Το ενδεχόμενο εμπλοκής στις χρηματοδοτήσεις προς την Ελλάδα ανησυχεί όλο και περισσότερο τις Βρυξέλλες μετά την κοινή ομολογουμένως διαπίστωση ότι από τις σημερινές συναντήσεις κορυφής των ελληνικών κομμάτων στην Αθήνα δεν προέκυψαν ενδείξεις ευρύτερης πολιτικής συνοχής στη χώρα. Ο κίνδυνος της εμπλοκής αφορά, όχι τόσο την επόμενη δόση των δανείων της ευρωζώνης προς την Ελλάδα, όσο την ενδεχόμενη επιμήκυνση και μετά το 2012 της στήριξης της ελληνικής οικονομίας για την παροχή της οποίας θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως κάποιες από τις χώρες του ευρώ θα θέσουν ως όρο την πολιτική συναίνεση, έναντι του μνημονίου, στην Ελλάδα. Τα πράγματα περιπλέκονται και από το γεγονός ότι το ΔΝΤ έχει αποσαφηνίσει πως, σε ότι το αφορά, για να παράσχει εφεξής οποιασδήποτε μορφής ενίσχυση προς την Ελλάδα, θα πρέπει να έχει διασφαλίσεις πως για τους επόμενους δώδεκα μήνες η χώρα θα είναι σε θέση να ανταποκρίνεται σε όλες τις οικονομικές της υποχρεώσεις. Προϋπόθεση που χωρίς την περαιτέρω ενίσχυση από την ευρωζώνη, σήμερα δεν πληρούται. Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι προς το παρόν η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε ένα φαύλο κύκλο
Για να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος οι πάντες αναμένουν από την Ελλάδα τρία, κατά βάση, πράγματα. Το πρώτο είναι η απόλυτη εξειδίκευση των μέτρων που απαιτούνται για να κλείσει το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας στο 7,5% του ΑΕΠ το 2011 και να συνεχισθεί η αποκλιμάκωσή του τα επόμενα χρόνια.Το δεύτερο αφορά τη μορφή, το περιεχόμενο και τις αρμοδιότητες που θα έχει ο οργανισμός (ή οι οργανισμοί) που θα αναλάβουν τις αποκρατικοποιήσεις και την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου. Το τρίτο αιτούμενο είναι η πολιτική συναίνεση.
Ως προς το ζήτημα της πολιτικής συναίνεσης υπάρχουν όλο και περισσότερες ενδείξεις ότι χώρες όπως η Γερμανία, η Ολλανδία, η Φινλανδία κ.α. θα θέσουν ως όρο για να παράσχουν πρόσθετη βοήθεια προς την Ελλάδα (δηλαδή πρόσθετα δάνεια) την παροχή διαβεβαιώσεων από όλες τις εν δυνάμει κυβερνητικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας ότι συμφωνούν ξεκάθαρα «με τους στόχους και τις πολιτικές» του μνημονίου. Η επιχειρηματολογία που κατά πάσα πιθανότητα θα προβάλλουν οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών είναι πως δεν μπορούν να ζητήσουν από τα κοινοβούλιά τους να εγκρίνουν την περαιτέρω οικονομική ενίσχυση μιας χώρας στην οποία δεν υπάρχουν εγγυήσεις ότι το χρηματοδοτούμενο πρόγραμμα εξόδου από την κρίση θα τηρηθεί, ανεξαρτήτως του κόμματος που κυβερνά. Θα προβάλουν επίσης το επιχείρημα ότι η πρόσθετη χρηματοδότηση θα συνοδευτεί με ένα πρόγραμμα του οποίου η ημερομηνία λήξεως υπερβαίνει το 2013 ( οπότε λήγει το υπάρχον) και συνεπώς θα αφορά οπωσδήποτε και την κυβέρνηση που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές στην Ελλάδα, όποτε και αν αυτές προκηρυχθούν.
Το ενδεχόμενο πρόκλησης πρόωρων εκλογών στην Ελλάδα, δεν φαίνεται να ανησυχεί ιδιαίτερα τα ηγετικά κλιμάκια των Βρυξελλών όπου δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν πως «ίσως έτσι ξεκαθαρίσουν καλύτερα τα πράγματα». Σε περίπτωση πρόωρων εκλογών στην Ελλάδα θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα συμβεί αυτό που συνέβη με την Πορτογαλία, όπου οι Βρυξέλλες απέρριψαν το κατά τα άλλα εύλογο πολιτικώς αίτημα της διαπραγμάτευσης του μνημονίου με το κόμμα που θα επικρατήσει στις εκλογές και απαίτησαν την εκ των προτέρων προσυπογραφή του μνημονίου από όλα τα πορτογαλικά «κόμματα εξουσίας».
