Εκλογές και κουλτούρα

Οποιος σας πει ότι στο άτυπο Eurogoup του Ταλίν οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης ασχολήθηκαν με την Ελλάδα θα σας πει ψέματα. Πέρα από την τυπική ενημέρωση των θεσμών για το πού βρισκόμαστε, δεν έγινε καμία άλλη συζήτηση. Είμαι σε θέση να σας αποκαλύψω ότι δύο ήταν τα βασικά θέματα που απασχόλησαν τους υπουργούς της ευρωζώνης στα πηγαδάκια που έστησαν. Το ένα ήταν πολιτικό και το άλλο πολιτιστικό. Εξηγούμαι.

nnn

Το κυρίαρχο θέμα συζήτησης ήταν οι γερμανικές εκλογές της 24ης Σεπτεμβρίου, με τα στελέχη της Ευρωομάδας να στοιχηματίζουν πως ο ομόλογός τους Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θα παραμείνει για ακόμη μία θητεία κοντά τους. Ενδιαφέρον εκφράστηκε και για τις εκλογές στην Τσεχία που θα διεξαχθούν στις 20-21 Οκτωβρίου. Να σας θυμίσω πως ο πρωθυπουργός της Τσεχίας Μπόχουσλαβ Σόμποτκα είχε τον Μάιο ανακοινώσει την παραίτησή του καθώς και την παραίτηση του υπουργικού συμβουλίου του, ύστερα από διαμάχη με τον υπουργό του επί των Οικονομικών, τον δισεκατομμυριούχο Αντρέι Μπάμπις, ο οποίος είναι ύποπτος για φορολογική απάτη. Οπότε αυτή η «πικάντικη» ιστορία φαίνεται πως εξιτάρει αρκετούς εντός του Eurogroup.

nnn

Αλλά το συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης δεν χαρακτηρίστηκε μόνο από την πολιτικολογία. Το παραθαλάσσιο «πολυλειτουργικό» πολιτιστικό κέντρο Tallinn Creative Hub, στο οποίο η εσθονική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης διοργάνωσε το Eurogroup, τράβηξε και αυτό την προσοχή. Αλλά όχι απαραίτητα με θετικό τρόπο. Οπως μου μετέφεραν, ο χώρος ήταν πολύ «εναλλακτικός», «κρύος» και «μύριζε μούχλα» για πολλούς εκ των συμμετεχόντων. Αλλά και για το φαγητό που προσέφερε η εσθονική προεδρία στο γεύμα εργασίας του άτυπου Eco/Fin οι απόψεις δεν ήταν και οι καλύτερες. «Μου θύμισε τα φοιτητικά μου χρόνια στη Βρετανία» (σ.σ.: το κύριο μενού περιελάμβανε μαύρο λουκάνικο – ένα τοπικό φαγητό) μου εκμυστηρεύτηκε παριστάμενος, ο οποίος εξήρε ωστόσο την εσθονική φιλοξενία και τη συμπεριφορά του διαχυτικού εσθονού υπουργού Οικονομικών Τούμας Τόνιστ.

Από την πλευρά της ελληνικής αντιπροσωπείας το άτυπο Eurogoup του Ταλίν επεφύλασσε μια έκπληξη. Τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο δεν τον συνόδευε ο «συνήθης ύποπτος», ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης, αλλά ένα πρόσωπο άγνωστο στο ευρύ κοινό. Ποιος; Ο Σπύρος Παπακωνσταντίνου. Πρόκειται για τον διευθυντή του πολιτικού γραφείου του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Πρόσωπο με το οποίο ο υπουργός συνδέεται με φιλία 17 ετών και το οποίο διακρίνεται για την εργατικότητά του και για το γεγονός ότι αποδίδει αποτελέσματα χωρίς να δημιουργεί θόρυβο γύρω του. Ο κ. Παπακωνσταντίνου έχει κερδίσει την εκτίμηση των υπηρεσιών του υπουργείου Οικονομικών, ενώ καλά λόγια ακούω για αυτόν ακόμη και από νεοδημοκράτες. Βέβαια, ο διευθυντής του γραφείου του κ. Τσακαλώτου θεωρείται ως άνθρωπος αποκλίνων από τα «έθιμα» του ΣΥΡΙΖΑ. Για να σας δώσω να καταλάβετε, εμφανίστηκε στο άτυπο Eurogoup με γραβάτα. Μπορεί ο Ευκλείδης να του το συγχωρεί, αλλά δεν ξέρω εάν θα το κάνουν και κάποιοι σύντροφοί του στην Κουμουνδούρου. Βλέπετε, η αριστεία και η ευπρέπεια δεν είναι κάτι δεδομένο για τους κυβερνώντες…

Εξω πάμε καλά, θα μπορούσε να πει ο Αλέξης Τσίπρας επικαλούμενος την προσφιλή ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή του Α’. Τα σχόλια άλλωστε των ξένων είναι κάτι παραπάνω από θετικά για τον έλληνα πρωθυπουργό. Ο Μάρτιν Σουλτς, για παράδειγμα, όπως μου αποκάλυψε ευρωβουλευτής του ΠαΣοΚ, θεωρεί τον κ. Τσίπρα «πολιτικό ζώο». Τόση αντοχή του αναγνωρίζει, αφού κινείται με άνεση στην Ευρώπη, παρά το γεγονός ότι η χώρα του βρίσκεται ακόμη στο Μνημόνιο, προτείνει λύσεις για την επανασύσταση τη Ευρώπης και στα δυόμισι χρόνια που κυβερνά συναντήθηκε με τους πιο ισχυρούς ηγέτες του πλανήτη. Από όσο γνωρίζω, και ο ίδιος αναμένει πολλά από τη συμμετοχή του στα ευρωπαϊκά δρώμενα. Μέσα όμως (δηλαδή στο εσωτερικό) πώς πάει;

nnn

Εδώ τα πράγματα αλλάζουν. Στο εσωτερικό του κόμματός του υπάρχει γκρίνια και μουρμούρα, η οποία αν και δεν έχει ακόμη λάβει τη διάσταση της ανοικτής αμφισβήτησης, ωστόσο αρχίζει δειλά-δειλά να εκδηλώνεται. Πρώτα απ’ όλα του καταλογίζουν ότι αντιδρά σε μείζονα προβλήματα με καθυστερημένα αντανακλαστικά. Να, πάρτε για παράδειγμα την υπόθεση με την πετρελαιοκηλίδα στον Σαρωνικό. Επρεπε να φθάσει η κηλίδα έως το Καβούρι (όπου διαμένουν, όπως έμαθα, φίλοι και συγγενείς κομματικών στελεχών) για να συγκαλέσει έκτακτη σύσκεψη στο Μαξίμου. Ή ακόμη αυτή την ιστορία με τις Σκουριές, για την οποία κυβέρνηση και κόμμα εναντιώνονταν για την επένδυση λόγω, όπως ισχυρίζονταν, οικολογικών καταστροφών, έκαναν λόγο για εκβιασμό εκ μέρους της Eldorado και τελικά μέσα σε τρεις ημέρες, με την απειλή ότι θα χανόταν η επένδυση, εξέδωσαν όλες τις απαιτούμενες άδειες.

nnn

Κυρίως όμως καταλογίζουν στον κ. Τσίπρα αναποφασιστικότητα. Κατά μία εκδοχή τούτο συμβαίνει επειδή θεωρεί ότι δεν έχει πολιτικό αντίπαλο, έχει την αίσθηση του κυρίαρχου στο πολιτικό παιχνίδι και έτσι έχει χάσει τα αντανακλαστικά του προς τα καθημερινά προβλήματα. Κατά μία άλλη εκδοχή θεωρεί ότι με τη στρατηγική που ακολουθεί, δηλαδή με το να μη δρα εν θερμώ, να περιμένει δηλαδή να καταλαγιάσει η σκόνη που δημιουργεί το πρόβλημα, είναι περισσότερο αποτελεσματικός. Δεν ακολουθεί δηλαδή την πολιτική των προκατόχων του πρωθυπουργών, που χτυπούσαν καμιά φορά το χέρι στο τραπέζι και καρατομούσαν τους υπουργούς τους με συνοπτικές διαδικασίες, επιτείνοντας πολλές φορές τα προβλήματα παρά επιλύοντάς τα.

nnn

Εκείνο όμως που περισσότερο του καταλογίζουν οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι είναι η αναποφασιστικότητα που δείχνει για τον ανασχηματισμό. Αν θυμάστε, υπήρχε η διαρροή ότι αυτός θα γινόταν μέσα στο καλοκαίρι. Εν συνεχεία ότι θα γινόταν μετά τη ΔΕΘ και τελευταίως ότι θα πραγματοποιηθεί μετά το πέρας της τρίτης αξιολόγησης. Θέλει φέρ’ ειπείν να διώξει υπουργούς τους οποίους θεωρεί αναποτελεσματικούς και δεν το κάνει ή δεν μπορεί να το κάνει. Ο λόγος; Είτε επειδή το κόμμα εναντιώνεται στην καρατόμηση, είτε επειδή ο υπουργός προστατεύεται από πρωτοκλασάτο στέλεχος στο Μαξίμου.

Το αποκάλυψε η ίδια η Μπριζίτ Μακρόν στη συνάντηση που είχε στο Γαλλικό Ινστιτούτο με ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού. Είπε ότι της αρέσει πολύ το θέατρο, πλην όμως λόγω φόρτου εργασίας του συζύγου της και λόγω πρωτοκόλλου και ασφάλειας δεν μπορεί να πάει μόνη της. Και τι κάνει; Μεταμφιέζεται! Ναι, βάζει ένα μαντίλι στο κεφάλι της και δεν την αναγνωρίζει κανείς. Πού να φανταστούν ότι η σικάτη Μπριζίτ μπορεί να κυκλοφορεί με μαντίλι στο κεφάλι.