Καθώς η ποδοσφαιρική ΑΕΚ βυθίζεται στην οικονομική ανυπαρξία, στο μυαλό μας έρχονται τα λάθη και οι χαμένες ευκαιρίες. Για τα περισσότερα από αυτά ευθύνονται, ασφαλώς, οι επιλογές των μεγαλομετόχων. Αλλά κι εμείς οι φίλαθλοι δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών! Το 2005, η σκληροπυρηνική οργάνωση οπαδών “Original 21” απέτρεψε την είσοδο στον σύλλογο (αρχικά, μέσω της Ερασιτεχνικής) του Δημήτρη Μελισσανίδη, σε μια εποχή που το ενδιαφέρον του εφοπλιστή για τα πράγματα της ΑΕΚ ήταν ιδιαίτερα «ζεστό».
Στο τέλος του 2011, εκδηλώθηκε ενδιαφέρον για την ΠΑΕ από τον Τουρκικό οικονομικό κολοσσό Sabanci Holding, προσέκρουσε όμως στις αντιτουρκικές ιδεοληψίες μεγάλης μερίδας φιλάθλων της ΑΕΚ, και το θέμα (που θα ήταν σωτήρια λύση για τον σύλλογο) δεν προχώρησε… Επειδή τα γεγονότα του 2011 ήρθαν ξανά στην επικαιρότητα με μια πρόσφατη συνέντευξη πρώην τεχνικού διευθυντή της ΑΕΚ, σκέφτηκα να παρουσιάσω στο αναγνωστικό κοινό του «Βήματος» ένα χρονογράφημά μου που δημοσιεύθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2011 στην «Ελευθεροτυπία». Μια μεταφυσική προσέγγιση σε ένα ζήτημα που προκάλεσε υπερβολικές αντιδράσεις, με ζημιωμένη –ως συνήθως- την ίδια την ΑΕΚ…
Ακολουθεί το άρθρο (με μικρές βελτιωτικές παρεμβάσεις): Η ευαισθησία που επέδειξαν πρόσφατα οι φίλοι της ΑΕΚ απέναντι στην φημολογούμενη εμπλοκή Τούρκων επιχειρηματιών στα διοικητικά του συλλόγου, είναι κατανοητή, με βάση τους ιστορικούς συμβολισμούς που ο σύλλογος αυτός φέρει. Βέβαια, αυτή δεν είναι η πρώτη απόπειρα εισόδου ξένων επενδυτών στην ΑΕΚ. Ποιος δεν θυμάται τους Άγγλους της ENIC που ανέλαβαν τα ηνία της ΠΑΕ το 1997 και έμειναν στο τιμόνι –με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- έως την «μεταπολίτευση» του Θεμιστοκλή Νικολαΐδη… Ακούγεται φυσιολογικό, ίσως, ότι οι περισσότεροι φίλαθλοι της Αθηναϊκής ομάδας αποδέχθηκαν την Αγγλική «κατοχή» με πολύ μεγαλύτερη ευκολία απ’ ό,τι την προοπτική μιας Τουρκικής παρουσίας στη μετοχική σύνθεση της ΑΕΚ.
Η διαφορά προφανώς ανάγεται στις ιστορικές προσφυγικές ρίζες του συλλόγου: σύμφωνα με την κρατούσα αντίληψη, δεν είναι διανοητό η «Ένωση», που γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες μιας εθνικής καταστροφής, να διοικείται από τους απογόνους των ίδιων των «εχθρών» που την προκάλεσαν! Εν τούτοις, με την προβοκατόρικη νοοτροπία που με διακρίνει, σκέφτηκα να ζητήσω και τη γνώμη ενός παλιού πρόσφυγα επί του θέματος, κάποιου που είχε ζήσει την εθνική τραγωδία από κοντά. Και μάλιστα, ενός ανθρώπου που δεν ασχολήθηκε ποτέ του με το ποδόσφαιρο. Έτσι, η απάντηση που θα έπαιρνα θα ήταν καθαρά ιδεολογική, απαλλαγμένη από τυχόν υστερόβουλες οπαδικές σκοπιμότητες…
Ο εν λόγω πρόσφυγας ήρθε στην Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, κυνηγημένος από τους Τούρκους που είχαν σφάξει τον πατέρα και την αδελφή του, και είχαν λεηλατήσει και στη συνέχεια πυρπολήσει την οικογενειακή τους επιχείρηση. Κρυβόταν επί μήνες στα βουνά και τρεφόταν με ό,τι μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου, μέχρι να καταφέρει να περάσει με ασφάλεια τα Ελληνοτουρκικά σύνορα… Είναι απίστευτο, αλλά στα κάπου τριάντα χρόνια που πρόλαβα να τον γνωρίσω, δεν άκουσα μία φορά τον παππού μου να λέει κακή κουβέντα για τους Τούρκους! Τους θεωρούσε φίλους κι αδελφούς, και πίστευε πάντα πως άλλοι μας είχαν βάλει να φαγωθούμε, εξωθώντας την Ελλάδα με πλάνες υποσχέσεις σε πολεμική περιπέτεια και αφήνοντάς την μόνη στο τέλος.
Ποιοι ήταν αυτοί οι «άλλοι»; Ίσως το καταλάβετε αν σας πω πως δεν θυμάμαι ποτέ τον παππού μου να λέει σκέτα «η Αγγλία». Πάντα έβαζε και επιθετικό προσδιορισμό: «η (***) η Αγγλία»! Το εύκολο έργο της προφανούς ερμηνείας των αποσιωπητικών –με βάση το αρχαιότερο γνωστό επάγγελμα- αφήνεται στον αναγνώστη… Αν ζούσε, λοιπόν, ο παππούς μου το 1997, σίγουρα θα είχε επαναστατήσει ακούγοντας πως κάποιοι Άγγλοι επρόκειτο τότε να κάνουν κουμάντο σε μια Ελληνική ομάδα με προσφυγικές ρίζες. Τώρα, όσον αφορά την πιθανή γνώμη του για τους υποψήφιους Τούρκους επενδυτές που πρόσφατα ήρθαν στο φως της επικαιρότητας, τι να σας πω… Δεν είμαι βέβαιος, αν και μάλλον μπορώ να την μαντέψω! https://costas-sci.blogspot.gr/
