Μας αρέσει στους Ελληνες να κατηγορούμε τους πολιτικούς για ό,τι κακό μας συμβαίνει. Εχουμε κάθε λόγο να το κάνουμε. Η τελευταία περίοδος της Μεταπολίτευσης, που συνέπεσε με την κρίση, έκανε σε πολύ κόσμο πολύ κακό σε πολύ σύντομο χρόνο. Εχουμε έτσι κάθε δικαίωμα να κατηγορούμε αυτούς που διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας τα τελευταία χρόνια. Τα δικαιώματα όμως καλό είναι να συνοδεύονται και από υποχρεώσεις. Εχουμε λοιπόν την ελάχιστη υποχρέωση να προσπαθήσουμε εμείς να αλλάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο. Να σηκωθούμε από τον καναπέ ή το καφενείο και να τιμήσουμε το δημοκρατικό αγαθό της συμμετοχής. Να συνδιαμορφώσουμε το μέλλον μας, το μέλλον των παιδιών μας. Ειδικά όταν οι επιλογές από τις οποίες μπορούμε να διαλέξουμε τους εκπροσώπους μας δεν είναι όλες ίδιες. Οταν η επιλογή που θα κάνουμε μπορεί να καλυτερεύσει αισθητά και σε ορατό χρονικό διάστημα τη ζωή μας. Μια τέτοια μεγάλη ευκαιρία αποτελεί η περίπτωση των εκλογών της επόμενης Κυριακής για την ανάδειξη της ηγεσίας της Κεντροαριστεράς.
Στην πολιτική η χρονική στιγμή, η συγκυρία, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Και η ευκαιρία της επόμενης Κυριακής είναι ίσως μοναδική. Και αυτό γιατί οι επερχόμενες εκλογές στην Κεντροαριστερά αποτελούν ιστορική δυνατότητα να δημιουργηθεί ένας ισχυρός σοσιαλδημοκρατικός πόλος λογικής και μετριοπάθειας που τόσο χρειάζεται η χώρα σε καιρούς δύσκολους. Η ενδυνάμωση του πολιτικού αυτού χώρου μπορεί να συνεισφέρει αποφασιστικά στη δημιουργία συναινετικής πολιτικής κουλτούρας που τόσο έχουμε ανάγκη για να βγούμε από το τέλμα. Για να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες προκλήσεις του παρόντος και του μέλλοντος χωρίς να διαλυθεί η κοινωνία και χωρίς να αλληλοφαγωνόμαστε.
Για να αποκτήσουμε επιτέλους πολιτική σταθερότητα που θα φέρει ηρεμία, κοινωνική ειρήνη και επενδύσεις. Γιατί ο νέος πόλος της σοσιαλδημοκρατίας με ανθρώπινο πρόσωπο, καθαρό μυαλό και κοινή λογική, ο οποίος ευελπιστώ πως θα σχηματιστεί, θα αποτελέσει τη συνεκτική δύναμη που θα συμφιλιώσει στον απαραίτητο για την κατάστασή μας βαθμό όχι μόνο τις αντίρροπες πολιτικές δυνάμεις. Θα μονοιάσει, πιστεύω, ολόκληρες κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες που αλληλοκατηγορούνται και βρίσκονται στα όρια της αυτοδικίας για να εκτονώσουν το μένος που ακολούθησε την αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού.
Ευλόγως θα μπορούσε κάποιος να ρωτήσει από πού αντλώ την αισιοδοξία και δεν ασπάζομαι τη γνώμη αρκετών πως οι εκλογές της Κυριακής θα είναι «μια από τα ίδια». Μια άνευρη, δηλαδή, διαδικασία που αφορά μικρομεσαία κόμματα και βιλαέτια τα οποία ανταγωνίζονται για την εσωτερική νομή εξουσίας και το βόλεμα των μελών τους. Ο λόγος για τον οποίο δε συμμερίζομαι τη, δικαιολογημένη ενδεχομένως, απαισιοδοξία αρκετών είναι πολύ συγκεκριμένος. Είναι η συμμετοχή στη διαδικασία ανάδειξης ηγεσίας του Γιώργου Καμίνη. Τον Γιώργο δεν τον ήξερα πριν εκλεγούμε δήμαρχοι. Τον έμαθα, όμως, καλά από την εκλογή μας και μετά. Δουλέψαμε μαζί για τη δημιουργία του Δικτύου των Ανεξάρτητων Δημάρχων και κάναμε προτάσεις για θεσμικές αλλαγές σε όλο το εύρος των πολιτικών που αφορούν την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Με όλο τον σεβασμό στους υπόλοιπους υποψηφίους, είμαι πεπεισμένος πως ο Καμίνης είναι ο μοναδικός με τις απαραίτητες, για τη θέση που διεκδικεί, ικανότητες. Εχει τις δεξιότητες εκείνες που σε πρώτη φάση απαιτούνται για να αλλάξει το μέλλον του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου μεγεθύνοντας την επιρροή του. Σε δεύτερο χρόνο, είναι αυτός που έχει τα εχέγγυα να βοηθήσει τη χώρα να βρει τον δρόμο της. Η πολιτική του σκέψη συνδυάζει την κοινή λογική με σπάνιες έλλογες ικανότητες και συνολικό στρατηγικό όραμα. Το απέδειξε εξάλλου, παρά τις τεράστιες δυσκολίες και τα ελάχιστα χρήματα και μέσα που είχε στη διάθεσή του, με τη δουλειά του στην Αθήνα.
Το πιο σημαντικό για το μέλλον της Ελλάδας, όμως, είναι πως ο Καμίνης δεν προέρχεται από κομματικό σωλήνα. Δεν σκέφτεται όπως έχουν μάθει να σκέφτονται αυτοί που από μικροί υπηρετούν μια κομματική ιεραρχία και σκέψη, η οποία συχνά εχθρεύεται την κοινή λογική και το συλλογικό καλό. Οχι στα λόγια αλλά στην πράξη. Το φαινόμενο αυτό είναι έντονο ειδικά στην Ελλάδα, όπου η έλλειψη αξιόπιστων θεσμών έκανε τα παραδοσιακά κόμματα να μοιάζουν με μεγέθυνση του νεποτισμού και της οικογενειοκρατίας που είναι ακόμη, δυστυχώς, διάχυτα στην κοινωνία. Ο Καμίνης είναι προϊόν της κοινωνίας των πολιτών, όχι των κολλητών. Μπορεί να μην είναι καλός στον ξύλινο, γλυκανάλατο, ψευτομοντέρνο και στρογγυλεμένο λόγο που χαϊδεύει αγτιά και ακούγεται καλά στην τηλεόραση. Είναι όμως πολύ καλός στο να παράγει έργο, να συντονίζει ανθρώπους και πολιτικές και να συνδιαλέγεται με υπομονή αλλά και πίστη στο όραμά του.
Ο Γιώργος Καμίνης αποτελεί με άλλα λόγια τον σημαντικότερο λόγο που έχουμε να σηκωθούμε από τον καναπέ μας και να πάμε να ψηφίσουμε την Κυριακή. Είναι σημαντικό όλοι –ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης –να συνεισφέρουμε ώστε τις ηγετικές θέσεις στην Ελλάδα να τις έχουν άξιοι άνθρωποι. Τους έχει απόλυτη ανάγκη η χώρα, ειδικά σε αυτή την κρίσιμη χρονική συγκυρία.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
