Όλοι εμείς οι αθεράπευτα ηλίθιοι (άντε μην το πω αλλιώς!) που εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε τα κρατικά μέσα μαζικής μεταφοράς αγοράζοντας μηνιαίες κάρτες, βιώνουμε φέτος ένα πραγματικό όργιο καταλήστευσής μας λόγω των αλλεπάλληλων –και με το αζημίωτο γι’ αυτούς– αρνήσεων μιας μειοψηφίας δικτατορίσκων του κρατικού συνδικαλισμού να τιμήσουν ένα ακριβοθώρητο, πλέον, προνόμιο που τους έχει (ενδεχομένως μάλιστα μη-αξιοκρατικώς) παραχωρηθεί από την πολιτεία: να έχουν τη δυνατότητα να εργάζονται!
Επειδή, όμως, κι εμείς οι υπόλοιποι που υφιστάμεθα την σαδιστική επαναστατική γυμναστική τους είμαστε –όσοι ακόμα είμαστε– εργαζόμενοι, και τα 45 euros μηνιαίως της προπληρωμένης καρτο-κοροϊδίας τους δεν μας περισσεύουν (για να μην συνυπολογίσω και τα συχνά αναγκαία έξοδα μίσθωσης ιδιωτικών μεταφορικών μέσων), καλό θα ήταν η πολιτεία να κάνει για μια φορά, επιτέλους, το αυτονόητο: να μας αποζημιώσει για μία, έστω, από τις αμέτρητες φορές που είδαμε τα ακριβοπληρωμένα αυτά παλιόχαρτα με τις υπογραφές και τις φωτογραφίες μας να χάνουν de facto την χρηστική τους αξία!
Για να μην πλατειάζω: Η κάρτα «απεριορίστων διαδρομών» (sic) του Φεβρουαρίου να πωληθεί σε σημαντικά μειωμένη τιμή με την απλή επίδειξη του κουπονιού του Ιανουαρίου (όσοι δεν διαθέτουν το κουπόνι θα καταβάλλουν, φυσικά, το πλήρες αντίτιμο της κάρτας). Κατά τα λοιπά, τα όψιμα και επιλεκτικά ενεργοποιημένα «φιλεργατικά» ανακλαστικά των δύο τρίτων των πολιτικών δυνάμεων της συγκυβέρνησης υπέρ των απεργών των ΜΜΜ, προκαλούν θυμηδία –αν όχι οργή– στους απόκληρους και τους μη-προνομιούχους της κοινωνίας: τους άνεργους που πρέπει καθημερινά να «οργώνουν» την πόλη αναζητώντας δουλειά, τους μικρο-συνταξιούχους που δεν τους περισσεύει ούτε ευρώ για ταξί, τους χαμηλόμισθους του ιδιωτικού τομέα που κάνουν οικονομία ακόμα και στο φαΐ της οικογένειας για να περισσέψουν τα χρήματα για την fucking την κάρτα (ελπίζω οι μαθητές μου να μη διαβάζουν σήμερα το «Βήμα»!)…
Πλανάστε κύριοι της «πεφωτισμένης» αριστεράς αν νομίζετε ότι η μνήμη όλων των ανωτέρω είναι βραχεία!
