Με το βλέμμα περισσότερο στην οικονομία και λιγότερο στο Κυπριακό διεξάγονται αυτή την Κυριακή 22 Μαϊου οι βουλευτικές εκλογές στη Μεγαλόνησο. Ο φόβος ότι η συνέχιση της κρίσης στην Ελλάδα θα μπορούσε να πλήξει τις κυπριακές τράπεζες και μέσω αυτών την κυπριακή οικονομία εμφανίζεται ενισχυμένος. Ωστόσο, με τη νέα τριμερή για το Κυπριακό «προ των πυλών», εντός του Ιουνίου, η καταγραφή δυνάμεων αποκτά τη δική της σημασία.

Το ανατολίτικο παζάρι για τον Πρόεδρο της Βουλής
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ο κεντροδεξιός Δημοκρατικός Συναγερμός (ΔΗΣΥ) του κ. Ν. Αναστασιάδη διατηρεί ελαφρύ προβάδισμα έναντι του κομμουνιστικού ΑΚΕΛ και υπάρχει το ενδεχόμενο να ανατραπεί η απόλυτη ισοπαλία που υπάρχει αυτή τη στιγμή μεταξύ των δύο κομμάτων στη Βουλή (έχουν από 18 έδρες). Σε αυτή την περίπτωση, ο κ. Αναστασιάδης θα κινηθεί λογικά προς τη διεκδίκηση της Προεδρίας της Δημοκρατίας το 2013.

Παράλληλα, φαίνεται ότι το ΑΚΕΛ μαζί με το Δημοκρατικό Κόμμα (ΔΗΚΟ) του πρώην προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου αδυνατούν να εξασφαλίσουν την απαραίτητη πλειοψηφία για να εκλέξουν Πρόεδρο της Βουλής – αξίωμα ισχυρό στο κυπριακό πολιτικό σκηνικό – λόγω και της ελαφράς αποδυνάμωσης του ΑΚΕΛ. Η ανανέωση όμως της θητείας του κ. Μ. Κάρογιαν στην Προεδρία της Βουλής, αλλά και η φιλοδοξία του κ. Μ. Κυπριανού, σημερινού υπουργού Εξωτερικών, να διεκδικήσει την Προεδρία το 2013, αποτελούν συνεκτικούς αρμούς στη συνεργασία ΑΚΕΛ – ΔΗΚΟ. Αν η δύναμη του κυβερνητικού συνασπισμού μειωθεί, μπορεί να αρχίσουν οι μετατοπίσεις και ο πολιτικός χάρτης να αλλάξει.

Οι φόβοι για ντόμινο από την ελληνική κρίση
Η αποδυνάμωση του ΑΚΕΛ δεν οφείλεται μόνο στο ότι μία λύση του Κυπριακού δεν ήρθε γρήγορα – παρά τις αρχικές προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν. Εχει σχέση και με τη χειροτέρευση της κατάστασης της κυπριακής οικονομίας και ιδιαίτερα την έκρηξη της ανεργίας που για ένα κομμουνιστικό κόμμα συνιστά αποξένωση από το παραδοσιακό ακροατήριό του. Η κυβέρνηση προσπάθησε να απαντήσει σε όλα αυτά με κινήσεις όπως π.χ η ενεργειακή συνεργασία με το Ισραήλ μέσω… Λεβιάθαν (του γνωστού κοιτάσματος φυσικού αερίου).

Μεγάλος είναι όμως και ο φόβος που προκαλούν τα σενάρια που συζητούνται περί αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Και αυτό διότι οι κυπριακές τράπεζες έχουν μεγάλα ανοίγματα τόσο στα ελληνικά ομόλογα όσο και στον δανεισμό στον ελληνικό ιδιωτικό τομέα. Μία ελληνική αναδιάρθρωση θα σήμαινε μεγάλες απώλειες για τα τραπεζικά χαρτοφυλάκια και αυτό θα είχε ως συνέπεια να εμπλακεί στο θέμα η κυβέρνηση για να τις στηρίξει – με ό,τι αυτό θα σήμαινε για την οικονομική της ισχύ.

Το Κυπριακό
Το αποτέλεσμα των εκλογών (όπως και εκείνων στην Τουρκία) αναμένει και ο διεθνής παράγοντας προκειμένου να «πατήσει το γκάζι» για την επίλυση του Κυπριακού. Αν και ουδείς το παραδέχεται δημοσίως, έχει τεθεί ξεκάθαρο χρονοδιάγραμμα για ολοκλήρωση της διαδικασίας. Αυτό δεν είναι άλλο από την έναρξη της κυπριακής προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) το δεύτερο εξάμηνο του 2012.

Με δεδομένη την επικράτηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, θα αυξηθούν οι πιέσεις να υπάρξει ταχεία πρόοδος σε πτυχές όπως η διακυβέρνηση και το περιουσιακό, ενώ ο σκοπός φαίνεται ότι είναι η σύγκληση πολυμερούς διάσκεψης για το εδαφικό και στην ασφάλεια. Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι – μουν θα έχει νέα τριμερή συνάντηση με τον Πρόεδρο κ. Δ. Χριστόφια και τον τουρκοκύπριο ηγέτη Ντερβίς Ερογλου στις 6 Ιουνίου στη Νέα Υόρκη και από εκεί θα αρχίσει να τρέχει ο τελικός σχεδιασμός.

Η Αθήνα παρακολουθεί διακριτικά τις εξελίξεις, αλλά στον διεθνή παράγοντα διαμορφώνεται η άποψη ότι αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία για λύση του Κυπριακού. Διαφορετικά, ίσως πρέπει να αρχίσουν να εξετάζονται άλλες λύσεις, όπως ένα «βελούδινο διαζύγιο».