Πέρα από τον τραγέλαφο που διαδραματίστηκε τα τελευταία εικοσιτετράωρα με αποκορύφωση τα της Τετάρτης, το κυριότερο ζήτημα στο διακύβευμα της συναινετικής μεταβατικής κυβέρνησης υπήρξε το πρόσωπο του πρωθυπουργού. Χωρίς περιστροφές, είναι σαφέστατο ότι ο κ.Λουκάς Παπαδήμος ήταν η πλέον ενδεδειγμένη και ευοίωνη λύση, πάντοτε σε σχέση με τις διαμορφωθείσες συνθήκες. Ποιες είναι αυτές; Η καταλυτική διάρρηξη της εμπιστοσύνης των Ευρωπαίων εταίρων απέναντι στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, η βαθύτατη πολιτική κρίση με πλήρη απονομιμοποίηση του πολιτικού κόσμου στο λαό και η επιτακτική ανάγκη για άμεση εμπέδωση του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας.
Τα βασικά προσόντα του Λ.Παπαδήμου είναι κατ’ αρχάς οι επιστημονικές και επαγγελματικές περγαμηνές του. Είναι αναμφισβήτητα ένας άνθρωπος που γνωρίζει εξαιρετικά καλά τα οικονομικά και δη τα δημοσιονομικά αλλά και έχει βαθύτατη γνώση του τραπεζικού συστήματος, κάτι που είναι εξαιρετικά κρίσιμο για τον πρωθυπουργό που θα χειριστεί την διαδικασία του PSI. Με λίγα λόγια, ξέρει την γλώσσα των τραπεζιτών. Αυτό βέβαια κάνει κάποιους να τον κατηγορούν ως ακατάλληλο ακριβώς επειδή είναι «τραπεζίτης».
Εδώ όμως υπάρχει μια ουσιώδης ανακρίβεια. Δεν είναι τραπεζίτης, είναι κεντρικός τραπεζίτης, δηλαδή θεματοφύλακας της δημοσιονομικής πολιτικής ενός κράτους, κι από τους πλέον επιτυχημένους του είδους του. Καταλογίζουν ακόμη στον Λ.Παπαδήμο ότι είναι εκλεκτός των ηγετών της ΕΕ, και άρα τον παρουσιάζουν κάτι σαν «όργανο των Βρυξελλών». Φρονώ πως είναι εσφαλμένη αυτή η κρίση. Σαφώς είναι άνθρωπος που έχει επί χρόνια καθέξει ένα πολύ υψηλό και σημαντικό πόστο στην οικονομική ιεραρχία της ΕΕ. Αυτό τον καθιστά υποχείριο; Όχι. Γιατί είναι επαγγελματίας που έχει εργαστεί επί χρόνια και έχει ανελιχθεί αξιοκρατικά. Αυτή του η διαδρομή τον κάνει σεβαστό και εκτιμητέο τόσο στον κύκλο των ηγετών της Ευρώπης, όσο και στα ανώτατα κλιμάκια της Ευρ.Επιτροπής, της ΕΚΤ αλλά και του ΔΝΤ. Τι καταλληλότερο αυτήν ακριβώς την περίοδο, όταν έχει καίρια πληγεί το κύρος της χώρας και η αξιοπιστία του πολιτικού της κόσμου στα μάτια της πολιτικής και οικονομικής ηγεσίας της Ευρώπης;
Βρισκόμαστε σε περίοδο διαπραγμάτευσης και συνεφαρμογής αποφάσεων που κρίνουν το μέλλον της χώρας και του λαού και είναι απόλυτη ανάγκη η Ελλάδα να έχει καθαρό πρόσωπο και αξιόπιστη υπογραφή και ο νέος πρωθυπουργός μπορεί να το επιτύχει αυτό, στο διάστημα που θα εκπροσωπεί τη χώρα. Αν και φαίνεται παράξενο, στα συν του νέου πρωθυπουργού είναι το ότι δεν είναι πολιτικός. Γιατί εκ των πραγμάτων ένας πολιτικός έχει μια σειρά από περιορισμούς, που έχουν να κάνουν με το κομματικό περιβάλλον και συμφέρον, το πολιτικό κόστος και συχνά τους μικροπολιτικούς συσχετισμούς.
Αντίθετα ένας επαγγελματίας της μακροοικονομικής εφαρμογής, που παράλληλα είναι και αρκούντως στιβαρή προσωπικότητα ώστε να μην δέχεται να καπελώνεται από πολιτικούς ηγέτες και ηγετίσκους, είναι πρόσωπο πολύ καταλληλότερο για να επιτύχει την εσωτερική καταλλαγή και ενότητα και την εξωτερική αξιοπρέπεια και αξιοπιστία. Δεν έχει εκλεγεί από το λαό ο κ.Παπαδήμος, είναι αλήθεια. Αλλά η λαϊκή εντολή καίτοι προϋπόθεση δημοκρατικότητας δεν αποτελεί και εχέγγυο αποτελεσματικότητας. Δημοκρατικότητα έχει το νέο κυβερνητικό σχήμα γιατί έχει ευρύτατη στήριξη, ενώ αποτελεσματικότητα έχουμε να δούμε εδώ και χρόνια πολλά.
Απαραίτητη συνθήκη για την επιτυχία της νέας κυβέρνησης είναι οι αρχηγοί και τα επιτελεία των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων να αφήσουν τον άνθρωπο αυτόν να κάνει την δουλειά του. Να μην τον υποσκάψουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο για να αποκομίσουν κάποιο φτηνό μικροκομματικό όφελος. Η ώρα των εκλογών θα έρθει και θα έρθει σύντομα και ο ελληνικός λαός θα έχει την ευκαιρία να εκφραστεί ελεύθερα και – εύχομαι – νηφάλια. Ως τότε όμως η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί αποτελεσματικά αλλά και να επουλώσει όσο γίνεται πολιτικά και οικονομικά τραύματα. Εύχομαι και ελπίζω το καλύτερο και περιμένω να δω και να κρίνω την νέα κυβέρνηση και όσους οφείλουν να την στηρίζουν.
