Ωδινεν όρος και έτεκε μυν. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μετά από κυοφορία μερικών μηνών, έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα τις προτάσεις της για το πώς θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν από το 2014 και μετά μεγάλα έργα υποδομών στην Ευρώπη μέσω της έκδοσης ομολογιακών δανείων υπό την εγγύηση της ΕΕ.Επί της ουσίας πρόκειται για διεθνή δάνεια, με άρωμα ευρωομολόγων. Και αυτό διότι, σε αντίθεση με τα όσα είχε εισηγηθεί προ ετών ο κ Ζακ Ντελόρ, με βάση τις σημερινές προτάσεις της Επιτροπής δεν θα προσφεύγει η ίδια η ΕΕ στο διεθνή δανεισμό ως οντότητα, αλλά θα ενισχύει επενδυτικά σχέδια, τρόπον τινά ως τριτεγγυητής. Επιδίωξη δηλαδή των Βρυξελλών δεν θα είναι να εξεύρει, για λογαριασμό όλων των κρατών μελών, χρήματα «σε καλή τιμή», αλλά να διευκολύνει τους θεσμικούς επενδυτές να επενδύσουν σε έργα πανευρωπαϊκού ενδιαφέροντος με μικρότερο κίνδυνο.
Η διευκόλυνση αυτή θα παρέχεται μέσω καλύτερης χρήσης των πόρων που έχουν ήδη στη διάθεσή τους τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Το μέγεθος των διευκολύνσεων που θα παρασχεθούν θα εξαρτηθεί εν πολλοίς από τη συμφωνία που θα υπάρξει για τους κοινοτικούς πόρους από το 2013 ως το 2020, με τη Γερμανία να εμφανίζεται – και σε αυτή την περίπτωση, εξαιρετικά συγκρατημένη. Από την άλλη πλευρά βέβαια, κοινοτικοί παράγοντες υπογράμμιζαν με έμφαση ότι με τις προτάσεις που υπέβαλε η Επιτροπή κινήθηκε για μια ακόμη φορά στη λογική των ευρωομολόγων, μια λογική που ως σήμερα κάθε άλλο παρά ήταν αποδεκτή στην ΕΕ.Ήδη η λογική αυτή έχει εισαχθεί στην άντληση πόρων για λογαριασμό της Ιρλανδίας, κάτι που σημαίνει ότι ο ευρωομολογιακός δανεισμός, σε πείσμα πολλών παραγόντων του Βερολίνου, δεν αποτελεί πλέον ταμπού στην ΕΕ.
Συνεχίζονται οι διαβουλεύσεις
Στο μεταξύ συνεχίσθηκαν χθες στις Βρυξέλλες οι διαβουλεύσεις των κρατών μελών της ευρωζώνης για τη μορφή και το περιεχόμενο της οικονομικής διακυβέρνησης. Οι Βρυξέλλες, δηλαδή οι πρόεδροι της ΕΕ και της Επιτροπής κκ Χέρμαν βαν Ρομπάϊ και Ζοσέ Μπαρόζο, θέλοντας εμφανώς να διαδραματίσουν το ρόλο του διαιτητή ανάμεσα στο γαλλογερμανικό άξονα και τις άλλες χώρες της ευρωζώνης, πρότειναν κάποιες «ελαφρύνσεις» στις προτάσεις που από κοινού έχουν υποβάλλει το Βερολίνο και το Παρίσι. Συγκεκριμένα πρότειναν:
– Αντί της πλήρους κατάργησης των τιμαριθμικών προσαρμογών των μισθών στις χώρες της ευρωζώνης, τη συνάρτησή τους με τα επίπεδα της παραγωγικότητας
– Αντί της υποχρεωτικής συνταξιοδότησης στα 67 έτη σε όλες τις χώρες, την εξάρτηση της ηλικίας συνταξιοδότησης από τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων
– Αντί της έγγραφής της υποχρέωσης για δημοσιονομική σταθερότητα στα Συντάγματα των μελών της ευρωζώνης, την αναζήτηση άλλων μορφών νομικής δέσμευσης.
Οι διαβουλεύσεις επί των προτάσεων αυτών θα συνεχισθούν τις επόμενες μέρες με αντικείμενο όχι μόνο την οικονομική διακυβέρνηση αλλά και τους όρους λειτουργίας του μόνιμου μηχανισμού για την αντιμετώπιση των κρίσεων που θα τεθεί σε λειτουργία από το 2013 και μετά. Για τη γερμανική πλευρά είναι σαφές ότι όσο μεγαλύτερες είναι οι δεσμεύσεις για δημοσιονομική και οικονομική σταθεροποίηση που θα αναλάβουν οι χώρες του ευρώ, τόσο ευρύτεροι θα είναι οι πόροι και ο χαρακτήρας του μόνιμου ευρωμηχανισμού. Η Γερμανία αναμένεται να εμμείνει σε αυτή τη διασύνδεση ως το τέλος των διαπραγματεύσεων. Χθες πάντως ο αρμόδιος για τα οικονομικά ζητήματα Επίτροπος κ. Ολι Ρεν δεν απέρριψε το ενδεχόμενο να ελαφρυνθεί το επιτόκιο δανεισμού της Ιρλανδίας (σ.σ. κάτι που ασφαλώς θα έχει επιπτώσεις και στον ελληνικό δανεισμό) τονίζοντας όμως ότι προέχει η σταθερότητα στη ζώνη του ευρώ.
