Εναντίον της σύστασης Εξεταστικής Επιτροπής για την οικονομία τάσσεται ο υπουργός Εθνικής Αμυνας κ.

Ευ. Βενιζέλος και προτιμά, όπως λέει, αντί Εξεταστικής Επιτροπής, μια κοινοβουλευτική διακομματική επιτροπή «η οποία θα αναλύσει τι συνέβη στο παρελθόν και θα μελετήσει τις προτάσεις για την οικονομία στο μέλλον». Οι εξεταστικές επιτροπές άλλωστε δεν προσέφεραν τίποτε στο παρελθόν, κάθε κόμμα βγάζει το δικό του πόρισμα και δεν γίνεται ποτέ πραγματική συζήτηση για το τι συνέβη και φθάσαμε στο χείλος του γκρεμού. Με τη διακομματική επιτροπή ο κ. Βενιζέλος θέτει όλα τα κόμματα προ των ευθυνών τους και για το πώς φθάσαμε σε αυτή την κατάσταση αλλά και για το πώς θα ξεφύγουμε από τούνελ της παρ’ ολίγον χρεοκοπίας. Αλλωστε ο υπουργός θέτει ως πρώτη προτεραιότητα να διαφυλαχθεί η εθνική και κοινωνική συνοχή «ως ελάχιστο πατριωτικό καθήκον», ζητεί να υπάρξει πολιτική συναίνεση και όχι «διευθέτηση» μεταξύ των κομμάτων και αγωνίζεται μαζί με άλλους συναδέλφους του για «να αποβάλουμε την αίσθηση ότι είμαστε μια μονοκομματική, συμβατική κυβέρνηση του ΠαΣοΚ» λέει σε συνομιλία που είχε με «Το Βήμα». «Είμαστε μια κυβέρνηση που διαχειρίζεται καταστάσεις εθνικής κρίσης».

Ο κ. Βενιζέλος αρνείται κατηγορηματικά ότι λειτουργεί μέσα στο κόμμα «ομάδα» ή «τάση» ή έστω «δίκτυο» το οποίο πρόσκειται σ’ αυτόν και ενεργεί πάντοτε με γνώμονα την ενότητα του κόμματος: «Παρ’ ότι ήμουν αντίπαλος το 2007 με τον κ. Γ. Παπανδρέου, ωστόσο τον στήριξα με στόχο να διασφαλισθεί η ενότητα του κόμματος». Ποτέ όμως δεν αρνήθηκε ότι συναντάται συχνά με συναδέλφους υπουργούς και βουλευτές για πολιτικές συζητήσεις. Το δήλωσε άλλωστε προς άρση κάθε παρεξηγήσεως και δημοσίως. Τίποτε εν κρυπτώ, συμπληρώνουν οι συνεργάτες του, που σημειώνουν ότι ο κ. Βενιζέλος με τη στήριξη που παρείχε στον κ. Παπανδρέου «συνέβαλε στην ωρίμανση του πολιτικού προφίλ του ΠαΣοΚ ως ικανότερου κόμματος για να κυβερνήσει έναντι της ανεπάρκειας της κυβέρνησης του κ. Καραμανλή».

«Μου ζήτησε να αναλάβω το υπουργείο Εθνικής Αμυνας και το έπραξα.

Μπορέσαμε εν μέσω οικονομικής κρίσης να εξοικονομήσουμε το 2010 από τις εξοπλιστικές δαπάνες 1,6 δισ. ευρώ, όσο δηλαδή υπολογίζονται οι περικοπές από τις συντάξεις. Το 2011 θα εξοικονομήσουμε άλλα 500 εκατ. ευρώ, δηλαδή συνολικά 2,1 δισ. ευρώ». Θεωρεί ότι το μνημόνιο είναι το «δικαιοκρατικό θεμέλιο» του δανείου αλλά δεν συνιστά το «συνολικό εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης».

Αλλαγές στις συμβάσεις

για τα εξοπλιστικά

Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας σπανίως το τελευταίο διάστημα παραχωρεί συνεντεύξεις ούτε προαναγγέλλει τις αποφάσεις του, μερικές από τις οποίες είναι αρκετά σημαντικές, αφού αφορούν την παραπομπή όλων των γκρίζων θεμάτων που βρέθηκαν στον Εισαγγελέα ή στο ΣΔΟΕ. Παρακολουθεί την εξέλιξή τους και απέφυγε ως τώρα να υπογράψει οποιαδήποτε σύμβαση για προμήθεια οπλικών συστημάτων, πλην αυτής των υποβρυχίων, «κατάλοιπο παλαιότερης συμφωνίας», όπως λέει, την οποία όμως φρόντισε να περάσει από τη Βουλή ώστε να γίνει νόμος του κράτους. Ολες οι συμβάσεις για τα εξοπλιστικά προγράμματα θα περνούν εφεξής από τη Βουλή, προαναγγέλλει. Και, το σημαντικότερο, με νόμο που έχει ήδη ετοιμάσει καταργεί μια κι έξω το αμαρτωλό καθεστώς των αντισταθμιστικών οφελών (offsets).

«Από τους υπαλλήλους

εξαρτάται το δάνειο»

Δεν κάνει, ούτε καν σκέφθηκε ποτέ να κάνει, «εσωκομματική αντιπολίτευση» λέει. Φαίνεται να έχει ένα πολύ καλό επίπεδο προσωπικής συνεργασίας με τον Γ. Παπανδρέου. Αποτρέπει μάλιστα όσους τον πλησιάζουν για να εκφράσουν παράπονα, γκρίνια ή έστω κατηγορίες εναντίον κυβερνητικών στελεχών. Και για όσους επιπλέον διαμαρτύρονται για την τρόικα και για τους… υπαλλήλους της που επισκέπτονται υπουργεία και συχνά κάνουν και «συστάσεις» σε υπουργούς ή ακόμη και σε κόμματα απαντά με χιούμορ: «Και εγώ κάποτε αποκαλούσα κάποιους υπαλλήλους. Ε, λοιπόν, αυτούς τους υπαλλήλους της τρόικας πρέπει τώρα να τους δεχόμαστε και να συνομιλούμε μαζί τους γιατί από αυτούς εξαρτάται η ομαλή καταβολή των δόσεων του δανείου των 110 δισ. ευρώ».

Στο ερώτημα αν υπάρχει έξοδος από την οικτρή οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα ο κ. Βενιζέλος απαντά απερίφραστα «ναι», φτάνει, όμως, όπως συμπληρώνει, «να μπορούμε να διαφυλάττουμε και να κεφαλαιοποιούμε τις θυσίες, να τις μετατρέπουμε σε εφαλτήριο για μια επάνοδο όχι στις αγορές αλλά στην αισιοδοξία και στη δυναμική που δικαιούται η χώρα». Αλλά για να γίνουν όλα αυτά ο υπουργός θέτει επτά προϋποθέσεις, με σημαντικότερη την «ηθική ισορροπία των μέτρων», όπως αποκαλεί την κοινωνική δικαιοσύνη που πρέπει να έχουν τα σκληρά μέτρα που επιβάλλονται: «Να ξέρει ο πιο αδύνατος ότι ο πιο ισχυρός πληρώνει περισσότερα, ότι μετέχει. Και αυτό δεν το καταφέρνουμε πάντα γιατί πιο εύκολα συλλαμβάνεις τον μικρό ή τον μεσαίο και πιο δύσκολα τον μεγάλο και τον ισχυρό» παραδέχεται. Επιπλέον θέτει ως προϋπόθεση να διαφυλαχθεί η εθνική και κοινωνική συνοχή ως ελάχιστο πατριωτικό καθήκον.

«Η στρατηγική του φόβου

δεν οδηγεί πουθενά»

Μια άλλη σημαντική προϋπόθεση για την έξοδο της χώρας από την κρίση ο υπουργός Αμυνας θεωρεί την πολιτική συναίνεση: «Οταν λέω πολιτική συναίνεση δεν εννοώ διακομματική διευθέτηση. Δεν εννοώ απλή συνεννόηση μεταξύ του ΠαΣοΚ, της ΝΔ, του ΚΚΕ και των άλλων κομμάτων. Ομιλώ για μια άλλου τύπου πολιτική, έναν πολιτικό λόγο με ειλικρίνεια, που απευθύνεται στην κοινωνία, που αφορά τη σχέση μεταξύ πολιτείας και κοινωνίας. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί με μοχλό τη στρατηγική της συσπείρωσης και της ελπίδας και όχι τη στρατηγική του φόβου. Γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι η στρατηγική του φόβου δεν οδηγεί πουθενά».

«Η Νέα Δημοκρατία είναι εκτός θέματος»

Εν μέσω οικονομικής κρίσης, με τα spreads να εκτοξεύονται και πάλι στα ύψη, ο κ. Βενιζέλος, όπως σημειώνει, αντιλαμβάνεται ότι απαραίτητη για την επιβίωση της χώρας είναι η πολιτική συναίνεση, θέμα στο οποίο συνεχώς επανέρχεται, αλλά δεν διστάζει να επιτεθεί εναντίον της ΝΔ και του προέδρου της κ. Αντ. Σαμαρά: «Η Νέα Δημοκρατία φοβούμαι ότι είναι εκτός θέματος. Εχει ο κ. Σαμαράς την αίσθηση ότι βρισκόμαστε στις παραμονές μιας εναλλαγής και ότι έρχεται ξανά η Νέα Δημοκρατία στα πράγματα, να σώσει τη χώρα, αυτή την αίσθηση σου δίνει. Αυτό όμως είναι μια προσέγγιση εκτός τόπου και χρόνου». Και πώς αντιλαμβάνεται όμως τη συναίνεση; «Μιλώ για άλλου τύπου πολιτική. Δεν αντιδικούμε με τη ΝΔ. Αν κανείς πιστεύει ότι το θέμα μας είναι η σχέση ΠαΣοΚ – ΝΔ, είναι βαθιά νυχτωμένος και υποτιμούμε και τους εαυτούς μας και τη νοημοσύνη μας. Δεν σώζεται έτσι η πατρίδα».

Επείγει

η «αναθεώρηση»

των κομμάτων

Για τον κ. Βενιζέλο, η «αναθεώρηση» των κομμάτων προηγείται της αναθεώρησης του Συντάγματος και εξηγεί: «Πρέπει να βάλουμε το δάχτυλό μας επί τον τύπον των ήλων του προβλήματος της διακυβέρνησης. Για τα προβλήματα του συστήματος διακυβέρνησης δεν φταίει το Σύνταγμα. Φταίνε τα κόμματα. Το ανοιχτό κόμμα, το δημοκρατικό κόμμα, το συλλογικό, το αποκεντρωμένο, το κόμμα που έχει θεσμική λειτουργία και συνείδηση των θεσμικών πολιτειακών υποχρεώσεών του είναι η λυδία λίθος για τα πάντα» λέει και αναφέρεται εμμέσως πλην σαφώς σε θέματα εσωκομματικής δημοκρατίας: «Δεν μπορείς να έχεις αποκέντρωση του κράτους αν προηγουμένως δεν έχεις αποκέντρωση του κόμματος». Θέμα το οποίο συνδέει και με τον σταυρό προτίμησης.

Ο κ. Βενιζέλος συμφωνεί με την κατάργηση του σταυρού προτίμησης, με την προϋπόθεση όμως ότι «θα έχεις λειτουργία του κόμματος, θεσμική, ελεγχόμενη». Ο τρόπος λειτουργίας του κόμματος, σημειώνει, αντανακλά στον τρόπο λειτουργίας της Βουλής και στον τρόπο λειτουργίας της κυβέρνησης. Ακόμη και στον τρόπο λειτουργίας των πανεπιστημίων, γι’ αυτό και προτείνει η αλλαγή σε αυτά να αρχίσει με την εκούσια απομάκρυνση των κομμάτων από τα πανεπιστημιακά πράγματα.