματικό όργανο της μεγάλης δημοκρα¬τικής μεταλλαγής που χρειάζεται η χώρα», όπως αναφερόταν.
Για την κομμουνιστική αριστερά, ωστόσο, οι «Στόχοι του Έθνους» ήταν το επιστέγασμα της «ταξικής συνεργασίας». Στο πνεύμα του προγραμματικού αυτού πλαισίου, διαμορφώθηκε η πολιτική της ΕΑΔΕ, της Εθνικής Αντιδικτατορικής Δημοκρατικής Ενότητας, της οποίας περιεχόμενο ήταν ο αποκλεισμός τυχόν παλινόρθωσης της δικτατορίας και η δημιουργία μιας ευρείας συνεργασίας με πνεύμα ομοψυχίας από την Αριστερά μέχρι και την αντιχουντική Δεξιά. Είχε προηγηθεί άλλωστε η θετική ανταπόκριση στο «πείραμα Μαρκεζίνη», την λεγόμενη «φιλελευθεροποίηση» του χουντικού καθεστώτος, την οποία πρόλαβαν οι εξελίξεις –η εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Στους «Στόχους του Έθνους» αναγνωριζόταν η εξαιρετικά διχαστική κατάσταση στο κομμουνιστικό κίνημα της χώρας, ωστόσο, θεωρείτο ότι «επειδή υπάρχουν κρίσιμα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, ολοφάνερη είναι η ανάγκη και η απαίτηση του Λαού να βρουν οι δυνάμεις της Κομμουνιστικής Αριστεράς, και ευρύτερα, την κοινή γλώσσα για να αντιμετωπίσουν μαζί, μέσα απ’ την ενότητα στη δράση -την πιο απλή, δηλαδή, μορφή ενότητας-, τα μεγάλα προβλήματα αυτής της ώρας». Αυτός ήταν και ο άξονας της πολιτικής που ακολούθησε το ΚΚΕ Εσ., το οποίο τάχθηκε υπέρ της ανασύστασης της ΕΔΑ, που προωθούσε ο Ηλίας Ηλιού, ως «συμμαχίας των δυνάμεων της Αριστεράς -μαρξιστικής και μη», ενώ εμφανιζόταν έτοιμο να καθίσει γύρω από ένα τραπέζι «για να λυθούν από κοινού όλα αυτά τα προβλήματα».
Παράλληλα, πάντως, εξέπεμπε μήνυμα και πέραν της μαρξιστικής αριστεράς, όπως το επελαύνων ΠαΣοΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.
«Διαμορφώνονται ρεύματα που εμπνέονται από αριστερές ιδέες και προβάλλουν με ριζοσπαστικές τάσεις στην πολιτική σκηνή της πατρίδας», αναφερόταν στο κείμενο και υπογραμμιζόταν ότι: «Το ΚΚΕ (εσ.) απλώνει το χέρι προς όλες αυτές τις δυνάμεις με σκοπό την εξασφάλιση μιας πλατύτερης συνεργασίας τους, στη βάση των κοινών προγραμματικών τους σημείων για το σήμερα και για το αύριο της πατρίδας μας. Δεν τις βλέπει αυτές τις δυνάμεις σαν ανταγωνιστικές. Εφόσον υπάρχουν και επηρεάζουν μάζες, αντανακλούν τάσεις της ελληνικής κοινωνίας που είναι απαραίτητο να συνυφανθούν σε μια κοινή πορεία».
Υπέρ των ευρύτερων συγκλίσεων και συνεργασιών δεν έπαψε να τάσσεται ο Λεωνίδας Κύρκος μέχρι τέλους. Όπως έλεγε στο «Βήμα της Κυριακής» τον περασμένο Απρίλιο σε συνέντευξή του «απαιτείται ένα νέο εθνικό όραμα που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση και σχηματικά θα το ονόμαζα “Οι στόχοι του Έθνους Νο 2”».
Την Τετάρτη η πολιτική κηδεία του Λεωνίδα Κύρκου
Η πολιτική κηδεία του ιστορικού ηγέτη της ανανεωτικής αριστεράς, Λεωνίδα Κύρκου, θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη στις 17:00 το απόγευμα από το πρώτο νεκροταφείο Αθηνών. Η σορός του θα βρίσκεται στο χώρο τέλεσης των πολιτικών κηδειών από τις 12:00 το μεσημέρι.
Κατόπιν επιθυμίας του εκλιπόντος, μοναδικός ομιλητής θα είναι ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτης Κουβέλης.
Η οικογένεια του Λ.Κύρκου παρακαλεί αντί για στεφάνια να ενισχυθούν η «Διεθνής Αμνηστία» και το «Χαμόγελο του Παιδιού».
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο – ντοκουμέντο του ΚΚΕ Εσωτερικού
