Σήμερα, στην Ελλάδα του παράλογου, βλέπουμε ότι το πολιτικό σκηνικό έχει αλλάξει ραγδαία. Όχι άδικα βέβαια αλλά το να αλλάζει κάνεις το ένα ψέμα με το άλλο δεν είναι συνετή πρακτική στις δύσκολες ημέρες που ζούμε. Τα μεγάλα κόμματα τις τελευταίες 4 δεκαετίες κατάφερναν εύκολα να υφαρπάξουν την ψήφο των Ελλήνων πολιτών, με υποσχέσεις για παροχές που τελικά απολάμβαναν ορισμένοι, η πλειοψηφία έπαιρνε ένα ξεροκόμματο και τα κόμματα άλλα τέσσερα χρόνια για να εφαρμόσουν το «Πρόγραμμα» τους το οποίο ήταν τόσο σύνθετο το οποίο για να δείξει καρπούς χρειάζονταν άλλα τέσσερα χρόνια.
Εγώ δεν μπορώ να ξεχάσω τους πολιτικούς διαλόγους στα παράθυρα του τύπου «που θα τα βρείτε τα λεφτά για τις παροχές;» από την «σοβαρή» αντιπολίτευση και την απάντηση «από την πάταξη της φοροδιαφυγής φυσικά και τον περιορισμό των δαπανών». Βέβαια τα χρόνια περνούσαν η φοροδιαφυγή ποτέ δεν πατάχθηκε τα έξοδα δεν περικόπηκαν ποτέ, το αντίθετο αυξήθηκαν και ο Ελληνικός λαός – ο οποίος δεν είναι χωρίς ευθύνη – παρέβλεπε το τι γινόταν και ότι το κράτος είχε πάψει να λειτουργεί με σκοπό μια θέση στον ήλιο δηλαδή το Δημόσιο και περιχαρακωνόταν γύρο από τα συμφέροντα του είτε ήταν συντεχνιακά είτε ήταν φορολογικά (δηλαδή την μη καταβολή φόρων).
Αυτά τα παιδία μεγάλωσαν έγιναν επαγγελματίες, γιατροί, δικηγόροι οι οποίοι θυμούνται με νοσταλγία τα παραμύθια που άκουγαν μικροί και την ψεύτικη ευημερία εκείνων των χρονών που βασιζόταν στα δανεικά. Ποιος δεν έχει ακούσει την φράση «επί Παπανδρέου μπήκε κόσμος στο Δημόσιο και φάγαμε ψωμάκι» ή «ο Παπανδρέου είχε αρχ… και οι ξένοι δεν του κουνιόντουσαν» ή το άλλο κλασικό «μια χούντα θα μας σώσει, η χούντα έδινε δάνεια και υπήρχε τάξη». ΕΡΩΤΗΣΗ:
Πως μπορείς τώρα να στερήσεις σε αυτόν το λαό απότομα τους μύθους και τα παραμύθια που τον γαλούχησαν από μικρό; ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν μπορείς. ‘Όλο αυτό το τέχνασμα του δικομματισμού γύρισε τώρα πίσω μπούμερανγκ. Ο κόσμος δεν θέλει να απεξαρτηθεί από τα παραμύθια παρόλο που οι περιστάσεις το απαιτούν, και κατά συνέπεια θα στραφεί στον επόμενο που θα του ψιθυρίσει στο αυτί λόγια γλυκά. Ποιο είναι το πρόβλημα σου; Είσαι δημόσιος υπάλληλος με γραμματικές γνώσεις Σχολαρχείου και σου έκοψαν τον μισθό; Ήρθες στο κατάλληλο μέρος.
Δίνουμε κατώτατο μισθό 1300 Ευρώ και σύνταξη στα 58. Είσαι επιχειρηματίας ή ελεύθερος επαγγελματίας και νιώθεις άσχημα που οι Γερμανοί σε λένε τεμπέλη και ότι δεν πληρώνεις τους φόρους σου; Ψηφίστε με και θα πιάσω από τον γιακά των κ. Φούρχτεν και την κ. Μέρκελ και θα τους πω «ποια νομίζεις ότι είσαι μ… χ…., δεν πληρώνω φράγκο και άμα δεν σα ‘ρέσει δεν θα σου δώσω από το πετρέλαιο που θα βγάλω από την ΑΟΖ.» Είσαι κάτοικος του κέντρου και φοβάσαι να κυκλοφορήσεις μετά τις έξι; Ψήφισε με και θα συντάξω τάγματα ασφαλείας με Μ16 και θα τους «επαναπατρίσω» όλους με τον ανώδυνο.
Τα σημερινά παιδία βλέπουν στην τηλεόραση τα ίδια που έβλεπε και η δική μας γενιά, αλλά με άλλους πρωταγωνιστές. Τώρα τα δυο κόμματα στον ρόλο του σοβαρού και υπευθύνου πολιτικού χώρου ρωτούν «Που θα τα βρείτε τα λεφτά;» , «Θα βγάλουμε πετρέλαιο, θα επαναδιαπραγματευθούμε το μνημόνιο, θα φύγουμε από την Ευρώπη, θα σταματήσουμε τις κρατικές σπατάλες, θα κάνουμε τα πάντα, θα κάνουμε τα πάντα, θα κάνουμε τα πάντα, ΘΑ…. ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΚΟΨΟΥΜΕ ΤΟ ΜΙΣΘΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΥΠΟΧΡΕΩΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΦΟΡΟΥΣ»
Μια νέα γενιά διαμορφώνεται στην ίδια φιλοσοφία με την προηγούμενη όταν βλέπει το παιδάκι τον μπαμπά του, να κλαίγετε που τον υποχρεώνει το κακό κράτος ή οι κακοί ξένοι να κόψει απόδειξη ή να πάει στην δουλεία του από τις 9:30 μέχρι τις 13:30 και να σερφάρει στο Ιντερνέτ ή να δει τηλεορασούλα ή να ακούσει ραδιοφωνάκι (γιατί η εποχή της εφημερίδας έχει παρέλθει) για λιγότερα χρήματα από ότι έχει συνηθίσει να παίρνει.
sto-parapente.blogspot.gr
