Για πρώτη φορά στα χρόνια της κρίσης Ελληνας υπουργός Οικονομικών συναντά τον Γερμανό ομόλογό του Σόιμπλε στο Βερολίνο, χωρίς να προβεί σε πραγματικό, ή, το κυριότερο, συμβολικό λύγισμα της πλάτης.
Αυτό συνέβη χθες στο Βερολίνο με τον Γιάννη Βαρουφάκη κι αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε αν μη τι άλλο να ευχαριστεί όλους τους Ελληνες μετά από τις χιλιάδες αδιέξοδες υποκλίσεις που έχουν προηγηθεί…
Η στάση του ίδιου του Τσίπρα στα ταξίδια του και η γραμμή των υπουργών του είναι εθνική.
Ταυτόχρονα όμως, η αρχική αισιοδοξία όσων πίστευαν ότι ο ενθουσιασμός του εκλογικού αποτελέσματος και του κλίματος των πρώτων ημερών ήταν αρκετά, έχει ήδη υποχωρήσει. Αυτή τη στιγμή το κλίμα αυτό έχει εξανεμιστεί και η σκληρή πραγματικότητα έχει επικρατήσει.
Αλλά προσοχή: όποιος από την κυβέρνηση ή από οποιοδήποτε άλλη πλευρά φανταζόταν πώς με μια μεγάλη εκλογική νίκη στην Αθήνα θα άλλαζε η στάση της Γερμανίας, ήταν και είναι εκτός πραγματικότητας.
Ηταν δεδομένο και το είχαμε πει ατέλειωτες φορές και πριν τις εκλογές και μετά: το Βερολίνο όχι απλώς δεν επρόκειτο να αλλάξει στάση από αυτές τις εξελίξεις, αλλά, αντιθέτως, θα γινόταν πιο αδιάλλακτο, όπως και συνέβη. Ηταν δεδομένο ότι οι Γερμανοί δεν θα έκαναν όχι εκατοστό, αλλά ούτε χιλιοστό πίσω: το είπαμε πολλές φορές.
Όμως το ίδιο ακριβώς πρέπει να κάνει τώρα και η Ελλάδα: να μην κάνει βήμα πίσω, ούτε πόντο.
Ακόμα κι αν έχει την πρόθεση για κάτι τέτοιο, δηλαδή για να περιορίσει λίγο τις θέσεις της, αυτό δεν είναι ακόμα η ώρα για να γίνει: είναι πάρα πολύ νωρίς να συμβεί.
Η πραγματική πίεση δεν έχει καν αρχίσει. Αν από τώρα η χώρα δείξει σημάδια συμβιβασμού και υποταγής, το αποτέλεσμα θα είναι να βρεθεί πολύ σύντομα εκεί που ήταν πριν τις εκλογές, δηλαδή στο διαβόητο email Χαρδούβελη.
Ας το κοιτούν συνεπώς όλοι κι ας το διαβάζουν συνεχώς ξανά και ξανά για να θυμούνται που θα οδηγήσει μια υποχώρηση, ειδικά αν γίνει τώρα.
Είναι λοιπόν μονόδρομος: οφείλουμε να αντέξουμε.
