Ο ΝΕΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ

Η στρατηγική της έντασης φαίνεται πως είναι κυρίαρχη πια στο κυβερνητικό στρατόπεδο.

Επιβεβαιώνεται καθημερινά από την ύψωση των τόνων, την επιθετικότητα των λόγων, τις αστήρικτες και αβάσιμες κατηγορίες εναντίον εφημερίδων, δημοσιογράφων και επιχειρηματιών, από την αυξανόμενη εν τέλει προσπάθεια σπίλωσης προσωπικοτήτων και δολοφονίας χαρακτήρων, όπως θα έλεγαν και οι επίσημοι προπαγανδιστές του κυβερνώντος κόμματος.

Προφανώς δεν αποδίδει η τρέχουσα επιχειρηματολογία για το τέλος των δεινών και την έξοδο από τα μνημόνια, οι πολίτες δεν πιστεύουν ότι τα βάσανα τελειώνουν, αλλά αντιθέτως συνεχίζουν να βιώνουν τις συνέπειες μιας αλλοπρόσαλλης πολιτικής που άλλα έλεγε, για αλλού πήγαινε και αλλού κατέληξε, χωρίς να είναι ικανή σήμερα να μεταφέρει τις αναγεννητικές προσδοκίες που χρειάζεται ο τόπος.

Κοινή είναι η πεποίθηση ότι ο λαός παραμένει δύσπιστος, η φθορά διευρύνεται και το ενδεχόμενο ανάταξης των κυβερνητικών δυνάμεων γίνεται ολοένα και δυσκολότερο.

Οσο λοιπόν η παραμονή στην εξουσία καθίσταται επισφαλέστερη τόσο αυξάνεται η πόλωση και επιλέγεται ο διχασμός ως μέσο πολιτικής άμυνας. Ολοι πλέον αντιλαμβάνονται ότι υπό το βάρος των παραπάνω συνθηκών επανέρχεται δριμύτερο το διχαστικό δόγμα «Ή εμείς ή αυτοί».

Αυτό άλλωστε δηλώνει και αυτό αναδεικνύει η εναγώνια προσπάθεια χάραξης νέων διαχωριστικών γραμμών και κατασυκοφάντησης των πάντων, ιδιαιτέρως όσων εκπροσωπούν την άλλη άποψη ή υπερασπίζονται τον άλλον δρόμο, πέρα από αυτόν που έχει χαράξει ο «μεγάλος τιμονιέρης».

Η αναδυόμενη σκανδαλολογία έχει ακριβώς αυτόν τον σκοπό. Να αποδώσει τους «άλλους» ως εχθρούς του λαού, ως εκπροσώπους των πλουσίων, ως εκφράσεις μιας διεφθαρμένης ελίτ, και να διεγείρει έτσι τα ταπεινότερα των ενστίκτων, όπως αυτά του μίσους, του φθόνου και της ανείπωτης εχθρότητας.

Ας γνωρίζουν ωστόσο ότι η ελληνική κοινωνία παραμένει κατά βάση ειρηνική.

Οι Ελληνες είδαν και απόειδαν. Εχουν πλέον εμπειρίες, γνώρισαν και μέτρησαν τους πάντες στον καιρό της μεγάλης κρίσης, μπορούν να διακρίνουν τους ψεύτικους και διχαστικούς λόγους από τους παραγωγικούς και τους ειρηνικούς.

Την προκοπή της χώρας αποζητούν οι πολίτες, την πρόοδο των ίδιων και των οικογενειών τους επιδιώκουν, ασφάλεια και κοινωνική ειρήνη διεκδικούν, αποστρέφονται τη ρητορική της έντασης, του μίσους και της παρεπόμενης βίας, που μόνο σκοτεινά μυαλά διεγείρει και ματωμένα χέρια κινητοποιεί.

Επειτα απ’ όσα μεσολάβησαν στα πολλά χρόνια της κρίσης, οι Ελληνες ζυγίζουν τα πάντα, ξέρουν πια πως οι λύσεις δεν προκύπτουν εξ αποκαλύψεως, ούτε έρχονται ως άλλο μάννα εξ ουρανού, δεν προκύπτουν από εύκολες και διχαστικές ρητορείες, παρά μόνο από ειλικρινείς, καλά οργανωμένες και άριστα σχεδιασμένες παραγωγικές προσπάθειες.

Και αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση της παρούσης περιόδου. Ολα τα άλλα είναι για τους φανατικούς και τους… καμμένους.